Scooterrijder komt ten val, omdat hij moet remmen voor een tegenligger en wegglijdt op het wegdek. Ten tijde van het ongeval werden bouwwerkzaamheden uitgevoerd en op het trottoir lag een hoop zand, die was afgezet met hekken en waarschuwingsborden. Vast is komen te staan dat er zand op het wegdek lag. Niet vast is komen te staan dat dit zand de oorzaak is van het ongeval. Bovendien is het niet vast komen te staan dat het zand afkomstig was van de hoop zand op het trottoir. De aannemer is niet aansprakelijk. Voor zover de toedracht wel zou zijn komen vast te staan, is geen sprake van onrechtmatige gevaarzetting zijdens de aannemer: enige vervuiling van het wegdek is acceptabel.

Werknemer is werkzaam op een schip en krijgt last van zijn knie. Ter discussie staat of de problemen aan de knie zijn ontstaan door een ongeval. De werknemer heeft onvoldoende bewezen dat het gestelde ongeval heeft plaatsgevonden. De werknemer wordt in de gelegenheid gesteld om bewijs te leveren. Omdat de werknemer in het buitenland woont en het bedrijf gevestigd is in het buitenland, draagt de zaak een internationaal karakter. Nederlandse rechter is bevoegd, het recht van de Marshalleilanden is in de zaak van toepassing.

Verzekerde krijgt geen dekking onder arbeidsongeschiktheidsverzekering. Met betrekking tot fysieke klachten is de verzekerde gebonden aan de bij het Kifid verleende kwijting. Met betrekking tot psychische klachten is verzekerde gebonden aan de uitkomst van onderzoeken verricht door deskundigen die partijen samen hebben ingeschakeld.

Ziekenhuis wordt door vier patiënten aansprakelijk gehouden voor de schade vanwege een ondeugdelijke medische behandeling. De aansprakelijkheidsverzekeraar van het ziekenhuis is van mening dat deze aanspraken niet onder de (inloopdekking van de) verzekeringsovereenkomst vallen. Ten aanzien van een patiënt wordt aangenomen dat de medewerkers van het ziekenhuis voor de ingangsdatum van de dekking bekend waren dan wel behoorden te zijn met een gedraging waaruit waarschijnlijk een aanspraak voortvloeit. Ten aanzien van de andere aanspraken, ingediend na de ingangsdatum van de verzekering, wordt geoordeeld dat dienaangaande geen dekking is overeengekomen, alsook dat de medewerkers al voor de ingangsdatum op de hoogte waren van de claims. De verzekeraar hoeft geen dekking te verlenen.

Deelgeschil. Automobilist raakt betrokken bij een ongeval. Niet beoordeeld kan worden in hoeverre de automobilist als gevolg van het ongeval beperkt is in zijn werkzaamheden in zijn eigen bedrijf. Het verzoek om een aanvullend voorschot wordt dan ook afgewezen. Een gedeelte van de BGK wordt toegekend.

Automobilist wordt aangereden door een vrachtwagen die achteruitrijdt. De automobilist spreekt de WAM-verzekeraar van de vrachtwagen aan. Centraal in deze zaak staat de vraag of de vordering ex artikel 6 WAM op de verzekeraar is verjaard. Beslissend is of op enig moment nog sprake was van ‘onderhandeling’ tussen partijen ex artikel 10 lid 5 WAM. De betreffende brief van de verzekeraar was niet ondubbelzinnig en volstrekt afwijzend. Niet duidelijk is dat de verzekeraar geen onderhandelingen wenste te (her)openen. In de brief is ook niet verwezen naar een eerdere brief van de verzekeraar waarin de onderhandelingen wél werden afgebroken. Verjaring is niet aan de orde.

Een deelnemer aan een voetbalwedstrijd trapt een bal hard over de zijlijn, waarbij een toeschouwer wordt geraakt. Hierdoor valt de toeschouwer met zijn hoofd op een betonnen plaat en raakt buiten bewustzijn. De toeschouwer houdt hier ernstig letsel aan over. In het kader van sport en spel moeten tot op zekere hoogte gevaarlijke, slecht gecoördineerde, verkeerd getimede of onvoldoende doordachte handelingen of gedragingen – en dus ook mogelijk wat onbesuisde handelingen – worden verwacht. Dat geldt volgens de rechtbank niet alleen voor deelnemers onderling, maar in dit geval ook voor de toeschouwer. De speler is niet aansprakelijk voor de schade die de toeschouwer heeft geleden.

In geschil is de vraag of een immateriële schadevergoeding ontvangen na een auto-ongeval in de schuldsaneringsboedel valt. De Hoge Raad heeft in een eerder arrest al geoordeeld dat een gedurende de looptijd van de schuldsanering ontvangen uitkering ter zake van immateriële schadevergoeding in beginsel in de schuldsaneringsboedel valt. Het hof ziet geen bijzondere reden om te oordelen dat de uitgekeerde immateriële schadevergoeding buiten de schuldsaneringsboedel valt.

Vrijwilliger bij de brandweer loopt tijdens zijn werkzaamheden ernstig en blijvend letsel op. Door de werkgever is op grond van een collectieve arbeidsvoorwaardenregeling een ongevallenverzekering afgesloten, waardoor in verband met blijvende invaliditeit een bedrag ad € 32.375 is toegekend. De vergoeding is aan het slachtoffer uitgekeerd onder inhouding van afgerond € 13.000 aan loonheffing. De rechtbank oordeelde dat de gedane uitkering voor de toepassing van artikel 10 Wet op de loonbelasting (Wet LB 1964) niet tot het loon kan worden gerekend en de inhouding van loonheffing achterwege had moeten blijven. Dit oordeel heeft de rechtbank gebaseerd op de vaststelling dat de werkgever met het opnemen van de bepaling in de collectieve arbeidsvoorwaarden en het ter uitvoering van die bepaling afsluiten van de ongevallenverzekering, niet de leden van de vrijwillige brandweer heeft willen belonen maar daarmee vooral de aan haar opgedragen publieke taak heeft willen dienen. In hoger beroep oordeelde het hof anders, namelijk dat het slachtoffer het recht op vergoeding ontleende aan een rechtspositionele regeling, zodat de uit dit recht voortvloeiende uitkering tot het loon behoort. De Hoge Raad bepaalt dat op de hoofdregel – vergoedingen van immateriële schade en verlies aan arbeidskracht worden niet als loon aangemerkt – een uitzondering kan worden gemaakt indien en voor zover de werkgever aan zijn erkenning van aansprakelijkheid een hogere vergoeding verbindt dan rechtstreeks uit die aansprakelijkheid voortvloeit. Indien bij of krachtens de arbeidsovereenkomst geen hogere vergoedingen voor immateriële schade en verlies aan arbeidskracht zijn voorzien dan hetgeen bepaald wordt door de op de werkgever rustende aansprakelijkheid, doet de uitzondering op de hoofdregel zich niet voor. Het oordeel van het hof houdt geen stand, en na verwijzing zal onderzocht moeten worden of voornoemde uitzondering zich voordoet.

Er wordt een verzoek om een voorlopig deskundigenonderzoek gedaan door Nationale Nederlanden. Verzoekster is niet-ontvankelijk omdat zij formeel niet de aansprakelijke partij is, maar ABN AMRO. Er bestaat dan ook geen rechtsverhouding tussen NN en het slachtoffer. Ook is niet gebleken van enige correspondentie tussen partijen.