Het gaat in deze zaak om letselschade (postwhiplashklachten) ten gevolge van een aanrijding. In geschil is de omvang van de arbeidsvermogensschade van het slachtoffer, dat ondernemer was. De Hoge Raad overweegt dat de klachten niet tot cassatie kunnen leiden.

Verdachte wordt veroordeeld voor het bespugen van 27 slachtoffers wat gezien moet worden als belediging, alsmede enkele andere mishandelingen en twee vermogensdelicten. Aan de ingediende vorderingen ter zake van immateriële schade wordt een maximum verbonden.

De rechtbank veroordeelt de ‘studentengluurder’ uit Nijmegen voor diverse feiten die hij tegen jonge vrouwen heeft gepleegd, en beoordeelt de vorderingen van vijf slachtoffers.

In hoger beroep oordeelt het hof in de hoofdzaak over de zorgplicht van de formele werkgever ex artikel 7:658 BW en in de vrijwaringszaak over de zorgplicht van de materiële werkgever. Een beroep op een vrijwaringsclausule in de algemene voorwaarden wordt naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar geacht.

Het gaat hier om de internationale bevoegdheid bij vorderingen uit onrechtmatige daad en productaansprakelijkheid (artikel 5 onder 3 EEX-Verordening) in het bijzonder om uitleg van het begrip ‘plaats waar het schadebrengende feit zich heeft voorgedaan’.

Verdachte wordt veroordeeld voor het seksueel misbruiken van zijn pleegdochter gedurende een periode van zeven jaren. Het door benadeelde gevorderde smartengeld (€ 16.000) en de vorderingen tot voldoening van enkele kosten worden toegewezen. Het hof zoekt bij het begroten van de kosten van rechtsbijstand aansluiting bij de staffel buitengerechtelijke incassokosten (eerste aanleg) en het liquidatietarief (hoger beroep).

Een vader is na de moord op zijn zoon geconfronteerd met het dode lichaam van zijn zoon en stelt shockschade te hebben geleden. Het hof wijst deze vordering af omdat het geestelijk letsel niet kan worden bewezen.

Deze zaak ziet op de ontvankelijkheid van tussentijds hoger beroep na een deelgeschilbeschikking. Centraal staat de uitleg van het vereiste dat ‘binnen drie maanden, te rekenen van de eerste roldatum’ is geappelleerd (artikel 1019cc lid 3 onder a Rv), waaruit het hof afleidt dat appellant niet-ontvankelijk is in zijn hoger beroep wanneer de appèldagvaarding is betekend vóór de eerste roldatum in de bodemprocedure.

Poging tot doodslag; hoger beroep na Rechtbank Limburg, loc. Maastricht 24 november 2014, NJFS 2015/26 (ECLI:NL:RBLIM:2014:10079). Toewijzing van diverse schadeposten, waaronder smartengeld.

Verdachte heeft het slachtoffer gedurende een periode van ruim zeven jaren uitgebuit. De rechtbank wijst een bedrag van € 66.614,84 aan schadevergoeding toe.