Strafrecht. In 2023 is een vrouw overleden als gevolg van 28 steekwonden, toegebracht door haar oudste broer. Hij en drie andere familieleden zijn als verdachte aangemerkt. De rechtbank legt een gevangenisstraf van 25 jaar op. Namens de minderjarige dochter van het slachtoffer is een vordering tot schadevergoeding ingediend door haar voogd. De minderjarige dochter stond naast haar moeder toen zij met fors geweld werd doodgestoken. De verdachte heeft dus ook onrechtmatig gehandeld jegens haar. Bij de ingediende vordering is informatie gevoegd van een GZ-psycholoog die heeft geconstateerd dat er bij het dochtertje sprake is van een posttraumatische stressstoornis. Hetgeen haar is overkomen heeft een forse impact op haar gevoel van veiligheid en zij zal gedurende haar hele leven moeten leren met de gebeurtenissen om te gaan. Naar het oordeel van de rechtbank is hiermee sprake van geestelijk letsel. De rechtbank wijst haar een totaalbedrag van € 70.000 (€ 20.000 aan affectieschade en € 50.000 aan shockschade) toe.

Conclusie advocaat-generaal Aben. Uit de overwegingen van het hof kan niet worden afgeleid op welke in artikel 6:106 BW vermelde grond en op welke door het hof vastgestelde omstandigheden het de toewijzing van de vordering van de benadeelde partij heeft gebaseerd. Het hof heeft de toewijzing van de vordering dus niet toereikend gemotiveerd. De advocaat-generaal concludeert tot vernietiging van de bestreden uitspraak, maar uitsluitend wat betreft de toewijzing van de vordering van de benadeelde partij.

Strafrecht. De verdachte wordt veroordeeld voor poging tot doodslag en bedreiging met zware mishandeling. Hij heeft destijds een driejarig meisje bedreigd met een mes en haar moeder meerdere messsteken toegebracht terwijl zij haar dochtertje in veiligheid probeerde te brengen, waardoor zij ernstige verwondingen – waaronder een klaplong – heeft opgelopen. De moeder krijgt een bedrag van € 20.000 toegewezen aan immateriële schade. Er is bij haar sprake van lichamelijk letsel in de zin van artikel 6:106 onder b BW en zij is ook ‘op andere wijze in haar persoon aangetast’ zoals bedoeld in artikel 6:106 onder b BW. Het meisje krijgt een bedrag van € 20.000 aan schokschade toegekend. Zij was getuige van het steekincident en heeft hierdoor geestelijk letsel opgelopen. Zij is ook ‘op andere wijze in haar persoon aangetast’ en krijgt € 2.500 aan immateriële schade toegekend.

Conclusie advocaat-generaal Hofstee. Het middel dat klaagt dat niet aan het mededelingsvereiste van artikel 6:95 lid 2 BW is voldaan slaagt volgens de advocaat-generaal. Het hof heeft in de voorliggende zaak niet vastgesteld dat de benadeelde partij zijn wens omtrent de vordering tot ‘vergoeding van ander nadeel dan vermogensschade’ (immateriële schade) eerder kenbaar heeft gemaakt. Slachtoffer heeft voorafgaand aan overlijden enkele weken in coma gelegen als gevolg van het bewezen verklaarde feit. De advocaat-generaal meent op grond van de wettekst en de wetsgeschiedenis dat dit wetstechnische probleem niet zonder meer kan worden ondervangen doordat een advocaat – kennelijk op verzoek van de nabestaanden, maar dit blijkt niet uit de overwegingen van het hof – nog tijdens het leven van de benadeelde partij de verdachte en zijn medeverdachte aansprakelijk heeft gesteld voor de door hem geleden schade, waaronder kennelijk ook de immateriële schade. De advocaat-generaal heeft hierbij in aanmerking genomen dat de wetgever nog betrekkelijk recentelijk op dit terrein heeft benadrukt dat gelet op het persoonlijke karakter van smartengeld het aangewezen is dat de benadeelde zelf beslist of hij hierop aanspraak wenst te maken, dat deze keuze niet zonder meer aan zijn nabestaanden toekomt en dat ten aanzien van vertegenwoordiging van de benadeelde in dit verband een grote mate van terughoudendheid moet worden betracht.

Een man is in 2022 tijdens een les boogschieten te paard gevallen. Hij vordert nu onder andere een verklaring voor recht dat de bezitter van het paard aansprakelijk is voor de schade als gevolg van het ongeval. De rechtbank komt tot het oordeel dat artikel 6:179 BW van toepassing is. De bezitter van het paard is aansprakelijk voor het ongeval. De man treft echter ook eigen schuld. Beide partijen zijn als uitgangspunt ieder voor de helft aansprakelijk voor de schade. De bezitter van het paard heeft tijdens de zitting beaamd dat de man voor het ongeval energiek was. Partijen zijn het erover eens dat de man nu klachten heeft die hem beperken in zijn dagelijks leven. De rechtbank is van oordeel dat de billijkheid eist dat 60% van de schade voor rekening van de verzekeraar van de bezitter van het paard komt.

Deelgeschil. In 2023 heeft een man zijn nagels laten knippen door zijn vrouw. Hierbij heeft zijn vrouw in zijn linkerringvinger geknipt. In de dagen na dit voorval ging de vinger van de man steeds meer pijn doen. Twee weken na het voorval kleurde de vingertop blauw, waarna hij de huisarts heeft bezocht. Op advies van de huisarts heeft hij pijnstilling genomen, een handschoen gedragen en is hij gestopt met werken. Hij is doorverwezen naar het ziekenhuis voor röntgenonderzoek en heeft medicatie gekregen tegen de pijn en bloedverdunners. De verzekeraar van de vrouw heeft aansprakelijkheid voor het voorval afgewezen. De man verzoekt nu onder andere dat de rechtbank voor recht verklaart dat de vrouw onrechtmatig heeft gehandeld door in zijn vinger te knippen. De vrouw heeft volgens de man door in zijn vinger te knippen terwijl hij al had aangegeven dat het pijn deed onvoldoende zorgvuldig en daarom onrechtmatig gehandeld tegen hem. De rechtbank overweegt dat aan het knippen van nagels inherent het gevaar verbonden is dat daarbij in de vingers wordt geknipt. De kans op het oplopen van letsel door de man was in dit geval niet zo waarschijnlijk dat de vrouw zich van het knippen van de nagels van de man had moeten weerhouden. Er is sprake van een ongelukkige gang van zaken. De verzoeken van de man worden afgewezen.

Deelgeschil. In 2004 is een bestuurder van een vrachtwagen met de linkerzijde van de vrachtwagen tegen de zijkant van een ‘rimpelbuisobstakelbeveiliging’ gebotst, waarna de kantelbare cabine van de vrachtwagen naar voren op het wegdek is geklapt. Als gevolg van dit ongeval heeft de bestuurder een blijvende dwarslaesie opgelopen. Hij is sinds het ongeval gebonden aan een rolstoel en is volledig arbeidsongeschikt geraakt. De bestuurder verzoekt dat de producent van de vrachtwagen volledig aansprakelijk wordt gehouden voor de schade en dat een schadevergoeding wordt toegekend. Aan zijn verzoeken legt hij ten grondslag dat zijn schade geheel als gevolg van het gebrekkige vergrendelingsmechanisme van de vrachtwagen is ontstaan. Hij betwist dat er sprake is van eigen schuld. De rechtbank wijst het verzoek af omdat nadere bewijslevering nodig is voor de vaststelling welke schade in causaal verband staat tot het gebrek en of er sprake is van eigen schuld vanwege het niet dragen van de gordel en het eventueel overtreden van de maximumsnelheid en in hoeverre dit heeft bijgedragen aan het ontstaan van de schade.

Een man heeft tijdens het paintballen verf uit een paintball in het rechteroog gekregen. Hij heeft het zicht in dat oog grotendeels verloren. Volgens de man is het paintballcentrum aansprakelijk voor de gevolgen van het ongeval omdat het door haar beschikbaar gestelde veiligheidsmasker niet voldeed. Hij vordert daarom dat voor recht wordt verklaard dat het paintballcentrum aansprakelijk is voor de door hem geleden en nog te lijden materiële en immateriële schade. De rechtbank heeft deze vordering afgewezen. Volgens de rechtbank is de door hem gestelde toedracht van het ongeval niet vast komen te staan. In een tussenarrest heeft het hof geoordeeld dat het, anders dan de rechtbank, ervan uitgaat dat de man wel een masker droeg toen hij door een paintball werd geraakt en dat balletje in zijn rechteroog kwam. Het scenario dat de man het maker niet droeg toen hij het balletje in het oog kreeg kan dus worden uitgesloten. Het hof heeft een deskundige benoemd om onderzoek te doen naar de vraag of het masker onder alle omstandigheden bescherming biedt tegen verf uit paintballen en of, en zo ja, onder welke omstandigheden, het mogelijk is dat als het masker correct gedragen wordt toch verf achter het masker en in het oog van de drager ervan terechtkomt. Het hof komt op basis van het onderzoek tot de conclusie dat de man een masker droeg dat niet voor hem geschikt was en dat het paintballcentrum zijn zorgplicht jegens hem heeft geschonden door hem met dit masker te laten paintballen, maar dat deskundigenonderzoek nodig is naar de vraag of het oogletsel van de man veroorzaakt is door de verf en/of resten van de paintball die achter het masker zijn terechtgekomen.

Deelgeschil. In 2019 is een automobiliste van achteren aangereden door een andere auto. De verzekeraar van deze auto heeft de aansprakelijkheid voor het ongeval erkend. De automobiliste stelt dat het ongeval aanhoudende (pijn)klachten en PTSS-klachten heeft veroorzaakt. Omdat er bij de verzekeraar diverse medische causaliteitsvragen spelen, zijn op gezamenlijk verzoek van partijen deskundigenonderzoeken uitgevoerd door een orthopedisch chirurg, een psychiater, een neuroloog en een neuropsycholoog. Partijen zijn nu verdeeld over de vraag of de rapportages van de neuroloog en neuropsycholoog als definitieve rapportages moeten worden beschouwd. De rechtbank oordeelt dat dit niet het geval is. De verzekeraar mag naar aanleiding van de conceptrapportages nog reageren, aanvullende vragen stellen aan deze deskundigen en hen het huisartsenjournaal van twee jaar vóór het ongeval toesturen. Wat betreft de causaliteit oordeelt de rechtbank dat op dit moment alleen het juridisch causaal verband kan worden aangenomen tussen het ongeval en de PTSS-klachten van de automobiliste over de periode vanaf 26 april 2019 tot en met 8 april 2020. Daarover zijn partijen het eens. De vraag of de overige door de automobiliste geuite klachten het gevolg zijn van het ongeval kan pas worden beantwoord als de neuroloog en de neuropsycholoog definitieve rapportages hebben uitgebracht.

Een bedrijf is de opdracht gegeven om de voedingskabel van een elektrische toegangspoort op een terrein met bedrijfsopstallen te vervangen. Bij deze werkzaamheden is een explosie ontstaan in de technische ruimte in een productiehal, waarna brand is ontstaan. Uit onderzoek is gebleken dat de monteurs van het bedrijf werkzaamheden hebben verricht aan de hoofdverdeelinrichting terwijl die nog onder spanning stond. De huurder van het terrein heeft het bedrijf aansprakelijk gesteld voor de door hem geleden schade. Een monteur bij het bedrijf vordert dat hem word toegestaan in de hoofdzaak tussen te komen. Hij heeft ernstige brandwonden opgelopen bij de explosie in de hoofdverdeelinrichting, waarvoor het bedrijf en zijn verzekeraar aansprakelijkheid hebben erkend. De monteur beoogt door tussenkomst te garanderen dat hij zijn letselschadevordering, die nog niet vaststaat, geheel kan verhalen op de verzekeraar. Het verzoek wordt niet toegewezen. Het belang van de monteur is onvoldoende gebleken. Daarnaast is de rechtbank van oordeel dat de eisen van een goede procesorde aan de toewijsbaarheid van de vordering in de weg staan. De monteur stelt namelijk dat het nog drie tot vijf jaar zal duren voordat zijn schade kan worden berekend. Toewijzing van de vordering zou daardoor leiden tot een onredelijke vertraging van de hoofdzaak.