Medische aansprakelijkheid. Vrouw is na een operatie aan een hersentumor bestraald door radiotherapeuten van de stichting Radiotherapiegroep (hierna: RTG). Enige tijd na de bestralingen merkte de vrouw dat haar gezichtsvermogen achteruitging en heeft een oogarts geconstateerd dat zij blind is geworden. De vrouw heeft RTG aansprakelijk gesteld. Na een deskundigenbericht heeft de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar van RTG erkend dat aan de vrouw niet de keus is gegeven om te kiezen voor een afwachtend beleid in plaats van het ondergaan van de bestraling, oftewel zij heeft erkend dat sprake is (geweest) van schending van het informed consent. Er werd een voorschot van € 50.000 betaald. In een deelgeschilprocedure en daaropvolgende bodemprocedure heeft de rechtbank geoordeeld dat het verzoek dat de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar is gehouden aan de erkenning van de aansprakelijkheid, moet worden afgewezen wegens gebrek aan belang. De vrouw heeft hoger beroep ingesteld, waarbij zij een verklaring voor recht vordert dat RTG en diens beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar het causaal verband tussen het volledige visusverlies en de schending van het informed consent voorbehoudsloos hebben erkend. In hoger beroep staat dus enkel het oordeel van de rechtbank over de reikwijdte van de erkenning van de aansprakelijkheid ter discussie. Naar het oordeel van het hof heeft de belangenbehartiger van de vrouw (namens haar) gerechtvaardigd erop mogen vertrouwen dat de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar ervan uitging dat sprake was van een medisch causaal verband tussen de bestraling en de later ingetreden blindheid – en dat het debat over de erkenning van de omvang van de aansprakelijkheid was afgesloten. Tot en met de brief van de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar (erkenning aansprakelijkheid zonder voorbehoud) is door de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar geen discussiepunt gemaakt van de mogelijke oorzaak van de blindheid van de vrouw. Het hoger beroep slaagt en de vordering van de vrouw wordt toegewezen.

Fysiotherapeut en manueel therapeut heeft een patiënt in verband met nekklachten een tweetal behandelingen gegeven. Enige tijd na de tweede behandeling is bij de patiënt een herseninfarct geconstateerd, waarvan hij blijvende klachten ondervindt. Volgens hem heeft de therapeut niet de zorg van een redelijk bekwaam en redelijk handelend therapeut betracht en is het herseninfarct het gevolg van de behandelingen. Het hof oordeelt, net als de rechtbank, dat het causaal verband tussen de behandeling en het herseninfarct niet is komen vast te staan. Het enkele feit dat de patiënt enkele weken na de behandeling een infarct heeft gekregen, is onvoldoende voor het toepassen van de omkeringsregel. Het hof wijst de vorderingen af.

Kort geding. Achteropaanrijding met schade tot gevolg. De verzekeraar van de schadeveroorzakende partij heeft aansprakelijkheid voor het ongeval erkend en heeft voorschotbedragen uitgekeerd aan de benadeelde. Deze zaak gaat over de vraag of de verzekeraar verplicht is aan de benadeelde een aanvullend voorschot toe te kennen op de schade die is geleden als gevolg van de aanrijding. De voorzieningenrechter oordeelt dat bij de huidige stand van zaken onvoldoende duidelijk is dat de persoonlijke schade van de benadeelde hoger is dan het bedrag dat de verzekeraar tot nu toe al heeft uitgekeerd. Dat deel van de vordering wordt daarom afgewezen. Voor wat betreft de vergoeding van buitengerechtelijke kosten (medisch adviseur en advocaat) zijn er naar het oordeel van de voorzieningenrechter gegronde twijfels over de redelijkheid van die kosten, maar brengt een belangenafweging mee dat de benadeelde toch recht heeft op een aanvullend voorschot. Ten slotte is de voorzieningenrechter van oordeel dat Allianz op dit moment niet verplicht is te beginnen met een re-integratietraject. Prioriteit moet nu worden gegeven aan een onderzoek door een verzekeringsarts en een arbeidsdeskundige.

Ernstig geweldsincident waarbij een man een vrouw in haar woning door het hoofd schiet. De rechtbank heeft de man veroordeeld voor het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan de vrouw en het betalen van een bedrag van in totaal € 668.350,11, bestaande uit onder andere het verlies van arbeidsvermogen en immateriële schadevergoeding. Het gaat in hoger beroep enkel over de hoogte van het verlies aan arbeidsvermogen, inclusief pensioenschade en de fiscale component daarvan. Volgens het hof mogen er niet al te strenge eisen worden gesteld aan wat de vrouw stelt ter onderbouwing van haar verlies aan verdienvermogen. Dat geldt ook met betrekking tot het door haar genoten fiscaal loon over 2020 en het bewijs dat door de vrouw dienaangaande wordt overgelegd. In dat verband acht het hof verder van belang dat uit de weergave door het expertisebureau van de genomen uitgangspunten blijkt dat niet de maximale claim is berekend. Het expertisebureau heeft in zijn berekening immers niet meegenomen de mogelijkheid dat de vrouw periodiekverhogingen zouden zijn toegekend, welke mogelijkheid naar het oordeel van het hof niet op voorhand illusoir is te achten. Ook de mogelijkheid dat de vrouw zou zijn doorgegroeid naar een beter verdienende andere functie binnen de zorg is door het expertisebureau niet in de berekening meegenomen, terwijl die mogelijkheid naar het oordeel van het hof evenmin illusoir is te achten, mede gelet op de jonge leeftijd van de vrouw. Alle grieven falen, het hof bekrachtigt het bestreden eindvonnis.

Deelgeschil. Aanrijding tussen een voetganger en een automobilist op een zebrapad. De kantonrechter stelt voorop dat alleen een deelgeschil kan worden gestart als sprake is van schade door dood of letsel. Tussen partijen is in geschil of hier sprake van is. De kantonrechter acht, anders dan Univé, de voetganger ontvankelijk in zijn verzoek. Dat de voetganger een vorm van letselschade als gevolg van de aanrijding heeft opgelopen, heeft hij – weliswaar op zeer summiere wijze – voldoende aannemelijk gemaakt. Alleen al het onbetwiste feit dat hij na de aanrijding door ambulancemedewerkers is onderzocht en is meegenomen naar het ziekenhuis wijst hierop. Hiermee is voldaan aan de in dit deelgeschil geldende ondergrens voor ontvankelijkheid. Uit de verschillende getuigenverklaringen kan de kantonrechter niet afleiden dat de voetganger expres tegen de auto is aangelopen. Dat er sprake was van overmacht, doordat de voetganger het zebrapad niet juist zou hebben gebruikt, heeft Univé onvoldoende voor het voetlicht weten te brengen. Dit geldt ook voor het eigenschuldverweer. Univé is aansprakelijk voor de door de voetganger geleden schade als gevolg van de aanrijding.

Eindarrest na tussenarrest in twee gezamenlijk behandelde letselschadezaken. Geweldsincident als gevolg van irritatie over en weer in het verkeer en een aanrijding. Het incident kende twee fasen en daarbij is een persoon gewond geraakt. De gewonde man heeft van twee mannen, broers van elkaar, een schadevergoeding gevorderd. De rechtbank heeft geoordeeld dat de broers allebei aansprakelijk zijn voor een deel van de schade. De broers zijn afzonderlijk van elkaar in hoger beroep gekomen tegen het vonnis van de rechtbank. Ook de gewonde man is het niet eens met het vonnis en ook hij is in hoger beroep gekomen. De broers worden ook strafrechtelijk vervolgd. Het hof verwerpt de beide beroepen op eigen schuld en oordeelt dat de ene broer aansprakelijk is voor alle schade die de gewonde man heeft opgelopen ten gevolge van het geweld in beide fasen van het incident. De andere broer is slechts aansprakelijk voor de schade ten gevolge van het slaan in de tweede fase. (Alleen) ten aanzien van die tweede fase zijn de broers hoofdelijk aansprakelijk. Het hof beoordeelt verschillende gevorderde schadeposten, waaronder het verlies aan arbeidsvermogen en vergoeding van immateriële schade. Het hof acht het aannemelijk dat het letsel, gelet op het feit dat een deel van het letsel, ook na operatief ingrijpen, ten dele blijvende schade met beperkingen tot gevolg heeft gehad dan wel dat nog een of meer operaties nodig zullen zijn. Als vergoeding van immateriële schade is in totaal het gevorderde bedrag van € 17.000 passend.

Tijdens het rooien van bomen maakt een bedrijf een fout, met als gevolg dat een boomtop op de schutting van de benadeelde terecht is gekomen. De boomtop is op zijn nek/schouder terechtgekomen. De aansprakelijkheid is door de aansprakelijkheidsverzekeraar van het bedrijf (Achmea) namens het bedrijf erkend. In hoger beroep betoogt Achmea dat zij niet rechtstreeks door een benadeelde kan worden aangesproken in die zin dat Achmea aansprakelijk kan worden gehouden. Voor zover de benadeelde een beroep heeft willen doen op artikel 7:954 BW, had zij het bedrijf in het geding moeten roepen. Het hof oordeelt dat ondanks dat de benadeelde het bedrijf niet tijdig in het geding heeft geroepen ex artikel 7:954 lid 6 BW, dit in hoger beroep kan worden hersteld door het bedrijf ex artikel 118 Rv op te roepen. De grief van Achmea leidt niet tot niet-ontvankelijkheid van de benadeelde. De benadeelde stelt dat hij voor het ongeval geen klachten had aan zijn nek, rug, schouder, linkerarm of linkerhand. Naar het oordeel van het hof ligt het op de weg van de benadeelde om met behulp van het huisartsenjournaal voorgaande stelling te onderbouwen. Ook acht het hof voorlichting door een deskundige noodzakelijk. Partijen worden in de gelegenheid gesteld om zich tijdens de zitting uit te laten over de persoon (personen) van de te benoemen deskundige(n) en over de vraagstelling.

Geen letsel. Aanrijding tussen twee automobilisten, waarbij beiden stellen dat zij door groen licht zijn gereden. De linksafslaande auto botst op een rechtdoorrijdende tegenligger. De rechtbank oordeelt dat de linksafslaande automobilist aansprakelijk is, ondanks het veronderstelde groene licht. Volgens de rechtbank heeft de linkafslaande automobilist onvoldoende gecontroleerd of hij de weg kon oversteken en dat kan hem worden verweten. Wanneer voorzichtiger het kruisingsvlak was opgereden en was gekeken of er verkeer van rechts kwam, had hij de rechtdoorrijdende automobilist kunnen zien aankomen. Het eigenschuldverweer slaagt niet.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag, poging doodslag en het voorhanden hebben van een vuurwapen. Aan de zus van het overleden slachtoffer die aanwezig was bij het incident, wordt een bedrag van € 17.500 aan shockschadevergoeding toegekend. De andere zus was niet bij het schietincident aanwezig, maar zij heeft haar broer in het ziekenhuis geïdentificeerd, waar zij werd geconfronteerd met het gehavende lichaam. Aan haar wordt een bedrag van € 10.000 aan shockschadevergoeding toegekend.

Strafrecht. Veroordeling voor overtreding van artikel 6 WVW 1994. Aan de ouders en de partner van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 20.000 aan shockschadevergoeding toegekend. Aan de broer wordt een bedrag van € 17.500 aan shockschadevergoeding toegekend.