Conclusie advocaat-generaal Lindenbergh. Beveiliger deelt tijdens een après-ski-evenement een klap uit aan een bezoeker. In Oostenrijk volgt een strafrechtelijke vervolging en de beveiliger tracht de daarmee gemoeide kosten ex artikel 7:658 lid 2 BW te verhalen op de organisator van het evenement. Het hof komt niet toe aan de vraag of de organisator geldt als werkgever van de beveiliger, dan wel een daarmee gelijkgestelde in de zin van artikel 7:658 lid 4 BW, en volstaat met het oordeel dat de beveiliger onvoldoende gemotiveerd heeft betwist dat hij opzettelijk en onnodig geweld heeft gebruikt en dat daarmee de schade waarvan hij vergoeding vordert in belangrijke mate het gevolg is van zijn opzet of bewuste roekeloosheid. Naast dit oordeel wordt in cassatie ook bestreden het (feitelijke) oordeel dat niet gebleken is dat de beveiliger niet anders kon dan een klap uitdelen en het oordeel dat noodweerexces gesteld noch gebleken is. De conclusie van advocaat-generaal Lindenbergh strekt tot verwerping van het cassatieberoep. Dat voor toepassing van artikel 7:658 lid 2 BW het opzet gericht moet zijn op de specifieke (wijze van veroorzaking van de) schadeposten waarvan vergoeding wordt gevorderd (in casu: de kosten van het in Oostenrijk ter verantwoording worden geroepen voor de rechter), vindt geen steun in het recht. Ook als het zou gaan om bewuste roekeloosheid, gaat het in artikel 7:658 lid 2 BW immers om bewustheid ten aanzien van het ongevalsrisico; niet ten aanzien van de wijze waarop zich daaruit uiteindelijk concrete schadeposten manifesteren. De andere cassatieonderdelen falen eveneens.

Schadebegroting na achteropaanrijding. Het hof komt niet terug op bindende eindbeslissingen. Het gaat om whiplashklachten die passen bij een aanrijding van achteren en waarvoor geen andere verklaring aangewezen kan worden. De levensloop van mevrouw ná ongeval is volstrekt niet te rijmen met het verweer van de verzekeraar dat er geen sprake is van een consistent, consequent en samenhangend klachtenpatroon bij het in aanmerking genomen causaal verband. Het lagesnelheidsverweer van de verzekeraar wordt verworpen. Ten aanzien van de gestelde arbeidsvermogensschade is het hof van oordeel dat het feit dat zij geen betaalde arbeid heeft kunnen vinden, rechtstreeks het gevolg is van haar klachten. Omdat die klachten ongevalsgevolg zijn, zal het hof bij de schadebegroting uitgaan van de daadwerkelijke situatie. Daarbij betrekt het hof ook dat de schadeafhandeling inmiddels meer dan twinitg jaar sinds het ongeval heeft geduurd en dat de verzekeraar van de wederpartij ook nauwelijks heeft ingezet op re-integratie, daar waar mevrouw wel gemotiveerd was om te re-integreren en daarvoor zelf moeite heeft gedaan. Het hof gaat ervan uit dat mevrouw, die een afgeronde havo-opleiding heeft gevolgd en een hbo-studie was aangevangen (die zij na het ongeval heeft gestaakt) in de situatie zonder ongeval een mastergraad zou hebben behaald en – mede vanwege de specifieke affiniteit met deze studie en (top)sport – zou zijn gaan werken als sportfysiotherapeut met een werkweek van 40 uur. Tot 1 januari 2024 gaat het hof uit van de feitelijke situatie (geen resterend verdienvermogen). Vanaf 1 januari 2024 gaat het hof mede op basis van de uitkomst van het rapport van een arbeidsdeskundige uit van een resterend verdienvermogen van 115% van het minimumloon, te bereiken binnen vijf jaren na 1 januari 2024. Het hof wijst re-integratiekosten die mevrouw zal moeten maken – gelet op de afstand tot de arbeidsmarkt – in die vijf jaren toe tot een bedrag van € 25.936. Bij de berekening van de schade dient rekening te worden gehouden met terugvordering van de ontvangen bijstandsuitkering. De immateriële schadevergoeding begroot het hof op € 20.000.

Toewijzing verzoek voorlopig getuigenverhoor ter zake van vermoedens van een opzetaanrijding. Aanrijding tussen een auto en een gehuurde bus. De WAM-verzekeraar van de verhuurder van de bus heeft twijfels over haar aansprakelijkheid, omdat zij vermoedens heeft dat de aanrijding in scène is gezet. In deze procedure verzoekt de WAM-verzekeraar om een voorlopig getuigenverhoor te bevelen. De rechtbank heeft het verzoek afgewezen. Het hof wijst het verzoek alsnog toe. Anders dan de rechtbank komt het hof tot de conclusie dat aan de formele vereisten die de wet aan een verzoek tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor stelt is voldaan en er is geen sprake van een afwijzingsgrond. Allianz maakt geen misbruik van haar bevoegdheid van een voorlopig getuigenverhoor en er is geen andere zwaarwegende reden die tot afwijzing van het verzoek moet leiden.

Beroepsaansprakelijkheid belangenbehartiger bij afhandeling van whiplashschade? Het gaat in deze zaak om de vraag of een belangenbehartiger een beroepsfout heeft gemaakt bij de afwikkeling van de letselschade van een cliënte als gevolg van een verkeersongeval waaraan zij whiplashachtige klachten heeft overgehouden. Met behulp van de belangenbehartiger is met de WAM-verzekeraar van de bestuurder van de andere betrokken auto een vaststellingsovereenkomst gesloten. Volgens de cliënte had de belangenbehartiger deze regeling niet moeten adviseren en heeft hij daarmee een beroepsfout gemaakt. Bij het Tuchtcollege NIVRE heeft zij een klacht ingediend, maar daar heeft zij geen gelijk gekregen. Ook in deze procedure krijgt de vrouw geen gelijk. De rechtbank heeft begrip voor het gevoel van de vrouw dat de slotbepaling geen recht deed aan haar situatie, want er is buiten haar schuld een ongeval overkomen en haar lage inkomen leidde tot een laag maatmaninkomen bij het UWV wat vervolgens leidde tot een laag arbeidsongeschiktheidspercentage. Echter, is dit de belangenbehartiger niet te verwijten.

Deelgeschil. Tijdens het verrichten van werkzaamheden in de houtwerkzaal, is een gedetineerde met zijn duim in contact gekomen met een zaag waardoor hij een deel van zijn duim heeft verloren. De gedetineerde stelt de Staat aansprakelijk voor de gevolgen van het hem overkomen ongeval in de penitentiaire inrichting ex artikel 7:658 lid 4 BW. Tussen partijen is niet in geschil dat op de Staat ex artikel 7:658 lid 4 BW een zorgplicht rustte jegens de gedetineerde. Echter twisten partijen over de vraag of er al dan niet toezicht werd gehouden en of er instructies zijn gegeven. Wie van de partijen gelijk heeft valt in deze procedure niet vast te stellen. De rechtbank acht nadere bewijslevering noodzakelijk, waarvoor in deelgeschil geen plaats is. Nu niet vaststaat dat de Staat aansprakelijk is voor de door de gedetineerde als gevolg van het arbeidsongeval geleden schade, wordt ook de vordering tot betaling van een voorschot afgewezen.

Deelgeschil. Vrouw glijdt uit in een parkeergarage en komt ten val, als gevolg waarvan zij haar rechterpols heeft gebroken. Zij stelt de gemeente aansprakelijk op grond van artikel 6:162 BW. De rechtbank oordeelt dat de gemeente niet aansprakelijk kan worden gehouden voor de schade van de vrouw. De gemeente heeft de schoonmaakwerkzaamheden om de vloer van de garage schoon te houden naar voren gebracht en dit onderbouwd met een schoonmaakrooster. Ook met inachtneming van de door de gemeente genomen maatregelen is het onvermijdelijk dat water of andere van auto’s afkomstige vloeistoffen op de vloer van de parkeergarage aanwezig zijn. Verder is volgens de rechtbank van belang dat ongevallen niet vaker voorkomen in de parkeergarage. Het enkele feit dat geen waarschuwingsbord door de gemeente is geplaatst dat waarschuwt tegen mogelijke gladheid creëert in dit geval evenmin aansprakelijkheid voor de gemeente.

Letselschade na mishandeling. De strafrechter heeft beide mannen onherroepelijk veroordeeld wegens de tegen het slachtoffer gepleegde mishandeling. Het slachtoffer vordert in hoger beroep, dat de mannen hoofdelijk zullen worden veroordeeld tot onder andere vergoeding van de schade wegens verlies aan verdienvermogen. Verder heeft hij verzocht om een deskundigenbericht te gelasten door een orthopedisch chirurg om de klachten en beperkingen in kaart te brengen. De rechtbank heeft deze vorderingen voor een belangrijk deel afgewezen, evenals het verzoek tot het gelasten van een deskundigenbericht. De schadeposten zijn ook in hoger beroep onvoldoende onderbouwd. Wat betreft de medische expertise oordeelt het hof dat hier geen behoefte aan is, nu de schade die uit die beperkingen voortvloeit niet nader zijn onderbouwd door het slachtoffer. Het hoger beroep slaagt niet.

Eindvonnis in letselschadezaak waar de benadeelde als gevolg van een klap op het oor letsel heeft opgelopen (een trommelvliesperforatie met bijbehorend gehoorverlies en tinnitus). De persoon die deze klap heeft gegeven is aansprakelijk voor de schade op grond van onrechtmatige daad. Omdat het partijdebat inzake de door de benadeelde gestelde schade nog niet in volle omvang was gevoerd, heeft de rechtbank partijen in de gelegenheid gesteld zich nader uit te laten over de gestelde schadeposten. De rechtbank beoordeelt verschillende schadeposten, waaronder immateriële schade. Bij de vaststelling van de immateriële schadevergoeding houdt de rechtbank er rekening mee dat in dit geval niet is vastgesteld dat moedwillig op het oor van de benadeelde is geslagen. Daarom acht de rechtbank een immateriële schadevergoeding van € 4.500 passend.

Eindvonnis na deskundigenbericht. Een 55-jarige man heeft vanaf zijn twintigste in de haven gewerkt. In 2013 is hij arbeidsongeschikt geworden en in 2016 is hij arbeidsongeschikt uit dienst gegaan. De man is nog steeds volledig arbeidsongeschikt en stelt zijn werkgever aansprakelijk voor de schade die hij lijdt en heeft geleden door zijn fysieke klachten. De rechtbank stelt vast dat de deskundige het causale verband niet zeer onwaarschijnlijk noemt, maar ook niet waarschijnlijk. Het verband tussen de gezondheidsklachten en de werkomstandigheden is te onbepaald om de arbeidsrechtelijke omkeringsregel te hanteren. De rechtbank laat de wetenschappelijke onduidelijkheid over de oorzaak van de nek- en rugklachten niet volledig voor rekening van de man komen. De werkgever heeft namelijk wel haar zorgplicht geschonden en de kans dat de gezondheidsklachten van de man hierdoor zijn veroorzaakt is niet zeer klein. Gezien de overige omstandigheden oordeelt de rechtbank dat de werkgever proportioneel aansprakelijk is voor 20% van de schade. Verwijzing naar de schadestaatprocedure. De werkgever moet een voorschot van € 20.000 betalen.

Zzp’er verricht bij een bouwproject werkzaamheden in opdracht van een bedrijf. Op de bouwplaats heeft een ongeval plaatsgevonden waarbij de zzp’er letsel heeft opgelopen. Volgens de zzp’er gaat het om een arbeidsongeval en is hij van een verdieping van een woning in aanbouw gevallen, volgens het bedrijf waarvoor eiser werkte is sprake van een ongeluk na werktijd. De rechtbank komt, gelet op de schriftelijke stukken en de getuigenverklaringen, tot de conclusie dat de zzp’er erin geslaagd is te bewijzen dat hij van het dak (de derde verdiepingsvloer) is gevallen terwijl hij nog aan het werk was. Het scenario wat de opdrachtnemer heeft geschetst is niet geloofwaardig. Dit heeft (mede) te maken met de uitkomst van het onderzoek van de Arbeidsinspectie waarin (al) een vermoeden van beïnvloeding van getuigen is geconstateerd en wat een van de redenen is geweest voor het voorzetten van het onderzoek als strafrechtelijk onderzoek. In deze procedure heeft het openbaar ministerie ex artikel 42 lid 2 Rv stukken in het geding gebracht en een conclusie genomen. De kantonrechter legt de zaak langs de lat van het arrest Davelaar/Allspan. Er is sprake van schade bij het uitvoeren van de werkzaamheden en het bedrijf is niet geslaagd in het op haar rustende bewijs ex artikel 7:658 BW. Omdat de opdrachtnemer niets heeft gezegd over de zorgplicht als het gaat om de val van het dak kan alleen daarom al de conclusie worden getrokken dat niet aan de zorgplicht is voldaan. Ook los daarvan constateert de kantonrechter dat sprake is van een zorgplichtschending, nu er geen voorzieningen waren aangebracht die het valgevaar konden voorkomen. Geen sprake van opzet of bewuste roekeloosheid. Het bedrijf is aansprakelijk.