Verzekeringsarts wordt onder meer verweten dat hij een onjuist verzekeringsgeneeskundig rapport heeft afgegeven, geen geschikte onderzoeksmethode heeft gehanteerd, buiten zijn deskundigheid is getreden, een advies van de Gezondheidsraad ten onrechte heeft aangemerkt als richtlijn, de beleidsstukken van het UWV naast zich heeft neergelegd, de ziekte van klager niet serieus neemt en de primaire verzekeringsarts heeft gevolgd in haar hypothese en ongemotiveerd de diagnose van een BIG-geregistreerde arts naast zich heeft neergelegd. Rapportage voldoet aan eisen. Niet gebleken dat verzekeringsarts buiten zijn deskundigheid is getreden, beleidsstukken UWV naast zich heeft neergelegd of klager niet serieus heeft genomen.

Klager heeft een aanvraag gedaan bij het Schadefonds Geweldsmisdrijven en aan hem is een uitkering behorend bij letselcategorie 5 toegekend. Klager heeft tegen deze beslissing bezwaar gemaakt en de arts, als medisch adviseur verbonden aan de Dienst Justitiële Inrichtingen, is naar aanleiding van dat bezwaar door het Schadefonds gevraagd te adviseren over de letselcategorie waarbinnen het letsel van klager past. De arts heeft op basis van het dossier van klager ook letselcategorie 5 geadviseerd. Klager verwijt de arts dat hij op basis van onvoldoende onderzoek een onjuist rapport heeft opgesteld, een verkeerd advies heeft gegeven, zijn klachten bagatelliseert en niet onafhankelijk is. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht deels van onvoldoende gewicht en voor het overige kennelijk ongegrond verklaard. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep.

Lesauto slaat na het optrekken plotseling af bij stoplicht als gevolg waarvan de achteroprijdende automobilist tegen de lesauto botst. Kern van het geschil is of de leerling-bestuurder en/of de instructeur van de lesauto, die beiden klachten hebben na het ongeval, eigen schuld kan worden verweten. De inzittenden van de lesauto hebben geen eigen schuld aan het ongeval, nu afslaan van een motor na optrekken bij een verkeerslicht met regelmaat voorkomt en geen gevaarlijke situatie oplevert. De achterligger dient daarmee rekening te houden.

Ongeval tussen personenauto en fietser op elektrische fiets. Regres zorgverzekeraar. Fietser steekt voorrangsweg over zonder naar links te kijken en verkeerde onder invloed van alcohol. De verkeersfouten van de fietser zijn zo ernstig en onverwacht dat automobilist daar geen rekening mee hoefde te houden. Rechtbank acht artikel 185 WVW van toepassing. Er is geen sprake van overmacht, maar de automobilist kan in de gegeven omstandigheden rechtens geen verwijt worden gemaakt van het ontstaan van het ongeval. Geen billijkheidscorrectie vanwege gelijkwaardigheid van partijen. Ernst van het letsel (uiteindelijk is fietser overleden) maakt dat niet anders. Rechtbank wijst vordering zorgverzekeraar af.

Strafrecht. Steekincident. Veroordeling voor onder andere gekwalificeerde poging tot doodslag door het slachtoffer in zijn oog en hals te steken met een mes. Aan het slachtoffer wordt een bedrag van € 60.000 aan immateriële schadevergoeding toegekend, rekening houdend met de vergoedingen in soortgelijke zaken.

Strafrecht. Veroordeling poging doodslag op collega met wie hij enkele jaren een buitenechtelijke relatie heeft gehad. Daarnaast heeft verdachte brand gesticht in haar woning, waardoor levensgevaar is ontstaan voor het slachtoffer, haar driejarige dochtertje dat boven sliep en voor het gezin in de naastgelegen woning. Aan het slachtoffer wordt een bedrag van € 47.500 immateriële schadevergoeding toegekend wegens blijvend letsel.

Verkeersongeval tussen auto en scootmobiel. Artikel 185 WVW niet van toepassing. De rechtbank toetst aan artikel 6:162 BW en beoordeelt (niettemin) of de automobilist ‘rechtens geen enkel verwijt’ treft. De automobilist heeft door zijn snelheid van 50 naar 30 aan te passen goed geanticipeerd op het naderende kruispunt. De scootmobiel was niet zichtbaar voor de automobilist. De automobilist kan rechtens geen enkel verwijt worden gemaakt inzake zijn verkeersdeelname. Geen aansprakelijkheid.

Partijen zijn volgens de rechtbank niet gebonden aan de inhoud van een deskundigenbericht (arbeidsdeskundige), indien dat is gebaseerd op wezenlijke feitelijke veronderstellingen waarover partijen twisten. Dat het slachtoffer geen schade ten titel van huishoudelijke hulpbehoefte lijdt als ze niet fulltime werkt doordat zij in dat geval dergelijke werkzaamheden over een langere tijd kan uitsmeren, volgt de rechtbank niet. Ook als het slachtoffer niet fulltime werkt moet zij meer vrije tijd opofferen om huishoudelijke taken te verrichten en de daarmee gemoeide extra tijd is op geld waardeerbaar.

Werkneemster (verpleegkundige in zorginstelling) stelt een COVID-19-besmetting op te hebben gelopen tijdens haar werk, met blijvende klachten tot gevolg. De rechtbank acht het voldoende aannemelijk dat de besmetting tijdens het werk is opgelopen. Verder oordeelt de rechtbank dat de werkgever niet aan haar zorgplicht ex artikel 7:658 BW heeft voldaan, doordat de werkgever binnen de grenzen van hetgeen van haar kon worden verlangd (op het punt van instructies en het toestaan van het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen) onvoldoende heeft gedaan om besmetting te voorkomen. De werkgever is aansprakelijk.

Voetganger loopt onder een terrasparasol door en struikelt over de betonnen voet van de parasol. De exploitant van de horecagelegenheid is niet aansprakelijk. Een parasol kan niet gezien worden als opstal in de zin van artikel 6:174 BW. Er is ook geen sprake van onrechtmatig handelen door gevaarzetting ex artikel 6:162 BW. Van een voetganger die in de zomer te voet het centrum van de stad (Rotterdam) doorkruist, mag worden verwacht dat hij er rekening mee houdt dat hij obstakels op zijn pad kan treffen. De parasol vormt tevens geen gebrekkige zaak in de zin van artikel 6:173 BW.