Deelgeschil. Vrachtwagen botst bij het wisselen van rijbaan tegen een auto aan. De auto slaat meerdere keren over de kop. Het verzoek om het causaal verband tussen de gestelde gezondheidsklachten en het ongeval vast te stellen, wordt afgewezen. Er is nader medisch onderzoek nodig door een onafhankelijke deskundige.

Auto die een parkeervak verlaat, rijdt tegen een auto op de rijweg. Schadeverzekeraar betwist of er sprake is van een ongeval omdat het ongeval met opzet zou zijn veroorzaakt doordat de auto op de rijweg extra gas heeft gegeven. Daarnaast stelt de schadeverzekeraar dat verzekerde niet gewond is geraakt tijdens het ongeval. Uit medische informatie blijkt dat verzekerde gewond is geraakt. Schadeverzekeraar wordt toegelaten om te bewijzen dat geen sprake is van een authentiek ongeluk.

Man betaalt een voorschot aan goodwill bij het uittreden van de maatschap. Het hof oordeelt dat de korte verjaringstermijn van artikel 3:310 BW is gaan lopen op het moment dat de vrouw dan wel haar adviseurs redelijkerwijs hadden kunnen of moeten begrijpen dat haar man meer goodwillaanspraken had. Indien deze overwegingen van het hof aldus moeten worden begrepen dat voor het aanvangsmoment van de verjaring voldoende is dat de vrouw bekend had kunnen of moeten zijn met de schade, is het hof uitgegaan van een onjuiste rechtsopvatting. Het gaat bij de eis dat de benadeelde bekend is geworden met de schade immers om een daadwerkelijke bekendheid. Hiervan kan pas sprake zijn als de benadeelde voldoende zekerheid – die niet een absolute zekerheid behoeft te zijn – heeft verkregen dat er schade is veroorzaakt. Daarvoor is dus niet voldoende dat de vrouw met het gestelde onrechtmatig handelen en met de gestelde schade bekend had kunnen of moeten zijn. Indien de overwegingen van het hof aldus moeten worden begrepen dat de vrouw daadwerkelijk bekend was met het gestelde onrechtmatig handelen en de gestelde schade, omdat zij door een brief voldoende zekerheid had dat de man, naast het voorschot, beschikte over vermogensbestanddelen die ten onrechte niet in de verrekening waren betrokken, dan is dit oordeel onvoldoende gemotiveerd.

Voor gevallen waarin aan de benadeelde een eigen recht jegens de aansprakelijkheidsverzekeraar is toegekend (in casu artikel 6 lid 1 WAM), is de toepasselijkheid van de directe actie in artikel 7:954 lid 7 BW uitgesloten, omdat de benadeelde in die gevallen een bescherming krijgt die afwijkt van en ook verdergaat dan de bescherming die artikel 7:954 BW biedt. Voor zover de rechtsvordering van de benadeelde op de verzekeraar uit hoofde van artikel 6 lid 1 WAM eerder verjaart dan de rechtsvordering van de benadeelde op de verzekerde ter zake waarvan onder de verzekering uitkering kan worden gevorderd, kan niet worden gezegd dat de benadeelde op grond van de WAM een bescherming geniet die verdergaat dan die welke hij kan ontlenen aan artikel 7:954 lid 1-6 BW. Artikel 7:954 lid 7 BW moet dan ook zo worden uitgelegd dat de daarin neergelegde beperking van de mogelijkheid gebruik te maken van de directe actie geen betrekking heeft op de situatie waarin de benadeelde de rechtsvordering uit hoofde van artikel 6 WAM als gevolg van verjaring daarvan niet meer ten dienste staat.

Werknemer loopt brandwonden op tijdens de uitoefening van zijn werk (ontstoppingsservice- en loodgietersbedrijf). Werkgever heeft niet voldoende specifieke instructies gegeven waaruit volgt welke maatregelen door de werknemer dienen te worden getroffen wanneer er wordt gewerkt met ontstoppingsmiddel. De werkgever heeft haar zorgplicht geschonden. Niet gebleken is van bewust roekeloos handelen van de werknemer. Werkgever is aansprakelijk.

De rechtsbijstandsverzekeraar verzuimt het ziekenhuis aansprakelijk te stellen voor het zoekmaken van een röntgenfoto. Er is geen causaal verband tussen de onrechtmatige daad van de door de rechtsbijstandsverzekeraar in geschakelde belangenbehartiger van verzekerde en de door verzekerde gestelde schade.

Strafrecht. Poging tot doodslag op sekswerker. Het slachtoffer is in coma geraakt. Na twee jaar zijn de situatie en de vooruitzichten niet veranderd. Slachtoffer zal naar alle waarschijnlijkheid ten gevolge van haar letsel uiteindelijk komen te overlijden. Slachtoffer heeft recht op een immateriële schadevergoeding van € 150.000 voor het lichamelijk letsel dat zij heeft gelopen. Partner en dochter van het slachtoffer krijgen ieder een vergoeding van € 17.500 voor affectieschade.

Strafrecht. Opzettelijk in brand steken van eigen huis. Zoon komt om het leven, partner en twee andere zoons raken ernstig gewond. Partner krijgt € 20.000 affectieschade en € 195.700 smartengeld wegens geestelijk en lichamelijk letsel toegekend. De oudste en middelste zoon komen beide in aanmerking voor € 17.500 als vergoeding van affectieschade. Zij hebben aan het ziekenhuisbed over hun jongere broertje gewaakt, omdat hun ouders hier niet toe in staat waren. Er bestaat een bijzondere nauwe affectieve band. Daarnaast wordt aan beide zoons een vergoeding voor smartengeld/shockschade toegekend.

Strafrecht. Doodslag op vriendin. Kinderen van het slachtoffer zijn rechtstreek geconfronteerd met de omstandigheden waaronder hun moeder is overleden, nu zij hun moeder dood in de woning hebben aangetroffen, met steek- en snijverwondingen in een plas bloed. Kinderen lijden na de dood van hun moeder aan zware depressies, angst en PTSS. Een vergoeding voor shockschade wordt toegekend.

Drie automobilisten komen met elkaar in aanrijding. De vraag die speelt is of er sprake was van een uitrit. De weg waarom het gaat leidt naar een beperkte bestemming. De ingang van de beperkte bestemming is dichtbij de hoofdweg en daarmee kenbaar voor alle verkeersdeelnemers.