Benadeelde rijdt met een elektrische rolstoel vanaf de weg achteruit het trottoir op, waarna de rolstoel kantelt en zij uit haar rolstoel valt. Haar vordering jegens de gemeente wordt afgewezen, nu er naar het oordeel van het hof geen sprake is van een gebrek aan de openbare weg of de weguitrusting en/of een gevaarzettende situatie.

Een meisje van zes jaar wordt aangevallen door een hond en houdt daar enige verwondingen en angstgevoelens aan over. Haar moeder spreekt de bezitter van de hond aan op grond van artikel 6:179 BW (subsidiair artikel 6:162 BW) voor vergoeding van de materiële en immateriële schade. Het gevorderde, of althans een aanzienlijk deel daarvan, wordt door de kantonrechter toegewezen, waartegen de bezitter van de hond opkomt in hoger beroep. Centraal staat de waardering van het bewijs.

Een automobiliste rijdt – uit stilstand – weg van een parkeerplaats en komt in botsing met een van achteren naderende, veel te hard rijdende motor. De rechtbank oordeelt dat de (verzekeraar van de) automobiliste aansprakelijk kan worden gehouden, maar vermindert de aanspraak van de motorbestuurder wegens eigen schuld tot 25%.

In dit deelgeschil gaat het om buitengerechtelijke kosten van rechtsbijstand, buitengerechtelijke kosten van medisch advies, schade wegens studievertraging, een voorschot op de schadevergoeding en de proceskosten.

De rechtbank acht de Staat aansprakelijk voor een verkrachting door Nederlandse militairen in Nederlands-Indië in 1949 op grond van artikel 1403 BW (oud). De door eiseres gevorderde vergoeding van immateriële schade, waarvan de hoogte naar huidige maatstaven wordt begroot, wordt toegewezen tot een bedrag van € 7.500.

Volgens het hof dient beoordeeld te worden of gezien de feitelijke grondslag sprake is van onrechtmatig handelen van geïntimeerde jegens appellant in de zin van artikel 6:162 BW. Partijen verschillen van mening over de toedracht van het ongeval op het wielrenparcours, waarbij zij beiden ten val zijn gekomen.

De verdachte heeft het slachtoffer meerdere keren met een bierfles tegen het gezicht en hoofd geslagen, waarna hij een zijspiegel van een taxi beschadigt. De vordering van de benadeelde partij wordt deels toegewezen en voor het overige niet-ontvankelijk verklaard.

De Staat wordt als wegbeheerder aansprakelijk gehouden wegens een eenzijdig verkeersongeval op de A2, waarbij een automobilist tegen een in verband met wegwerkzaamheden geplaatste tijdelijke vangrail (een ‘barrier’) aanrijdt, en hierdoor letselschade oploopt.

Gedaagde wordt door eiser aangesproken voor schadevergoeding wegens seksueel misbruik. Een beroep op verjaring slaagt niet nu eiser, doordat hij na een periode van dagbehandeling in een crisis is geraakt en opgenomen is geweest in een psychiatrisch ziekenhuis, niet vóór 2007 in staat was daadwerkelijk een rechtsvordering tot vergoeding van schade in te stellen. Ten aanzien van de vraag op welke leeftijd van eiser het eerste seksuele contact heeft plaatsgehad overweegt de rechtbank dat het in dit geval niet van belang is om de exacte periode van het seksuele contact vast te stellen, nu de handelingen, ook indien eiser destijds wel al 16 jaar zou zijn geweest, als onrechtmatig jegens hem dienen te worden aangemerkt. Dat eiser letsel heeft opgelopen als gevolg van het seksueel misbruik kan nog niet worden vastgesteld.

Benadeelde is meer dan dertig jaar als gymdocent werkzaam geweest bij een basisschool (een stichting), en spreekt de school, als bestuursorgaan, aan ter zake van de gehoorschade die hij stelt te hebben geleden als gevolg van gebruikmaking van een scheidsrechterfluit tijdens het geven van gymlessen (twee uur per week). De Raad wijst de vordering af omdat benadeelde het causaal verband tussen de werkomstandigheden en de schade onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt.