Deelgeschil. Moeder stelt zichzelf in privé aansprakelijk voor het ernstig traumatische schedel- en hersenletsel dat haar zesjarige dochter heeft opgelopen door een trap van een paard. De rechtbank acht het gevaar en de voorzienbare gevolgen van het ongeval zo ernstig en de veiligheidsmaatregel van de moeder tegen dit gevaar zodanig inadequaat dat het nalaten van moeder zo onzorgvuldig wordt geacht dat zij daarmee in redelijkheid niet had kunnen volstaan en acht de moeder daarom aansprakelijk voor de schade.

Cassatie-uitspraak, vervolg op PS 2018-0127, waarin hof oordeelde dat Leger des Heils Jeugdzorg & Reclassering niet onrechtmatig had gehandeld bij ondertoezichtstelling kinderen van appellant. Niet-ontvankelijkheid in cassatie: cassatieberoep is niet ingesteld op de in artikel 30 lid 1 Rv voorgeschreven wijze, te weten door indiening van een procesinleiding langs elektronische weg. Ook voldoet de procesinleiding niet aan de eisen van artikel 407 lid 3 Rv. Eiser heeft mogelijkheid om verzuimen binnen twee weken te herstellen niet benut. 

Arbeidsrecht. Werkgever vergeet een arbeidsongeschiktheidsverzekering te sluiten voor een in de Verenigde Staten gedetacheerde werknemer. Werknemer raakt arbeidsongeschikt. In het geschil zijn onder meer het gebruik van een bepaalde rekenrente en sterftetabel bij het contant maken van de toekomstige termijnen bij de schadeberekening. Het hof oordeelt dat er geen harde regels bestaan op dit punt en dat het gaat om een afweging van wat het meest passend is in het concrete geval. Het hof veroordeelt werkgever tot betaling van € 1.190.652 aan de werknemer.

Strafrecht. Verdachte heeft een verpleegkundige van de ambulancedienst in het gezicht geslagen, waardoor het slachtoffer een gebroken linkerjukbeen opliep. Toewijzing € 800 immateriële schadevergoeding aan slachtoffer. Het is niet zo dat een verpleegkundige van de ambulancedienst meer zou moeten kunnen incasseren vanwege zijn beroepsrisico en daarom slechts aanspraak zou kunnen maken op een lagere schadevergoeding dan de medewerker van een woningbouwvereniging. Vergelijking met andere zaak gaat daarom niet op.

Strafrecht. Een 21-jarige man is veroordeeld voor het plegen van een zeer gewelddadige woningoveral waarbij hij het slachtoffer een uur lang heeft mishandeld en bedreigd. Het slachtoffer is vastgebonden geweest en heeft een pistool in zijn mond geduwd gekregen. De dader heeft een rib en de neus van slachtoffer gebroken, hem een snijwond in de rug bezorgd en slachtoffer heeft door de woningoverval het posttraumatisch stresssyndroom opgelopen. Toewijzing van € 15.000 aan immateriële schadevergoeding.

Strafrecht. Veroordeling wegens poging tot doodslag, poging tot moord, verkrachting, feitelijke aanranding van de eerbaarheid en wettelijke vrijheidsberoving. Al deze feiten heeft verdachte gepleegd jegens zijn vriendin. Volledige toewijzing immateriële schadevergoeding aan slachtoffer: € 60.000.

Prejudiciële vragen aan Hoge Raad omtrent arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandige. Beding in polisvoorwaarden dat de mate van arbeidsongeschiktheid wordt vastgesteld op basis van rapportage van door de verzekeraar aangewezen deskundigen, en dat de verzekerde geacht wordt de vaststelling van de verzekeraar te hebben aanvaard als niet binnen dertig dagen bezwaar is gemaakt, is niet oneerlijk in de zin van Richtlijn 93/13/EEG betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten. 

Ambtenaar werkzaam als senior penitentiair inrichtingswerker loopt door onjuist uitgevoerde techniek bij een IBT-training ernstig nekletsel en zware concentratiestoornissen op en stelt de Staat aansprakelijk voor de geleden en nog te lijden schade. Voor zover de ambtenaar zich beroept op schending van artikel 7:658 BW (werkgeversaansprakelijkheid), geldt dat hij de bestuursrechtelijke rechtsgang had moeten volgen. Van een kwalitatieve aansprakelijkheid van de Staat voor schade ingevolge artikel 6:170 BW is geen sprake, nu er onvoldoende feiten zijn op grond waarvan kan worden vastgesteld dat een collega van de ambtenaar een fout heeft gemaakt, die als onrechtmatige gedraging jegens hem kan worden gekwalificeerd. 

Opzet tot misleiding bij schademelding is vooralsnog niet komen vast te staan. Rapport ongevallenanalyse is onvoldoende duidelijk, immers slechts een ‘ruwe schets’, geen metingen verricht. Ook bijkomende omstandigheden wijzen niet zonder meer op opzet tot misleiding.

Appellant is in verzekering gesteld op verdenking van wederrechtelijke vrijheidsberoving en bedreiging. Appellant is vervolgens vrijgesproken ten aanzien van deze feiten. Appellant vordert onder andere immateriële schadevergoeding en schadevergoeding wegens gemis aan inkomen. Aan het onschuldcriterium is echter niet snel voldaan, zo ook niet in deze zaak. Onschuld van appellant moet blijken uit het strafvonnis of anderszins uit de stukken van het strafdossier en dat is in deze zaak niet het geval. Geen onrechtmatige overheidsdaad.