De berichtgeving van DSW c.s. (zorgverzekeraar) aan verwijzers over de vermeend gebrekkige kwaliteit van de door Kliniek Naaldwijk verleende zorg in 2011 is jegens Kliniek Naaldwijk aan te merken als een onrechtmatige daad. De daardoor ontstane schade, waarvan meer dan aannemelijk is dat deze substantieel hoger is dan het betaalde voorschot, dient door DSW c.s. aan Kliniek Naaldwijk te worden vergoed. Een bedrag van € 40.000 is door de voorzieningenrechter als voorschot toegekend en dient verrekend te worden met het bedrag dat in de schadestaatprocedure zal worden vastgesteld.

Appellant stelt dat de Staat jegens hem onrechtmatig heeft gehandeld doordat de directeur van de penitentiaire inrichting (waar appellant voor die tijd heeft gezeten) niet de terugbelverzoeken van de reclassering aan appellant heeft doorgegeven. Appellant stelt dat het gevolg hiervan is dat zijn voorwaardelijke invrijheidstelling (VI) definitief achterwege is gelaten. Appellant vordert € 91.280 schadevergoeding. In eerste aanleg is vastgesteld dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld. In hoger beroep staat de vraag centraal of er een causaal verband bestand tussen het nalaten en het achterwege blijven van de VI. Het hof oordeelt dat het causaal verband niet vast is komen te staan. Gebleken is dat de beslissing van de strafrechter niet uitsluitend is gebaseerd op het niet-reageren van appellant, maar voor een deel wel. Appellant heeft echter niet voldoende onderbouwd hoe de situatie wezenlijk zou zijn veranderd bij het doorgeven van de terugbelverzoeken.

Strafrecht. Veroordeelde heeft een brigadier van de politie, die op dat moment met noodsurveillance was belast, zwaar mishandeld door met een harde vuistslag het jukbeen van de brigadier te verbrijzelen. Er is een operatie onder narcose nodig geweest om met een titaniumplaatje het jukbeen te repositioneren en vast te zetten. De linkerbovenkaak is gevoelloos geworden en het is nog niet zeker of het gevoel terug zal keren. De brigadier is arbeidsongeschikt geweest. Toewijzing van € 1.750 immateriële schadevergoeding.

Strafrecht. Veroordeelde heeft zich schuldig gemaakt aan het verwerven en het in het bezit hebben van ruim 1700 bestanden met kinderpornografisch materiaal. Ook heeft hij zich schuldig gemaakt aan het plegen van ontuchtige handelingen met het, toen, 9-jarige slachtoffer. Toewijzing van € 3.500 aan immateriële schadevergoeding.

Arbeidsrecht. Werknemer stelt dat hij tijdens het werk een leiding op zijn arm heeft gekregen waardoor zijn pols is gekneusd. Voldoende aannemelijk dat werknemer een ongeval is overkomen tijdens de uitoefening van zijn werkzaamheden, hoewel niemand het ongeval heeft zien gebeuren. Instructies door de werkgever waren onvoldoende toegespitst op de aard van het ongeval. Vordering van de werknemer om werkgever te veroordelen tot het vergoeden van de door het ongeval geleden schade en werkgever te veroordelen om een voorschot op de schade te betalen van € 25.000 wordt toegewezen tot een bedrag van € 15.000.

Familierecht. Illegale adoptie van een zoon door de juridische ouders. Toewijzing van € 13.200 immateriële schadevergoeding aan adoptiezoon wegens het geestelijk letsel dat hij heeft opgelopen door het achterhouden van informatie over zijn biologische ouders en afkomst door zijn juridische ouders. Juridische maatstaf voor de beoordeling van de verplichting om informatie te verstrekken wordt mede bepaald door het illegale karakter van de adoptie, aldus het hof.

Strafrecht. Veroordeling voor het medeplegen van brandstichting. Veroordeelden hebben een baksteen door het raam van de woning van benadeelde gegooid en vervolgens met benzine brand gesticht in de woning. De rechtbank wijst het gevorderde bedrag van € 3.000 immateriële schadevergoeding aan de benadeelde partij toe, omdat zij dat bedrag billijk acht.

werkneemster/geïntimeerde

Werkneemster stelt werkgever aansprakelijk voor burn-out klachten. Het hof volgt werkneemster niet in haar grieven. Het hof bekrachtigt het vonnis van de kantonrechter.

Arbeidsrecht. Werkgever Holland Casino wordt aansprakelijk gesteld door een werknemer die stelt dat door de repeterende bewegingen die zij bij de uitoefening van haar werkzaamheden heeft moet maken, zij letsel aan haar rechterarm heeft opgelopen (het RSI-syndroom), waardoor zij arbeidsongeschikt is geraakt. Aan de kantonrechter wordt de vraag voorgelegd of de werknemer het causaal verband tussen de werkzaamheden en het letsel voldoende aannemelijk heeft gemaakt. Met het oog op de opgemaakte deskundigenrapporten oordeelt de kantonrechter dat het causaal verband is vastgesteld en ze verwijst de zaak voor verdere behandeling naar de rechtbank.

Man die hulp wil verlenen aan verongelukte vrachtwagenchauffeur valt tussen twee brugdelen vijftien meter naar beneden in de Lek en komt te overlijden. Achmea, die toentertijd de schade op grond van zaakwaarneming heeft vergoed aan de nabestaanden van de man, spreekt in deze procedure de Staat aan voor het door haar vergoede bedrag. Op het moment van het ongeval waren er onderhoudswerkzaamheden aan de brug, waardoor er geen roosters tussen de brugdelen zaten. De rechtbank toetst aan de Kelderluik-criteria en komt tot de conclusie dat de Staat niet de zorgplicht van een goed wegbeheerder in acht heeft genomen en daarom onrechtmatig heeft gehandeld. Er is geen sprake van eigen schuld. De vordering van Achmea wordt toegewezen.