Deelgeschil. Horecamedewerkster komt in de uitoefening van haar werkzaamheden ten val ten gevolge waarvan haar rug en been gekneusd raken. De werkneemster stelt haar werkgever aansprakelijk voor de door haar geleden schade als gevolg van het bedrijfsongeval. Gesteld noch gebleken is dat de werkgever aan werknemers heeft gewaarschuwd voor de omstandigheid dat de keukenvloer nat was en/of schriftelijk of mondeling heeft geïnstrueerd over hoe ze zich daarop te gedragen hebben, noch over hoe van een vaste trap afgedaald moet worden. Bovendien is ook niet gebleken van de aanwezigheid van een RI&E of verstrekking van veiligheidsschoenen. Nu de werkgever niet heeft kunnen aantonen dat zij aan haar zorgplicht heeft voldaan, is zij aansprakelijk voor de door de werkneemster geleden schade. Nu de werkgever nog heeft aangevoerd dat de werkneemster ook zelf schuld heeft aan het ontstaan van de schade, kan daarom het verzoek dat de werkgever gehouden is de volledig geleden en nog te lijden materiële en immateriële schade te vergoeden niet worden toegewezen. De kantonrechter heeft voor deze beoordeling ook onvoldoende aanknopingspunten.

Strafrecht. Veroordeling voor medeplegen van een poging tot doodslag, waarbij het slachtoffer met een vuurwapen door zijn hoofd is geschoten. Het slachtoffer heeft hierdoor potentieel dodelijk letsel opgelopen in de vorm van onder meer schedelfracturen en een forse, blijvende hersenbeschadiging. Het slachtoffer verblijft in een revalidatiecentrum en is volledig afhankelijk van intensieve zorg. Aan het slachtoffer wijst de rechtbank een bedrag van € 400.000 immateriële schadevergoeding toe. Bij het bepalen van de hoogte van dit bedrag heeft de rechtbank onder andere de jonge leeftijd, de ernst van het letsel en de gevolgen hiervan voor het slachtoffer meegewogen. Daarnaast wordt aan de broer en de ex-vrouw van het slachtoffer elk een bedrag van € 15.000 aan shockschadevergoeding toegekend. Aan de minderjarige kinderen en de ouders van het slachtoffer worden affectieschadevergoedingen toegekend.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag in het verkeer. De nabestaanden van het overleden slachtoffer worden shockschade- en affectieschadevergoedingen toegekend. Aan de moeder en de partner van het slachtoffer worden respectievelijk een bedrag van € 20.000 en € 25.000 aan shockschadevergoeding toegekend, alsmede aan elk een bedrag van € 17.500 aan affectieschadevergoeding. Aan de broer, schoonzus en nicht van het overleden slachtoffer worden respectievelijk bedragen van € 17.500, € 15.000 en € 15.000 toegekend.

Strafrecht. Veroordeling voor onder andere medeplegen van een poging tot moord. Aan het slachtoffer wijst de rechtbank een bedrag van € 75.000 aan immateriële schadevergoeding toe. Als gevolg van het schietincident heeft het slachtoffer lichamelijk en geestelijk letsel opgelopen, waarvan hij tot op heden nog niet volledig hersteld is en het is onzeker of er in de toekomst volledig herstel zal optreden.

Strafrecht. Veroordeling voor onder andere medeplegen van een poging tot moord. Aan het slachtoffer wijst de rechtbank een bedrag van € 75.000 aan immateriële schadevergoeding toe. Als gevolg van het schietincident heeft het slachtoffer lichamelijk en geestelijk letsel opgelopen, waarvan hij tot op heden nog niet volledig hersteld is en het is onzeker of er in de toekomst volledig herstel zal optreden.

Strafrecht. Veroordeling voor onder andere medeplegen van een poging tot moord. Aan het slachtoffer wijst de rechtbank een bedrag van € 75.000 aan immateriële schadevergoeding toe. Als gevolg van het schietincident heeft het slachtoffer lichamelijk en geestelijk letsel opgelopen, waarvan hij tot op heden nog niet volledig hersteld is en het is onzeker of er in de toekomst volledig herstel zal optreden.

Strafrecht. Veroordeling voor onder andere medeplegen van een poging tot moord. Aan het slachtoffer wijst de rechtbank een bedrag van € 75.000 aan immateriële schadevergoeding toe. Als gevolg van het schietincident heeft het slachtoffer lichamelijk en geestelijk letsel opgelopen, waarvan hij tot op heden nog niet volledig hersteld is en het is onzeker of er in de toekomst volledig herstel zal optreden.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag van zeven weken oude baby. Aan de moeder wordt een bedrag van € 20.000 aan shockschade- en € 20.000 aan affectieschadevergoeding toegekend.

Deelgeschil. Begroting van het verlies van arbeidsvermogen als gevolg van hoofdletsel dat is opgelopen tijdens een kinderfeestje van ruim vijftien jaar geleden. Het verweer van de aansprakelijkheidsverzekeraar dat moet worden gewacht met de begroting wijst de rechtbank af. Dat de toekomst over de werkelijke arbeidssituatie van de benadeelde nog onzeker is, dient er niet toe te leiden dat er geen duidelijkheid komt over de schadevergoeding. Hierbij neemt de rechtbank in aanmerking dat partijen gezamenlijk in 2021 hebben besloten het schadeafwikkelingstraject op te starten en de benadeelde inmiddels in dat kader meerdere (medische) onderzoeken heeft ondergaan. De verzochte verklaring voor recht dat de rapporten van de verzekeringsarts en de arbeidsdeskundige leidend zijn wijst de rechtbank toe. Daarnaast rechtvaardigen deze rapportages naar het oordeel van de rechtbank de conclusie dat de benadeelde 50% arbeidsgeschikt is. Er dient een nieuwe berekening door de aansprakelijkheidsverzekeraar te worden gemaakt, waarbij onder andere moet worden uitgegaan van een arbeidsgeschiktheidspercentage van 50%.

Medisch specialist test veertien dagen nadat zij een patiënt met COVID-19 had behandeld, zelf ook positief op COVID. De vrouw kampt momenteel nog steeds met een post-IC-syndroom en post-COVID en kan haar werkzaamheden niet langer uitoefenen. De vrouw stelt het ziekenhuis ex artikel 7:658 lid 4 BW aansprakelijk voor de materiële en immateriële schade. Aan de vordering legt zij ten grondslag dat zij in de uitoefening van haar werkzaamheden besmet is geraakt met COVID en dat zij daardoor ernstig ziek is geworden en schade heeft geleden. Ten eerste betwist het ziekenhuis de rechtsverhouding. Hoewel de vrouw niet in loondienst was van het ziekenhuis, werkte zij daar wel als medisch specialist en verrichtte zij daar arbeid. Voorgaande in combinatie met het feit dat in de samenwerkingsovereenkomst staat dat het ziekenhuis eindverantwoordelijk is, maakt dat artikel 7:658 BW van toepassing is. De rechtbank oordeelt dat het causaal verband tussen de betreffende behandeling en de besmetting niet zonder meer kan worden aangenomen. Hierbij wordt in aanmerking genomen dat een eerder afgenomen test (drie dagen na de behandeling van de patiënt) negatief was. Het is niet uitgesloten dat die patiënt de bron is geweest van de besmetting, maar het is ook goed mogelijk dat de vrouw in deze veertien dagen door een andere bron is besmet. De rechtbank heeft hoe dan ook behoefte aan deskundige voorlichting over de interpretatie van de negatieve test en de vraag of het mogelijk is dat de vrouw, ondanks die uitslag toch besmet was met COVID en zo ja, hoe groot die kans is. Echter beoordeelt de rechtbank eerst wat partijen over (de schending van) de zorgplicht hebben aangevoerd en komt tot de conclusie dat, gelet op de in de betrokken periode geldende en kenbare inzichten, adviezen en handreikingen, het ziekenhuis aan haar zorgplicht heeft voldaan door een beleid te formuleren dat met deze adviezen en handreikingen in overeenstemming was en dit beleid ook te volgen in deze specifieke situatie. Gelet op dit oordeel kan het ziekenhuis niet aansprakelijk worden geacht voor de door de vrouw geleden schade.