Moeder heeft een prenataal onderzoek laten uitvoeren omdat zij wilde voorkomen dat zij een kind met dezelfde erfelijke aandoening zou krijgen. Jaren na de geboorte blijkt dat de uitslag niet juist was; het ziektebeeld heeft zich ook bij het kind ontwikkeld. De rechtbank komt tot de conclusie dat gegeven het partijdebat, en het ontbreken van onafhankelijke deskundigenrapportages, de gestelde aansprakelijkheid in deze fase van de discussie niet vastgesteld kan worden en dat nadere bewijslevering nodig is. Voor een dergelijke bewijslevering is naar het oordeel van de rechtbank in deze deelgeschilprocedure echter geen plaats.

Strafrecht. Doden van veertien maanden oude dochter van zijn toenmalige vriendin. Het kindje is met fors geweld en door het toedienen van amfetamine om het leven gebracht. Vader en oma van het kindje krijgen beide € 20.000 vergoeding van shockschade (bij de rechtbank was € 40.000 toegekend). Zij zijn in het ziekenhuis geconfronteerd met de ernstige gevolgen van de gebeurtenissen die tot de dood van het kindje hebben geleid. Dit heeft geresulteerd in een in de psychiatrie erkend ziektebeeld.

Strafrecht. Zware mishandeling, verdachte is een getraind vechtsporter. Slachtoffer loopt meerdere fracturen in zijn gezicht op en raakt blind aan zijn linkeroog. Slachtoffer krijgt een immateriële schadevergoeding van € 35.000.

Strafrecht. Moord. De personen behorende tot de kring van gerechtigden krijgen ieder een vergoeding van affectieschade. De dochter van het slachtoffer krijgt daarbij nog € 25.000 shockschadevergoeding. Zij heeft gezien hoe haar vader onverwachts werd aangevallen met een mes en veelvuldig is gestoken. Vervolgens heeft zij moeten vluchten voor verdachte en haar vader moeten achterlaten. Dochter lijdt aan in de psychiatrie erkende ziektebeelden.

Strafrecht. Terugverwijzing Hoge Raad. Auto van slachtoffer wordt ’s nachts in brand gestoken, terwijl de auto geparkeerd stond op de oprit van diens woning. De vlammen hebben de voorgevel van het huis bereikt. Het slachtoffer en zijn gezin lagen ten tijde van de brand in de woning te slapen. Er is volgens het hof sprake van een normschending die naar haar aard en ernst meebrengt dat de nadelige gevolgen daarvan voor het slachtoffer zo voor de hand liggen dat een aantasting in de persoon ‘op andere wijze’ kan worden aangenomen.

Strafrecht. Conclusie advocaat-generaal E.J. Hofstee. Recht op smartengeld. Het middel, voorgesteld door de benadeelde partij, ziet op de gevorderde immateriële schade. Het oordeel van het hof dat in verband met een woninginbraak van aantasting in de persoon ‘op andere wijze’ geen sprake is, zou van een onjuiste rechtsopvatting getuigen, dan wel ontoereikend gemotiveerd zijn. De advocaat-generaal bespreekt het juridisch kader en acht ’s hofs oordeel juist.

Man huurt bij een verhuurbedrijf een vouwladder. Op enig moment is de ladder onderuit geschoven terwijl de man erop stond, hierbij is zijn rechtervoet onder de ladder terechtgekomen, met letsel tot gevolg. De ladder voldoet niet aan de NEN-norm. De man heeft een beroep gedaan op de omkeringsregel. Het verhuurbedrijf is er niet in geslaagd tegenbewijs te leveren dat de schade ook zonder tekortkoming zou zijn ontstaan. Er bestaat een causaal verband tussen de gebrekkige ladder en de schade. Wel is er sprake van 75% eigen schuld, omdat de ladder te schuin is neergezet.

Vrouw ondergaat een pedicurebehandeling. De pedicure smeert zuur op haar hiel en pakt vervolgens met dezelfde handschoen de voet van de vrouw vast; hierdoor ontstaan chemische brandwonden. Vast is komen te staan dat de brandwond is ontstaan tijdens de behandeling. Pedicure heeft onvoldoende betwist dat producten verkeerd gebruikt zijn. Bij gebrek aan een voldoende gemotiveerde betwisting door de pedicure, worden de stellingen van de vrouw als vaststaand aangenomen. De pedicure is tekortgeschoten in de nakoming van de behandelingsovereenkomst en is aansprakelijk voor de schade.

Verzoekschrift deskundigenbericht. Vrouw wordt geopereerd aan een vergroeiing van haar grote teen. Zij stelt dat hierbij en hierna fouten zijn gemaakt door het ziekenhuis. De vrouw verzoekt om een orthopeed te benoemen die onderzoek doet naar de behandeling destijds. Het ziekenhuis voert geen verweer tegen het verzoek, maar wel tegen de persoon van de te benoemen deskundige, de vraagstelling en de verdeling van de kosten. De rechtbank benoemt een eigen deskundige; de verzoekster dient het voorschot van de deskundige volledig te dragen.

Vrouw krijgt pijnklachten aan haar been als gevolg van laserbehandeling. De laserbehandelaar heeft in zijn verweerschrift niet de voor de beslissing van belang zijnde feiten volledig en naar waarheid aangevoerd. Dit is in strijd met artikel 21 Rv en weegt mee in het voordeel van de vrouw. De behandelaar heeft niet gehandeld zoals van een redelijk bekwaam vakgenoot mag worden verwacht en is aansprakelijk voor de schade.