Aansprakelijkheid uit onrechtmatige daad wegens dubbele kaakbreuk na vechtpartij (ECLI:NL:GHSHE:2012:BV5269). In dit eindvonnis komt het hof tot het oordeel dat er voorshands van moet worden uitgegaan dat de benadeelde ten gevolge van de mishandeling arbeidsongeschikt is geweest en schat de duur van de arbeidsongeschiktheid. Wat de overige schadeposten betreft, gaat het in dit hoger beroep enkel nog om het smartengeld. De rechtbank heeft destijds een bedrag van € 5.000 toegewezen. Het hof oordeelt dat het letsel door de mishandeling relatief minder ernstig is: het gaat om een dubbele kaakfractuur die goed te genezen is en op grond waarvan is komen vast te staan dat de benadeelde gedurende een korte periode van vier weken niet dan wel niet volledig heeft kunnen werken. Het hof wijst een bedrag van € 1.750 aan smartengeld toe.

Strafrecht. Veroordeling voor moord. De man heeft zijn compagnon, in het kantoor van het bedrijf, met voorbedachten rade en op brute wijze om het leven gebracht. Aan de echtgenote en de 19-jarige zoon van het overleden slachtoffer wordt respectievelijk € 35.000 en € 15.000 aan shockschadevergoeding toegekend. Aan de minderjarige zoon en dochter van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 10.000 aan immateriële schadevergoeding toegekend wegens aantasting in de persoon op andere wijze. De affectieschadevergoedingen voor de echtgenote, twee zoons, dochter en ouders van het slachtoffer wijst de rechtbank toe. De broer en twee zussen van het slachtoffer doen geen geslaagd beroep op de hardheidsclausule ex artikel 6:108 lid 4 sub g BW.

Een automobilist veroorzaakt onder invloed van alcohol een eenzijdig verkeersongeval, met overlijden van de inzittende tot gevolg. De WAM-verzekeraar van het voertuig heeft aan de nabestaanden van het slachtoffer een schadevergoeding betaald. De door haar uitgekeerde schade en gemaakte kosten verhaalt de WAM-verzekeraar vervolgens op automobilist. Het verweer dat een technisch defect de mogelijke oorzaak is van het ongeval is naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende onderbouwd. Op grond van het verhaalsrecht van de WAM-verzekeraar wijst de rechtbank de vordering grotendeels toe. In totaal moet de automobilist ruim € 100.000 betalen aan de WAM-verzekeraar.

In een strafrechtelijke procedure is een man vrijgesproken voor een poging tot moord. In deze civielrechtelijke procedure gaat het om de vraag of de man toerekenbaar onrechtmatig heeft gehandeld jegens het slachtoffer en zijn partner, door het slachtoffer te beschieten. Als voorgaande kan worden vastgesteld, moet worden beoordeeld of hij aansprakelijk is voor de gestelde geleden schade. Volgens de rechtbank is voldoende vast komen te staan dat de man onrechtmatig heeft gehandeld ex artikel 6:162 BW. Dat volgens de man sprake zou zijn van een alternatief scenario, hij niet voldoet aan het signalement van de schutter en er voldoende forensisch bewijs ontbreekt, acht de rechtbank niet aannemelijk. De rechtbank beoordeelt verschillende schadeposten, waaronder verlies van arbeidsvermogen en immateriële schadevergoeding. De post verlies van arbeidsvermogen wijst de rechtbank af, nu deze is betwist en ook in hoger beroep onvoldoende is onderbouwd. De gevorderde immateriële schadevergoeding van het slachtoffer wijst de rechtbank toe tot een bedrag van € 12.994, alsmede de gevorderde shockschadevergoeding van diens partner tot een bedrag van € 925.

Deelnemer van jiujitsuwedstrijd loopt tijdens een wedstrijd tegen een tegenstander uit een zwaardere gewichtsklasse knieletsel op. De deelnemer stelt de bond aansprakelijk en vordert schadevergoeding, omdat de bond hem niet heeft geïnformeerd over de samenvoeging van de gewichtsklassen. De rechtbank acht voorshands bewezen dat de bond de deelnemer niet heeft geïnformeerd, maar laat de bond toe tot het leveren van tegenbewijs dat de deelnemers wel zijn geïnformeerd over de samenvoeging. Iedere verdere beslissing over de vraag of JBN tekort is geschoten in de nakoming van zijn (contractuele) verplichtingen zal worden aangehouden. Wel ziet de rechtbank aanleiding te beslissen over het causaal verband, de relativiteit en het eigenschuldverweer van de bond. Er is causaal verband tussen het mogelijke niet-mededelen van de bond en de schade. Voor aansprakelijkheid is het relativiteitsvereiste niet van toepassing en ook van eigen schuld aan de kant van de deelnemer is geen sprake.

Monteur bij Arriva gaat na het advies van de bedrijfsarts wegens astmatische klachten werken als buschauffeur. Als reden voor deze klachten geeft hij op: stinkende buskachels, vette voorruiten en dat er nog altijd wordt gerookt in de kantines. Gedurende de jaren ervaart steeds meer personeel luchtwegklachten. Na verschillende onderzoeken, door onder andere de Arbeidsinspectie, stelt de man Arriva aansprakelijk voor de ontwikkelde gezondheidsschade in de vorm van longklachten. Hij vordert een voorschot van € 10.000 en alle door hem geleden en nog te lijden materiële als immateriële schade. Vast staat dat de man gezondheidsschade heeft geleden tijdens de uitoefening van zijn werkzaamheden, partijen verschillen echter van mening over de vraag of Arriva als werkgever voor de schade aansprakelijk is. De rechtbank oordeelt dat Arriva wat betreft de blootstelling aan stoffen in de bus en mogelijk eveneens in de kantine niet aan haar zorgplicht heeft voldaan. Arriva is aansprakelijk en het gevorderde voorschot wordt toegewezen. Verwijzing naar schadestaatprocedure.

Deelgeschil. Elektromonteur is tijdens het uitoefenen van zijn werkzaamheden door de trap gezakt en vervolgens rechtstandig 5 à 6 meter naar beneden gevallen, met knieletsel tot gevolg. De aansprakelijkheid is reeds erkend. In deze procedure vordert de werknemer voor recht te verklaren dat de klachten en de daaruit voortvloeiende beperkingen, als gevolg van het ongeluk zijn ontstaan en daarmee in causaal verband staan met het ongeval. Partijen zijn het erover eens dat uit de orthopedische expertise volgt dat geen medische (orthopedische) verklaring kan worden gegeven voor de gestelde persisterende pijnklachten na het ongeval. De rechtbank oordeelt dat niet kan worden vastgesteld dat sprake is van een plausibel klachtenpatroon. Nu niet vast is komen te staan dat de huidige klachten in causaal verband staan tot het ongeval, wijst de rechtbank het verzoek om een nader voorschot van € 30.000 af.

Militair is op uitzending geweest voor een oefening en tijdens een stapavond mishandeld door een collega. Defensie heeft dit ongeval noch als een bedrijfsongeval noch als een dienstongeval aangemerkt, omdat het incident niet heeft plaatsgevonden tijdens de militaire dienst. De rechtbank kan dit volgen omdat deelname aan de weekend-break en de daartoe behorende stapavond een vrijwillig karakter hadden. Dat de militairen die hieraan deelnamen werden geacht tijdig te verzamelen, maak niet dat eiser op dat moment in de uitoefening van de militaire dienst was omdat hij gehoor zou hebben gegeven aan een dienstbevel. Het beroep is ongegrond.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag en een poging tot moord. De verdachte heeft een vuurwapen op zijn ex-partner en haar moeder afgevuurd op de openbare weg bij een winkelcentrum, met het overlijden van de moeder tot gevolg. Aan de vrouw die het incident ternauwernood heeft overleefd wijst de rechtbank het gevorderde bedrag aan immateriële schade van € 250.000 toe. De gevorderde affectieschadevergoedingen van de dochters en kleindochter van het overleden slachtoffer wijst de rechtbank eveneens toe. Aan twee dochters wijst de rechtbank het bedrag aan shockschadevergoeding toe tot € 15.000. Hoewel zij niet rechtstreeks zijn geconfronteerd met de directe gevolgen van het doden van hun moeder, zijn zij wel kort na het incident naar het plaats delict gereden en geconfronteerd met de informatie hierover. De informatie uit de media, het strafdossier en de forensische rapportages waarover zij de beschikking hadden, maken dat zij zich een duidelijk en specifiek beeld hebben kunnen vormen van hetgeen zich heeft voorgedaan.

Strafrecht. Veroordeling voor bedreiging van portiers van een café met enig misdrijf tegen het leven gericht. Uit de totstandkomingsgeschiedenis van artikel 6:106 aanhef en sub a BW volgt dat onder het hier bedoelde ‘oogmerk’ moet worden verstaan de bedoeling om een ander immateriële schade toe te brengen. Daarvoor volstaat niet dat de verdachte opzettelijk een situatie heeft geschapen waardoor aan de benadeelde partij immateriële schade is toegebracht. Het oordeel van het hof dat de gevorderde immateriële schade ex artikel 6:106 aanhef en sub a BW deels voor vergoeding in aanmerking komt, omdat verdachte met de bewezen verklaarde bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht het oogmerk had de benadeelde partij immateriële schade toe te brengen is niet toereikend gemotiveerd. Uit de vaststellingen van het hof volgt niet zonder meer dat het oogmerk van de verdachte was gericht op het toebrengen van immateriële schade. De Hoge Raad vernietigt de uitspraak van het hof wat betreft de beslissing over de vordering benadeelde partij.