Eiser is op de scooter aangereden door een auto. Eiser vordert een restantbedrag van € 1.810,18 (plus € 729,57 bij eisvermeerdering) aan buitengerechtelijke kosten. De kantonrechter wijst de vordering af. De advocaat van eiser had zijn vordering nader moeten onderbouwen, temeer nu hij op de zitting heeft erkend dat de letselzaak niet complex is, er geen discussie is geweest over de aansprakelijkstelling en geen uitvoerige standpuntwisseling heeft plaatsgevonden tussen partijen.

Overheidsaansprakelijkheid. Vordering tot schadevergoeding wegens schending van de redelijke termijn in een nog lopende strafrechtelijke procedure. Naar het oordeel van de rechtbank valt op voorhand niet uit te sluiten dat eiser schade heeft geleden die niet (alléén) is toe te rekenen aan de strafverdenking en -vervolging zelf, maar (ook) aan de duur van zijn strafzaak. De rechtbank houdt ieder oordeel over de vorderingen aan totdat de einduitspraken in de straf- en in de ontnemingszaak tegen eiser in kracht van gewijsde zijn gegaan.

Centraal staat de vraag of de Staat onrechtmatig jegens eiser handelt doordat de minister in lijn met het oordeel van het hof heeft beslist dat de in het Verenigd Koninkrijk aan eiser opgelegde straf naar Nederlands recht zal worden aangepast tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van tien jaren vanwege het feit dat de in de Engelse procedure bewezen verklaarde feiten naar Nederlands recht kwalificeren als het medeplegen van de invoer van 108 kilogram cocaïne. Dit is niet het geval.

Arbeidsrecht. Werkgever PVV heeft geen adequate maatregelen getroffen om werkdruk in verband met structureel overwerk van senior persvoorlichter te verlichten. Met de billijke vergoeding van € 30.000 dient appellante te worden gecompenseerd voor het ernstig verwijtbaar handelen van de PVV in verband met haar overbelasting met de dubbele piketdiensten.

Strafrecht. Verdachte heeft zich in een periode van nauwelijks drie weken schuldig gemaakt aan een groot aantal strafbare feiten, waaronder het nachtelijk binnendringen van drie woningen, terwijl in twee daarvan de bewoners thuis waren en lagen te slapen. Onder de gestolen goederen bevond zich onder meer een medaille van Yad Vashem, die een overleden familielid van de bestolene had ontvangen voor hulp aan de Joden in de Tweede Wereldoorlog. Dit heeft de slachtoffers emotioneel leed toegebracht. De slachtoffers ervaren door het hele gebeuren veel boosheid, verdriet en ook angst. Aan de benadeelden wordt gezamenlijk € 669 ter vergoeding van immateriële schade toegewezen.

Arbeidsrecht. Champignonplukker komt tijdens werkzaamheden ten val en breekt haar pols. Het hof komt, anders dan de kantonrechter, tot het oordeel dat hetgeen werkgever Champignonland heeft aangevoerd niet voldoende is om te kunnen oordelen dat zij al hetgeen redelijkerwijs mogelijk was heeft gedaan om het ongeval te voorkomen.

Strafrecht. Veroordeling voor seksueel misbruik van een slachtoffer in staat van een verminderde bewustzijn door twee daders in een afgesloten ruimte. Anders dan door de verdediging bepleit, staat het bestaan van pre-existentiële klachten niet in de weg aan het toewijzen van de vordering van de benadeelde partij. Smartengeld van € 10.000 wordt toegewezen, de daders zijn hiervoor hoofdelijk aansprakelijk.

Woningbrand veroorzaakt door gevaarzettend handelen van geïntimeerde, door zonder toezicht pannen op het vuur te laten staan. Appellanten voeren aan dat een van de gevorde schadeposten niet ziet op immateriële schadevergoeding, maar op ‘geleden ongemak’ (tijdsbesteding in verband met de brand/herbouw) en om verlies van diverse erfstukken. Het omschreven ‘geleden ongemak’ verstaat het hof als een vorm van immateriële schade die op de voet van artikel 6:106 BW niet voor toewijzing in aanmerking komt.

Arbeidsrecht. Ontslag op staande voet is niet rechtsgeldig. Met de overgelegde camerabeelden en geluidsopnames zijn de gestelde bedreigingen niet bewezen geacht. Billijke vergoeding bepaald van € 10.000, waarbij als gezichtspunt is meegenomen dat de onderhavige situatie appellant veel stress heeft gegeven.

Het gaat in deze zaak om de vraag of het recht van eiseres om te weten van wie zij afstamt een inbreuk rechtvaardigt op de privacy en de lichamelijke integriteit van gedaagde (dochter van de vermoedelijke biologische vader) door verplichte medewerking aan DNA-onderzoek op grond van artikel 8 EVRM. De rechtbank is van oordeel dat een DNA-afname noodzakelijk is om voldoende zekerheid te krijgen over de afstamming en wijst de vordering toe.