Strafrecht. Ook in hoger beroep een veroordeling voor medeplichtigheid aan moord. Aan de (twee van de drie) uitwonende stiefkinderen van het slachtoffer wordt met toepassing van de hardheidsclausule ex artikel 6:108 lid 4 sub g BW elk een bedrag van € 17.500 aan affectieschadevergoeding toegekend.

Strafrecht. Ook in hoger beroep een veroordeling voor medeplichtigheid aan moord. Aan de (twee van de drie) uitwonende stiefkinderen van het slachtoffer wordt met toepassing van de hardheidsclausule ex artikel 6:108 lid 4 sub g BW elk een bedrag van € 17.500 aan affectieschadevergoeding toegekend.

Hoger beroep tegen in eerste aanleg afgewezen deelgeschilbeschikking. In eerste aanleg heeft de kantonrechter geoordeeld dat het verzoek tot veroordeling tot betaling van de BGK zich niet leent voor behandeling in deelgeschil. Vervolgens is een bodemprocedure gestart, waarin de kantonrechter inhoudelijk heeft beslist over de vordering. Het hof oordeelt dat het hoger beroep niet-ontvankelijk is, omdat bij arrest van heden is beslist over het hoger beroep tegen het eindvonnis in de procedure ten principale.

Tussenarrest. Hoger beroep werknemer tegen afgewezen artikel 7:658 BW-vordering op ex-werkgever. In eerste aanleg oordeelde de rechtbank dat er onvoldoende bewijs was dat er een arbeidsongeval had plaatsgevonden en daarom is niet toegekomen aan een verdere beoordeling van het geschil (schending zorgplicht, bewuste roekeloosheid). Ook in hoger beroep legt de werknemer het bepaalde in artikel 7:658 BW ten grondslag aan zijn vordering. Het debat tussen partijen en hetgeen zij daarbij over en weer aan stukken hebben overgelegd, geeft het hof aanleiding om zowel de werknemer als de werkgever in de gelegenheid te stellen nader bewijs te leveren. Ook zal het hof de werkgever gelasten een afschrift van het registratieformulier ex artikel 9 lid 2 Arbowet in het geding te brengen. Het hof zal iedere verdere beslissing aanhouden.

Schadestaatprocedure. Man is door een andere man met de vuist in het gezicht geslagen, waardoor hij achterover is gevallen en met zijn achterhoofd op straat is terechtgekomen. In 2012 is de man strafrechtelijk veroordeeld voor mishandeling met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg, te weten schedelhersenletsel en een nektrauma. In 2013 is in een civielrechtelijke procedure geoordeeld dat sprake is geweest van een onrechtmatige handeling, waarbij de schadeveroorzakende partij is veroordeeld tot vergoeding van de immateriële en materiële schade. In de daaropvolgende jaren zijn op verzoek van de benadeelde verschillende deskundigenonderzoeken verricht. Tot op heden is het partijen niet gelukt om de schade af te wikkelen in onderling overleg. De vraag die de rechtbank moet beantwoorden, is welke klachten van de man door de mishandeling zijn veroorzaakt, tot welke beperkingen de klachten leiden en welke schade hij als gevolg daarvan lijdt. De rechtbank verwerpt diverse verweren van de schadeveroorzakende partij (overschrijding van de redelijke termijn ex art. 6 EVRM, strijd met de goede procesorde en niet voldaan aan stelplicht). De bezwaren tegen de deskundigenrapporten zijn niet steekhoudend. Op grond van de conclusies van de deskundigen stelt de rechtbank vast dat de cognitieve stoornissen, nekklachten en schouderklachten het gevolg zijn van de mishandeling. Het beroep op eigen schuld verwerpt de rechtbank. De rechtbank beoordeelt verschillende schadeposten, waaronder verlies aan verdienvermogen, verlies van zelfwerkzaamheid en medische kosten, die gedeeltelijk worden toegewezen. De beroepen op verjaring en op voordeelstoerekening ten aanzien van de schadeposten door de schadeveroorzakende partij slagen ook niet.

Letselschade-uitkering nog niet rijp voor verdeling huwelijksgoederengemeenschap. Als gevolg van een verkeersongeval heeft de man hersenletsel opgelopen. De vrouw vordert in de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap dat de letselschade-uitkering bij helfte tussen partijen moet worden verdeeld. Om de aard en de omvang van (de voorschotten op) de letselschade-uitkering vast te kunnen stellen heeft de vrouw ex artikel 843a Rv gevorderd om de man te bevelen bescheiden in het geding te brengen. Naar aanleiding van een eerder gewezen tussenarrest heeft de man een brief ingebracht waaruit naar het oordeel van het hof voldoende blijkt dat er nog geen duidelijkheid is over de verknochtheid en de uiteindelijke hoogte of omvang van de letselschade-uitkering. Dit brengt met zich mee dat (de voorschotten op) de letselschade-uitkering nog niet rijp is voor verdeling. Gelet op voorgaande wijst het hof de vordering ten aanzien van de letselschade-uitkering af.

Bewijswaardering in een letselschadezaak na vrijspraak voor mishandeling in de strafzaak. Na de getuigenverhoren vindt het hof het niet bewezen dat sprake is geweest van mishandeling. Niet is vast komen te staan dat sprake is geweest van onrechtmatig handelen. De vorderingen tot schadevergoeding zijn niet toewijsbaar.

Deelgeschil. Aanrijding tussen een lijnbus en een personenauto. De automobilist stelt de buschauffeur aansprakelijk ex artikel 6:162 BW in samenhang met artikel 19 Rv. Beide partijen verwijten elkaar laakbaar gevaarzettend rijgedrag. De rechtbank oordeelt dat de oorzaak van het ongeval evenwel het (onprofessioneel) handelen van de buschauffeur is geweest door onvoldoende afstand te houden, en niet het verwerpelijke rijgedrag van de automobilist (waaronder het rijden zonder rijbewijs). Hoe verwerpelijk het rijden zonder rijbewijs ook is, dit staat niet in oorzakelijk verband met het ongeval. Van eigen schuld is geen sprake. De (verzekeraar van de) buschauffeur is volledig aansprakelijk voor de schade die de automobilist als gevolg van het ongeval lijdt.

Conclusie advocaat-generaal Lindenbergh. Beroepsaansprakelijkheid advocaat in verband met het niet opvoeren van bepaalde schadeposten en de rol bij de totstandkoming van het deskundigenrapport en de behandeling daarvan tijdens de schadestaatprocedure. Het hof heeft, evenals de rechtbank, de vorderingen afgewezen. Het hof heeft geoordeeld dat de ten tijde van de hoofd- en schadestaatprocedure bekende gegevens betreffende de fysieke en psychische gesteldheid van de cliënt de advocaat geen aanleiding hoefden te geven om andere concrete schadeposten te veronderstellen dan die van verlies van verdienvermogen. Het hof heeft verder geoordeeld dat de advocaat geen beroepsfout kan worden verweten betreffende de gang van zaken ten tijde van de opstelling van het deskundigenrapport. Het hof oordeelde tot slot dat in het midden kan blijven of de advocaat al dan niet een beroepsfout kan worden verweten op grond van het feit dat hij na het deskundigenonderzoek onvoldoende op inconsistenties in het deskundigenrapport heeft gewezen, omdat niet aannemelijk is te achten dat het hof destijds anders zou hebben beslist, als de advocaat daar wel op zou hebben gewezen. Het middel keert zich tegen deze oordelen. De conclusie strekt tot verwerping van het cassatieberoep.

Verkeersongeval tussen een motorrijder en een automobilist, met meervoudig letsel voor de motorrijder tot gevolg. De aansprakelijkheid is reeds erkend, maar partijen zijn het niet eens over de omvang van de schade als gevolg van het ongeval. In het buitengerechtelijk traject is in gezamenlijke opdracht een medisch deskundigenonderzoek uitgevoerd. De rechtbank oordeelt dat het beroep op het blokkeringsrecht dat de motorrijder met betrekking tot het conceptrapport van de deskundige heeft gedaan, niet op de juiste gronden is gestoeld. Het blokkeringsrecht is feitelijk gebruikt om het buitengerechtelijke deskundigentraject te doorkruisen (omdat hij zich niet kon vinden in de bevindingen van de deskundige) en door op voorhand te dagvaarden, een nieuw deskundigenbericht af te dwingen. Ook zijn geen zwaarwegende en steekhoudende bezwaren tegen de bevindingen van de deskundige aangevoerd. Het verzoek tot benoeming van een andere medisch deskundige is daarom wegens strijd met de goede procesorde niet toewijsbaar. Er zijn onvoldoende (objectieve medische) gegevens voorhanden om de schade van de motorrijder wegens verlies aan verdienvermogen te kunnen vaststellen. Voor toekenning van een hoger bedrag aan smartengeld dan reeds is bevoorschot bestaat volgens de rechtbank ook geen grond.