Voegingsincident. Het geschil in de hoofdzaak gaat om de afwikkeling van de letselschade van een werknemer als gevolg van een ongeval. Bij het schoonmaken van de dakgoot van eiser 1 is de werknemer vijf meter naar beneden gevallen. Door de val heeft hij blijvend letsel opgelopen, waaronder een gedeeltelijke dwarslaesie. De verzekeraar van eiser 1 weigerde dekking te geven, omdat het een arbeidsongeval betrof waarvoor de werkgever (eiser 2) aansprakelijk zou zijn. Door een fout van assurantietussenpersoon Claeren beschikt de werkgever niet over een aansprakelijkheidsverzekering voor bedrijven. Claeren is daarom aansprakelijk voor de schade die de werkgever lijdt indien wordt geoordeeld dat hij aansprakelijk kan worden gehouden voor de schade van de werknemer. Eisers vorderen primair dat de verzekeraar van eiser 1, subsidiair dat Claeren wordt veroordeeld tot betaling van de letselschade (waaronder voorschotten van € 100.000). In het incident vordert de verzekeraar van eiser 1 dat haar wordt toegestaan zich in de hoofdzaak te voegen aan de zijde van eisers. Zij legt daaraan ten grondslag dat zij er belang bij heeft dat de vordering van eisers tegen Claeren deugdelijk wordt onderbouwd. De incidentele vordering wordt afgewezen, omdat de verzekeraar geen belang heeft bij de voeging. Immers, als de rechtbank toekomt aan de subsidiaire vordering tegen Claeren, staat al vast dat de verzekeraar vrijuit gaat.

Het ziekenhuis wordt aansprakelijk gehouden voor gebruik van een gebrekkige medische hulpzaak (de Miragelplombe). Na het verwijderen heeft de patiënt oogletsel opgelopen, namelijk recidiverende netvliesloslating. Volgens de hoofdregel van artikel 6:77 BW leidt gebruikmaking van een gebrekkige medische hulpzaak tot een tekortkoming in de uitvoering van de geneeskundige behandelingsovereenkomst. Gezien de verkeersopvattingen en de heersende opvattingen hierover in de literatuur is toerekening niet onredelijk, ook al was het ziekenhuis toentertijd (1992) niet bekend met de ongeschiktheid. Het hof verwijst naar de schadestaatprocedure. 

Erkan Birol Kaya v. Turkije. Schending van artikel 8 EVRM: niet onderzocht of amputatie het gevolg is geweest van een medische fout.

Gezondheidsklachten na aanrijding. Vordering (in reconventie) van verzekeraar tot verklaring voor recht dat zij met de door haar aangeboden slotbetaling heeft voldaan aan haar schadevergoedingsplicht, toegewezen. Klachten betrokkene onvoldoende onderbouwd. Causaal verband onvoldoende gemotiveerd gesteld, (mede) in verband met pre-existente klachten en ongevalsvreemde problematiek. Zie PS 2018-1023 voor de (reeds definitief afgewezen) eis in conventie.

Rechtbank stelt hoogte smartengeld voor man die in 2001 een mislukte besnijdenis heeft ondergaan met gedeeltelijke amputatie van de penis tot gevolg, vast op € 110.000. Naast pijn, littekens en ernstige functionele beperkingen heeft het letsel geleid tot blijvende verstoring in de beleving van de seksualiteit van verzoeker. Dit brengt ook invoelbare onzekerheden mee op het gebied van intimiteit en het hebben van een relatie. Bijzonder ernstige aantasting van de levensvreugde. Ook op sociaal en emotioneel vlak lijdt verzoeker ernstig onder de gevolgen van de besnijdenis. Smartengeld moet in casu worden begroot naar de huidige normen. Rechtbank deelt algemene opinie dat een verhoging van het smartengeldniveau in Nederland wenselijk is. Geen vergelijkbare gevallen in Smartengeldgids 2018.

Gulyan v. Armenië

Gulyan v. Armenië. Schending van artikel 2 EVRM: overlijden van een getuige op het politiebureau en onderzoek naar omstandigheden overlijden. 

Verzoeker stelt dat medisch onjuist is gehandeld door verweerster bij de door verweerster uitgevoerde galblaasoperatie bij verzoeker, waarna de leverfunctie van verzoeker ernstig gestoord bleek te zijn. Partijen zijn het erover eens dat een deskundige moet worden benoemd, maar zijn het nog niet eens over de persoon van die deskundige. Chirurg die de operatie uitvoerde is werkzaam in een perifeer ziekenhuis. Rechtbank benoemt deskundige die thans weliswaar als chirurg is verbonden aan een academisch ziekenhuis, maar ook gedurende acht jaren werkzaam is geweest in een perifeer ziekenhuis. 

Tsakoyevy v. Rusland

Tsakoyevy v. Rusland. Schending van artikel 2 en 3 EVRM: ontvoering en mishandeling van de zoon van verzoekers door de politie met zijn overlijden tot gevolg. 

Toekenning billijke vergoeding (€ 30.000) wegens ernstig verwijtbaar handelen werkgever, bestaande uit het in een situatie van (gedeeltelijke) arbeidsongeschiktheid en zonder voorafgaand functioneringsgesprek de optie van ontslag of werkhervatting op basis van een verbeterplan aankaarten, het vervolgens direct aansluitend op de volledig-hersteldmelding het functioneren en het verbetertraject aan de orde stellen en daarnaast het aandringen op werkhervatting en de start van een verbetertraject in weerwil van het advies van de bedrijfsarts. Afwijzing gevorderde immateriële schadevergoeding (€ 2.000) nu de omstandigheden die voortvloeien uit de verstoorde arbeidsverhouding die tot de ontbinding van de arbeidsovereenkomst heeft geleid reeds in de billijke vergoeding zijn verdisconteerd. Voor de overige omstandigheden geldt dat verweerster in deze procedure als nevenverzoek gegrond op artikel 7:611 BW ook om vergoeding kan verzoeken. 

Bilinmiş v. Turkije

Bilinmis v. Turkije. Schending van artikel 2 EVRM: overlijden van de kinderen van verzoekers als gevolg van medische fout en uitblijven onderzoek naar omstandigheden overlijden.