Driepartijenovereenkomst ‘beroepspraktijkvorming’ tussen school, leerling en bedrijf betreffende een stage van leerling van ROC Amsterdam (ROC) op vliegveld van Aviapartner. De student raakt betrokken bij een bedrijfsongeval. Bij het ontkoppelen van een vliegtuigtrap is de student met zijn onderbenen bekneld geraakt tussen de koppelstang en het onderstel van de vliegtuigtrap. Hierdoor is een gecompliceerde fractuur aan zijn linkerbeen ontstaan, waaraan de student meerdere keren is geopereerd. Er is blijvend letsel. Aviapartner is aansprakelijk gehouden voor de schade van de leerling en wenst zich op grond van de driepartijenovereenkomst te verhalen op ROC. De eerste rechter wees de desbetreffende vordering van Aviapartner tegen ROC toe. De overeenkomst wordt uitgelegd aan de hand van de Haviltex-maatstaf. Het hof oordeelt dat de overeenkomst zo moet worden uitgelegd dat ROC ermee heeft ingestemd dat Aviapartner niet aansprakelijk is voor schade die de student in verband met zijn stage bij Aviapartner lijdt. Voorts zijn partijen overeengekomen dat ROC een aanvullende verzekering afsluit tegen het financiële risico van ongevallen tijdens werkuren. Dat financiële risico kan naar zijn aard zowel de student als Aviapartner treffen en partijen moeten zich daarvan bewust geweest zijn. Tegen deze achtergrond brengt de overeenkomst mee dat ROC gehouden is de schade te dragen die Aviapartner lijdt als gevolg van haar aansprakelijkheid voor letsel en de daaruit voortvloeiende schade van de student in verband met zijn stage bij Aviapartner.

Vermogensschade en immateriële schade door openbaring arbeidsverleden en persoonsgegevens (ex-)medewerker Defensie onvoldoende aannemelijk gemaakt.

Strafrecht. Verdachte is met veel geweld de woning van een hoogbejaarde vrouw binnengedrongen, heeft haar op de grond laten vallen en laten liggen en heeft de vrouw, die niet meer in staat was zelfstandig overeind te komen en zich te verweren, op gruwelijke wijze verkracht. Verdachte heeft haar tevens geslagen toen zij op de grond lag en heeft haar huis vervolgens doorzocht en waardevolle goederen uit de woning gestolen. Slachtoffer durft nu niet meer alleen thuis te zijn en durft het huis niet meer uit. Toewijzing € 8.750 immateriële schadevergoeding aan slachtoffer.

Eiseres stond op de opstaplocatie van de toeristische fluisterboot in de gemeente Zutphen, toen een van de hoofdtakken van de naastgelegen kastanjeboom afbrak en op een zestal mensen viel. Eiseres heeft ernstig letsel opgelopen. Eiseres vordert een verklaring voor recht dat de gemeente tekort is geschoten in haar zorgplicht voor onderhoud aan de kastanjeboom en aansprakelijk is voor de geleden en te lijden schade. Naar het oordeel van de rechtbank is de gemeente aansprakelijk voor de schade door de afgebroken tak. De rechter toetst aan de Kelderluik-criteria. De gemeente heeft volstaan met een visuele controle van de boom, terwijl was geadviseerd om nader onderzoek te doen. Het was redelijkerwijs voorzienbaar dat door het niet opvolgen van dat advies voor de onder die boom dagelijks wachtende grote groepen mensen een gevaar voor ernstige letselschade in het leven is geroepen. Causaal verband tussen het nalaten en de schade is voldoende aannemelijk. De verklaring voor recht wordt toegewezen. 

Deelgeschil. In 2017 heeft een ongeval plaatsgevonden waarbij verzoekster letsel heeft opgelopen. Zij liep over een trottoir in Den Haag en hield wegens de regen een paraplu opgestoken vast. Zij is vervolgens tegen een tram van HTM aangelopen. HTM is van mening dat er feiten en omstandigheden zijn die aan verzoekster kunnen worden toegerekend. Verzoekster verzoekt bij wijze van deelgeschil ex artikel 1019w-1019cc Rv voor recht te verklaren dat HTM aansprakelijk is voor de gehele materiële en immateriële geleden en nog te lijden schade zonder enige vorm van eigen schuld. Verzoekster heeft aan haar verzoek artikel 6:162 BW ten grondslag gelegd, aangezien de trambestuurder in strijd met een wettelijke plicht, althans in strijd met de maatschappelijke zorgvuldigheid heeft gehandeld. De kantonrechter is echter van oordeel dat de onderhavige kwestie zich niet leent voor een beoordeling in deelgeschil. Daartoe is allereerst van belang dat zowel uit de stukken als op zitting duidelijk is geworden dat de feiten die relevant zijn in het kader van een beoordeling over de mate van eigen schuld, in deze zaak nog niet vast staan. Partijen verschillen van lezing over de toedracht. Het verzoek wordt op grond van artikel 1019z Rv afgewezen.

Strafrecht. De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat beide verdachten samen zich schuldig hebben gemaakt aan een poging tot doodslag bij een woningoverval. De hele familie is slachtoffer geworden van de overval. De man is met een honkbalknuppel meerdere malen op het hoofd geslagen en heeft ernstig blijvend letsel opgelopen. De overvallers hebben zijn vrouw met pepperspray aangevallen en haar vastgebonden met tiewraps. Ook hun zoon, die al in bed lag, is daarna vastgebonden. Hun andere zoon werd vastgebonden toen hij thuiskwam. De overvallers hebben buiten drie andere familieleden aangetroffen die op dat moment thuiskwamen. Twee van deze familieleden zijn in elkaar geslagen. De overvallers hebben pasjes, de spaarpotten van de kinderen, een personenauto en munten uit de kluis meegenomen. De man en zeven familieleden hebben zich allen als benadeelde partij gevoegd. Aan de man wijst de rechtbank € 20.000 toe ter zake van immateriële schade. Aan de overige familieleden worden bedragen tussen € 3000 en € 7000 toegekend.

Strafrecht. De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat beide verdachten samen zich schuldig hebben gemaakt aan een poging tot doodslag bij een woningoverval. De hele familie is slachtoffer geworden van de overval. De man is met een honkbalknuppel meerdere malen op het hoofd geslagen en heeft ernstig blijvend letsel opgelopen. De overvallers hebben zijn vrouw met pepperspray aangevallen en haar vastgebonden met tiewraps. Ook hun zoon, die al in bed lag, is daarna vastgebonden. Hun andere zoon werd vastgebonden toen hij thuiskwam. De overvallers hebben buiten drie andere familieleden aangetroffen die op dat moment thuiskwamen. Twee van deze familieleden zijn in elkaar geslagen. De overvallers hebben pasjes, de spaarpotten van de kinderen, een personenauto en munten uit de kluis meegenomen. De man en zeven familieleden hebben zich allen als benadeelde partij gevoegd. Aan de man wijst de rechtbank € 20.000 toe ter zake van immateriële schade. Aan de overige familieleden worden bedragen tussen € 3000 en € 7000 toegekend.

Overheidsaansprakelijkheid voor Q-koorts. Eiser is in 2012 ernstig ziek geworden door Q-koortsbesmetting en in 2013 en 2014 hebben artsen geconcludeerd dat eiser leed aan het Q-koortsvermoeidheidssyndroom. Eiser vordert een verklaring voor recht dat de Staat onrechtmatig jegens hem heeft gehandeld door hem niet of onvoldoende te informeren over de bekende gevaren van Q-koorts en door te lang na te laten adequate maatregelen te treffen om hem te beschermen tegen de gevaren van Q-koorts. Ook vordert eiser een verklaring voor recht dat de Staat gehouden is om de geleden en nog te lijden materiële en immateriële schade te vergoeden. De rechtbank oordeelt dat geen enkel verband gesteld of gebleken is tussen eisers (besmetting met) Q-koorts en het door hem aan de Staat verweten niet of onvoldoende informatie verstrekken over deze ziekte in de periode 2005 tot en met 2009 en het door hem aan de Staat gemaakte verwijt dat de Staat te lang heeft nagelaten om in deze periode adequate maatregelen te treffen ter bescherming tegen de gevaren van Q-koorts. Daarmee is niet voldaan aan het voor vestiging van aansprakelijkheid van de Staat vereiste causaal verband. Dit staat in de weg aan toewijzing van de vordering.

Y heeft van X een woonruimte gehuurd. Y was samen met een vriend op een plateau van de tot het woongebouw behorende brandtrap gaan staan, waarna dit plateau naar beneden is gestort. Y heeft door dit ongeval letsel opgelopen. X heeft de aansprakelijkheid voor voornoemd ongeval erkend. Y is vervolgens in een andere woning getrokken. X vordert na wijziging van eis betaling van een bedrag van € 1.815,43 wegens een huurachterstand. Y vordert in reconventie betaling van een bedrag van € 4.723,77 wegens ten onrechte betaalde huur. Y legt hieraan ten grondslag dat, als gevolg van een door het ongeval ontstane posttraumatische stressstoornis en het letsel, Y na het ongeval niet meer in staat is geweest om in de woonruimte te wonen. Y heeft – onder meer door het proberen te verkrijgen van een urgentieverklaring – gepoogd andere woonruimte te krijgen. Dit is niet gelukt. X heeft hierin ook niets voor Y gedaan. Als gevolg van het ongeval mist Y woongenot van het gehuurde. X heeft dit betwist en stelt zich op het standpunt dat er geen causaal verband bestaat tussen het ongeval en het niet hebben gehad van woongenot. De rechtbank oordeelt als volgt. Indien het ongeval niet had plaatsgevonden, dan had Y in de woning kunnen verblijven en had zij derhalve het woongenot gehad. X heeft enkel gesteld dat er geen sprake is van een causaal verband, maar heeft nagelaten om dit standpunt te onderbouwen. De vorderingen van X worden afgewezen. Ook de vorderingen van Y worden afgewezen, omdat zij X wel op de hoogte had moeten stellen van het feit dat zij niet meer in de woning kon verblijven, en ook niet in de woning verbleef.

Eiser is in 2014 benoemd tot commissielid binnen de fractie van Gemeentebelangen Bronckhorst. In 2017 heeft de fractievoorzitter aan eiser bericht dat hij in overleg met de fractie heeft besloten het beëdigd commissielidmaatschap met onmiddellijke ingang stop te zetten. Zij wilde eerst een integriteitsonderzoek naar eiser verrichten. Eiser vordert een verklaring voor recht dat de gemeente onrechtmatig jegens hem heeft gehandeld door een integriteitsonderzoek naar hem in te stellen, door de wijze waarop het onderzoek is uitgevoerd en door de wijze waarop met de onderzoeksresultaten is omgegaan. Eiser vordert € 10.000 ter zake immateriële schadevergoeding. De rechtbank oordeelt dat de gemeente alleen onrechtmatig heeft gehandeld ten aanzien van het omgaan met de uitkomsten van het onderzoek. Dit omdat eiser niet de gelegenheid heeft gekregen te reageren op de conclusie en de beantwoording van de vraagstelling in het rapport alvorens het rapport aan het presidium en de gemeenteraad voor te leggen en door het rapport wel en de reactie van eiser op dat rapport niet actief openbaar te maken. De verklaring voor recht wordt dan ook gegeven. De vordering tot schadevergoeding wordt afgewezen. De rechtbank wil niets afdoen aan de impact die het gebeuren op eiser (en zijn gezin) heeft gehad, maar ziet hierin geen aanleiding voor een veroordeling tot vergoeding van immateriële schadevergoeding, omdat het causaal verband tussen die impact en het onrechtmatig handelen van de gemeente ontbreekt.