Strafrecht. De benadeelde partijen zijn gezinsleden van het slachtoffer. Het slachtoffer is in de hal van zijn woning met meerdere kogels om het leven gebracht. De benadeelde partijen vorderen elk € 25.000 aan schokschade. De benadeelde partijen hadden een nauwe en affectieve relatie met het slachtoffer. In het ziekenhuis zijn zij geconfronteerd met het lichaam van hun overleden echtgenoot en vader. De rechtbank stelt vast dat bij de benadeelde partijen een hevige emotionele schok is teweeggebracht, door deze directe confrontatie met de ernstige gevolgen van de moord. Deze schok heeft bij de benadeelde partijen geestelijk letsel tot gevolg gehad. Uit rapportages van psychologen blijkt dat er bij de benadeelde partijen sprake is geweest van een trauma- of stressorgerelateerde stoornis. Daarnaast heeft de echtgenote voor het opgelopen geestelijk letsel slaapmedicatie gekregen. De rechtbank oordeelt dat de benadeelde partijen aanspraak maken op vergoeding van de immateriële schokschade ter hoogte van ieder € 25.000.

In 2014 is meneer per ambulance naar het ziekenhuis gebracht in verband met diverse medische klachten. Meneer heeft in 2016 het ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor het niet volgen van de ESC-richtlijn bij de interpretatie van de onderzoeksresultaten. Naar aanleiding hiervan heeft er een deskundige onderzoek gedaan. In 2020 heeft de verzekeraar van het ziekenhuis de aansprakelijkheid erkend voor de gevolgen van het niet verrichten van nader onderzoek. De partijen zijn in geschil gebleven over de omvang van de schadevergoedingsplicht. Partijen zijn het namelijk niet eens over de hypothetische situatie zonder de fout en wat daarover uit het deskundigenrapport kan worden afgeleid. Uit het deskundigenrapport blijkt dat de gevolgen van de medische fout beperkt zijn. Uit het rapport blijkt ook dat meneer al klachten had waardoor meneer niet kan stellen dat hij bij een juiste behandeling klachtvrij zou zijn. Meneer heeft niet aan zijn stelplicht voldaan, waardoor de rechtbank niet de conclusie kan trekken dat alle door hem geleden schade het gevolg is van de medische fout. Hierdoor kan de vordering niet volledig worden toegewezen, het deel wat aan het ziekenhuis kan worden toegerekend zal wel worden toegewezen.

Deelgeschil. In deze zaak heeft tussen twee fietsers op een fietspad een verkeersongeval plaatsgevonden. Daarbij heeft een fietser bij een inhaalmanoeuvre letsel opgelopen doordat de andere fietser zonder om te kijken naar links stuurde. De kantonrechter is van oordeel dat de fietser die een stuurbeweging naar links heeft gemaakt in strijd heeft gehandeld met artikel 18 RVV door achterop komend verkeer niet voor te laten gaan. Met dit gevaarlijke rijgedrag heeft zij ook in strijd gehandeld met artikel 5 WVW. Hierdoor heeft zij in beginsel onrechtmatig gehandeld. De andere omstandigheden die zij aanvoert maken geen verschil in deze aansprakelijkheid. Zij is daarom gehouden tot het vergoeden van de materiële en immateriële schade.

In 2019 is bij eiser de diagnose maligne mesothelioom van het buikvlies gesteld. In dit geschil staat de vraag centraal of de oorzaak van de ziekte van eiser gelegen is of kan zijn in blootstelling aan asbestcementafval, dat Eternit vóór 2000 aan derden in de omgeving van Goor heeft uitgegeven ter verharding van wegen, paden en erven. De rechtbank heeft een deskundige benoemd om, kort gezegd, te bepalen of en, zo ja, hoe groot de kans is dat het peritoneaal mesothelioom van eiser is veroorzaakt door asbestblootstelling. Uit het deskundigenrapport blijkt dat bij iemand met mesothelioom nooit met zekerheid is vast te stellen of sprake is van een asbestgerelateerd mesothelioom, dat blootstelling aan asbest weliswaar niet de enige oorzaak is van het ontstaan van het peritoneaal mesothelioom maar wel de enige bekende oorzaak en dat peritoneaal mesothelioom niet alleen kan ontstaan bij blootstelling aan hoge concentraties asbest, maar ook bij langdurige blootstelling aan lage concentraties asbest, met name als het gaat om crocidoliet (zoals bij Eternit) of amosiet. De deskundige schrijft dat aan de hand van de blootstellingshistorie van eiser (over een lange periode van tientallen jaren wandelen en voor werk en recreatie verblijven in Goor en omgeving) de verwachting is dat zijn blootstelling aan asbest van een vergelijkbare ordegrootte is als beschreven voor omwonenden van het risicogebied Goor. De rechtbank oordeelt dat Eternit tegenover meneer onrechtmatig heeft gehandeld. De rechtbank oordeelt ook dat er sprake is van onzekerheid over het causaal verband, er bestaat namelijk een kans dat asbestblootstelling ook door andere in het milieu gelegen omstandigheden die aan meneer kunnen worden toegerekend, de schade (mede) hebben veroorzaakt. Die laatste omstandigheden kunnen meneer weliswaar niet worden verweten, maar komen in de verhouding tot Eternit wel voor zijn risico. Daarom zal de rechtbank Eternit veroordelen tot vergoeding van de gehele schade, met vermindering van de mate waarin de aan meneer toe te rekenen omstandigheden tot diens schade hebben bijgedragen. De rechtbank komt tot het oordeel dat de schade van eiser als gevolg van zijn ziekte voor 75% voor rekening van Eternit komt en voor 25% voor zijn eigen rekening.

In deze zaak vordert een broer dat zijn zus wordt veroordeeld tot betaling van immateriële schadevergoeding. Hij legt aan de vordering ten grondslag dat de zus hem de mogelijkheid heeft ontnomen om afscheid te nemen van zijn moeder, waardoor hij emotionele schade heeft geleden die zij moet vergoeden. De rechtbank neemt als uitgangspunt dat het ontnemen van de mogelijkheid om afscheid te nemen van een overleden ouder onrechtmatig kan zijn en tot schadeplichtigheid kan leiden. Maar men kan alleen aanspraak maken op een billijke schadevergoeding indien de aansprakelijke persoon het oogmerk had zodanig nadeel toe te brengen, de benadeelde lichamelijk letsel heeft opgelopen, in zijn eer of goede naam is geschaad of op andere wijze in zijn persoon is aangetast. De kantonrechter gaat ervan uit dat de zus haar verzoek aan de broer om de uitvaart te verlaten, heeft gedaan vanuit haar vrees dat de onaangekondigde aanwezigheid van de broer een waardige afscheidsdienst in de weg zou staan, gelet op de verstandhouding tussen partijen. Dat is niet onrechtmatig jegens de broer. De kantonrechter weegt hierbij ook mee dat het gezien de verstandshouding op de weg van de broer lag voorafgaand aan de dienst aan de zus te laten weten aanwezig te zijn. Het verzoek van de zus had niet het oogmerk om immateriële schade aan te richten. Daarnaast heeft de broer geen concrete gegevens aangevoerd waaruit het bestaan van geestelijk letsel in de vorm van een erkend ziektebeeld naar objectieve maatstaven kan worden vastgesteld, en geen gegevens waaruit kan volgen dat in verband met de omstandigheden van het geval psychische schade is ontstaan. Daarvoor is meer nodig dan de enkele schending van (fundamentele) rechten of onrechtmatig handelen. De vordering van de broer wordt afgewezen. Gelet op de familierelatie van partijen zal worden bepaald dat iedere partij de eigen proceskosten draagt.

Schadestaatprocedure; procedure na verwijzing. Meneer heeft voor de opdrachtgever een schuur gedemonteerd. Tijdens deze werkzaamheden is gebruikgemaakt van een metalen bak die los was geplaatst op de dragers van een door de opdrachtgever bestuurde vorkheftruck. Meneer en een ander hebben in deze bak gestaan om op een hoogte van omstreeks twee meter een dakspant te demonteren. De metalen bak is met hen erin van de dragers afgevallen. In een eerdere procedure is geoordeeld dat de opdrachtgever aansprakelijk is voor de helft van de schade. De rechtbank Den Haag heeft een schadevergoeding van € 4.450 toegewezen. Meneer heeft tegen die uitspraak hoger beroep ingesteld (en vordert € 167.776,90). Het hof Den Haag heeft het vonnis van de rechtbank bekrachtigd en het door meneer gevorderde bedrag boven het al toegewezen bedrag van € 4.450 afgewezen. In cassatie is geklaagd dat het hof Den Haag te hoge eisen heeft gesteld aan de stelplicht, welke klacht gegrond is bevonden. De Hoge Raad heeft vervolgens het arrest van het hof Den Haag vernietigd en de zaak verwezen naar dit hof. Het hof komt tot het oordeel dat de meneer voldoende heeft geconcretiseerd en onderbouwd dat hij meer schade heeft geleden dan hij vergoed heeft gekregen. Om verder te kunnen oordelen, is eerst nader onderzoek nodig door een medisch deskundige.

Vordering verzekeraar op veroorzaker ongeval. Deze zaak gaat over een ongeval waarbij een motorrijder schade heeft ondervonden. De persoon die het ongeval heeft veroorzaakt was ten tijde van het ongeval onder invloed van alcohol. In een tussenvonnis is de aansprakelijkheid van deze persoon voor de schade die is ontstaan door het ongeval vast komen te staan. De verzekeraar heeft de schade aan de motorrijder vergoed. De vordering van de verzekeraar op de persoon wordt toegewezen aangezien de persoon een te hoog alcoholpercentage in zijn bloed had. Op basis van artikel 5 onder a van de polisvoorwaarden mag de verzekeraar de schade die hij heeft vergoed verhalen op de persoon. De vordering van de verzekeraar wordt daarom toegewezen.

Strafrecht. De verdachte wordt veroordeeld voor doodslag. De moeder van het overleden slachtoffer krijgt € 17.500 aan affectieschade toegekend. De vordering tot toekenning van een vergoeding voor shockschade is niet-ontvankelijk. De moeder is niet zelf aanwezig geweest bij het steekincident. Zij heeft wel haar zoon in het ziekenhuis gezien terwijl hij kunstmatig in leven werd gehouden en was ook aanwezig bij zijn overlijden kort daarna. De rechtbank kan echter uit de overgelegde verklaring van de huisarts niet voldoende opmaken dat sprake is van zodanig geestelijk letsel als gevolg van de confrontatie met het slachtoffer in het ziekenhuis, dat binnen de hiervoor geldende richtlijnen aanspraak gemaakt kan worden op shockschade. De rechtbank is van oordeel dat op basis van de overgelegde stukken onvoldoende onderscheid kan worden gemaakt tussen de (bredere) psychische gevolgen door het verlies van haar zoon na het bewezen strafbare feit (affectieschade) en de schade die mogelijk het gevolg is van de confrontatie met het slachtoffer in het ziekenhuis.

Strafrecht. De verdachte wordt veroordeeld voor tweemaal poging doodslag en zware mishandeling. Een van de slachtoffers krijgt € 75.000 aan immateriële schade toegekend. Zij vordert ook als wettelijk vertegenwoordiger van haar minderjarige dochter en haar meerderjarige zoon respectievelijk een bedrag van € 15.000 en € 12.500 aan affectieschade. Deze vordering wordt niet-ontvankelijk verklaard omdat de rechtbank van oordeel is dat de verwondingen bij het slachtoffer niet kunnen worden gekwalificeerd als ernstig en blijvend letsel in de zin van het Besluit Vergoeding Affectieschade. De andere slachtoffers krijgen respectievelijk € 20.000 en € 7.500 aan immateriële schade toegekend.

Strafrecht. De verdachte wordt veroordeeld vanwege overtreding van artikel 6 en 8 WVW 1994. De moeder en zus van het overleden slachtoffer krijgen beiden affectieschade toegekend. Het slachtoffer heeft zijn hele leven met zijn zus en hun ouders onder een dak geleefd. Mede gelet op de aard, duur en intensiteit van de relatie tussen het slachtoffer en zijn zus acht de rechtbank deze relatie zodanig persoonlijk en nauw, dat uit de eisen van redelijkheid en billijkheid voortvloeit dat zij als naaste kan worden aangemerkt in de zin van artikel 6:108 lid 3 BW en aldus recht heeft op vergoeding van affectieschade. Het slachtoffer droeg ten tijde van het verkeersongeval bewust geen autogordel. Aannemelijk is dat deze omstandigheid deels heeft bijgedragen aan het intreden van de schade. De rechtbank zal de gevorderde forfaitaire bedragen aan affectieschade daarom met 25% verlagen op grond van artikel 6:101 BW. Het overlevende slachtoffer krijgt smartengeld toegekend op grond van artikel 6:106 BW. Ook dit slachtoffer droeg geen autogordel ten tijde van het verkeersongeval. Het bedrag is daarom van € 7.500 verlaagd tot € 5.625.