Een man is in 2022 tijdens een les boogschieten te paard gevallen. Hij vordert nu onder andere een verklaring voor recht dat de bezitter van het paard aansprakelijk is voor de schade als gevolg van het ongeval. De rechtbank komt tot het oordeel dat artikel 6:179 BW van toepassing is. De bezitter van het paard is aansprakelijk voor het ongeval. De man treft echter ook eigen schuld. Beide partijen zijn als uitgangspunt ieder voor de helft aansprakelijk voor de schade. De bezitter van het paard heeft tijdens de zitting beaamd dat de man voor het ongeval energiek was. Partijen zijn het erover eens dat de man nu klachten heeft die hem beperken in zijn dagelijks leven. De rechtbank is van oordeel dat de billijkheid eist dat 60% van de schade voor rekening van de verzekeraar van de bezitter van het paard komt.

Deelgeschil. In 2023 heeft een man zijn nagels laten knippen door zijn vrouw. Hierbij heeft zijn vrouw in zijn linkerringvinger geknipt. In de dagen na dit voorval ging de vinger van de man steeds meer pijn doen. Twee weken na het voorval kleurde de vingertop blauw, waarna hij de huisarts heeft bezocht. Op advies van de huisarts heeft hij pijnstilling genomen, een handschoen gedragen en is hij gestopt met werken. Hij is doorverwezen naar het ziekenhuis voor röntgenonderzoek en heeft medicatie gekregen tegen de pijn en bloedverdunners. De verzekeraar van de vrouw heeft aansprakelijkheid voor het voorval afgewezen. De man verzoekt nu onder andere dat de rechtbank voor recht verklaart dat de vrouw onrechtmatig heeft gehandeld door in zijn vinger te knippen. De vrouw heeft volgens de man door in zijn vinger te knippen terwijl hij al had aangegeven dat het pijn deed onvoldoende zorgvuldig en daarom onrechtmatig gehandeld tegen hem. De rechtbank overweegt dat aan het knippen van nagels inherent het gevaar verbonden is dat daarbij in de vingers wordt geknipt. De kans op het oplopen van letsel door de man was in dit geval niet zo waarschijnlijk dat de vrouw zich van het knippen van de nagels van de man had moeten weerhouden. Er is sprake van een ongelukkige gang van zaken. De verzoeken van de man worden afgewezen.

Deelgeschil. In 2004 is een bestuurder van een vrachtwagen met de linkerzijde van de vrachtwagen tegen de zijkant van een ‘rimpelbuisobstakelbeveiliging’ gebotst, waarna de kantelbare cabine van de vrachtwagen naar voren op het wegdek is geklapt. Als gevolg van dit ongeval heeft de bestuurder een blijvende dwarslaesie opgelopen. Hij is sinds het ongeval gebonden aan een rolstoel en is volledig arbeidsongeschikt geraakt. De bestuurder verzoekt dat de producent van de vrachtwagen volledig aansprakelijk wordt gehouden voor de schade en dat een schadevergoeding wordt toegekend. Aan zijn verzoeken legt hij ten grondslag dat zijn schade geheel als gevolg van het gebrekkige vergrendelingsmechanisme van de vrachtwagen is ontstaan. Hij betwist dat er sprake is van eigen schuld. De rechtbank wijst het verzoek af omdat nadere bewijslevering nodig is voor de vaststelling welke schade in causaal verband staat tot het gebrek en of er sprake is van eigen schuld vanwege het niet dragen van de gordel en het eventueel overtreden van de maximumsnelheid en in hoeverre dit heeft bijgedragen aan het ontstaan van de schade.

Een man heeft tijdens het paintballen verf uit een paintball in het rechteroog gekregen. Hij heeft het zicht in dat oog grotendeels verloren. Volgens de man is het paintballcentrum aansprakelijk voor de gevolgen van het ongeval omdat het door haar beschikbaar gestelde veiligheidsmasker niet voldeed. Hij vordert daarom dat voor recht wordt verklaard dat het paintballcentrum aansprakelijk is voor de door hem geleden en nog te lijden materiële en immateriële schade. De rechtbank heeft deze vordering afgewezen. Volgens de rechtbank is de door hem gestelde toedracht van het ongeval niet vast komen te staan. In een tussenarrest heeft het hof geoordeeld dat het, anders dan de rechtbank, ervan uitgaat dat de man wel een masker droeg toen hij door een paintball werd geraakt en dat balletje in zijn rechteroog kwam. Het scenario dat de man het maker niet droeg toen hij het balletje in het oog kreeg kan dus worden uitgesloten. Het hof heeft een deskundige benoemd om onderzoek te doen naar de vraag of het masker onder alle omstandigheden bescherming biedt tegen verf uit paintballen en of, en zo ja, onder welke omstandigheden, het mogelijk is dat als het masker correct gedragen wordt toch verf achter het masker en in het oog van de drager ervan terechtkomt. Het hof komt op basis van het onderzoek tot de conclusie dat de man een masker droeg dat niet voor hem geschikt was en dat het paintballcentrum zijn zorgplicht jegens hem heeft geschonden door hem met dit masker te laten paintballen, maar dat deskundigenonderzoek nodig is naar de vraag of het oogletsel van de man veroorzaakt is door de verf en/of resten van de paintball die achter het masker zijn terechtgekomen.

Deelgeschil. In 2019 is een automobiliste van achteren aangereden door een andere auto. De verzekeraar van deze auto heeft de aansprakelijkheid voor het ongeval erkend. De automobiliste stelt dat het ongeval aanhoudende (pijn)klachten en PTSS-klachten heeft veroorzaakt. Omdat er bij de verzekeraar diverse medische causaliteitsvragen spelen, zijn op gezamenlijk verzoek van partijen deskundigenonderzoeken uitgevoerd door een orthopedisch chirurg, een psychiater, een neuroloog en een neuropsycholoog. Partijen zijn nu verdeeld over de vraag of de rapportages van de neuroloog en neuropsycholoog als definitieve rapportages moeten worden beschouwd. De rechtbank oordeelt dat dit niet het geval is. De verzekeraar mag naar aanleiding van de conceptrapportages nog reageren, aanvullende vragen stellen aan deze deskundigen en hen het huisartsenjournaal van twee jaar vóór het ongeval toesturen. Wat betreft de causaliteit oordeelt de rechtbank dat op dit moment alleen het juridisch causaal verband kan worden aangenomen tussen het ongeval en de PTSS-klachten van de automobiliste over de periode vanaf 26 april 2019 tot en met 8 april 2020. Daarover zijn partijen het eens. De vraag of de overige door de automobiliste geuite klachten het gevolg zijn van het ongeval kan pas worden beantwoord als de neuroloog en de neuropsycholoog definitieve rapportages hebben uitgebracht.

Een bedrijf is de opdracht gegeven om de voedingskabel van een elektrische toegangspoort op een terrein met bedrijfsopstallen te vervangen. Bij deze werkzaamheden is een explosie ontstaan in de technische ruimte in een productiehal, waarna brand is ontstaan. Uit onderzoek is gebleken dat de monteurs van het bedrijf werkzaamheden hebben verricht aan de hoofdverdeelinrichting terwijl die nog onder spanning stond. De huurder van het terrein heeft het bedrijf aansprakelijk gesteld voor de door hem geleden schade. Een monteur bij het bedrijf vordert dat hem word toegestaan in de hoofdzaak tussen te komen. Hij heeft ernstige brandwonden opgelopen bij de explosie in de hoofdverdeelinrichting, waarvoor het bedrijf en zijn verzekeraar aansprakelijkheid hebben erkend. De monteur beoogt door tussenkomst te garanderen dat hij zijn letselschadevordering, die nog niet vaststaat, geheel kan verhalen op de verzekeraar. Het verzoek wordt niet toegewezen. Het belang van de monteur is onvoldoende gebleken. Daarnaast is de rechtbank van oordeel dat de eisen van een goede procesorde aan de toewijsbaarheid van de vordering in de weg staan. De monteur stelt namelijk dat het nog drie tot vijf jaar zal duren voordat zijn schade kan worden berekend. Toewijzing van de vordering zou daardoor leiden tot een onredelijke vertraging van de hoofdzaak.

De rechtbank heeft in 2022 een voorlopig deskundigenonderzoek gelast door een neuroloog, maar kan ondanks vele pogingen geen deskundige bereid vinden het onderzoek uit te voeren. Een aantal van de beoogde deskundigen hebben zich teruggetrokken met het oog op een verondersteld afbreukrisico. De rechtbank stelt vast dat het bevel niet kan worden uitgevoerd en verstaat dat daarmee aan de verzoekschriftprocedure een einde is gekomen.

Artikel 81 lid 1 RO. Internationaal privaatrecht. Bevoegdheid. Artikel 17 lid 1 sub c Verordening Brussel I-bis. Dodelijk skiongeval in Oostenrijk. Is Nederlandse rechter bevoegd kennis te nemen van vordering tot schadevergoeding tegen exploitant van skigebied? De Hoge Raad heeft de klachten over het arrest van het hof beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van dat arrest. De Hoge Raad hoeft niet te motiveren waarom hij tot dit oordeel is gekomen. Bij de beoordeling van deze klachten is het namelijk niet nodig om antwoord te geven op vragen die van belang zijn voor de eenheid of de ontwikkeling van het recht (zie artikel 81 lid 1 RO). De Hoge Raad verwerpt het beroep.

In 2019 heeft een verkeersongeval plaatsgevonden tussen twee auto’s op de afrit van een snelweg waarbij de auto van de eisende partij van achteren is geraakt door de wederpartij. De partijen zijn het niet eens over de toedracht. Volgens de eisende partij vond het ongeval plaats omdat hij wat vaart minderde bij het uitvoegen en de wederpartij onvoldoende afstand hield. Volgens de wederpartij trapte de eisende partij uit het niets en zonder enige noodzaak hard op de rem en is hij daardoor tegen de auto aangereden. In 2023 heeft een deelgeschilprocedure plaatsgevonden waarbij de eisende partij een verklaring voor recht heeft gevraagd dat de verzekeraar van de wederpartij zijn schade moet vergoeden. Dit verzoek is afgewezen. De eisende partij vraagt nu om verlof om tussentijds in hoger beroep te gaan tegen deze uitspraak. Hij is van mening dat de deelgeschilrechter door het uitspreken van een mondelinge uitspraak onvoldoende de materie tot zich heeft kunnen nemen om een feitelijk en juridisch juist oordeel te kunnen vormen. In de dagvaarding heeft hij toegelicht dat naar zijn mening de deelgeschilrechter ofwel ten onrechte verklaringen van de verzekerde als vaststaand heeft beschouwd ofwel dat de deelgeschilrechter onjuiste conclusies trekt uit de diverse verklaringen. Verder voert hij aan dat de uitspraak van de deelgeschilrechter over dat de deelgeschilprocedure ten onrechte is ingesteld maar wel geschikt is voor een deelgeschilprocedure innerlijk tegenstrijdig is en nadere toetsing rechtvaardigt. Het verlof wordt verleend.

Deelgeschil. In 2018 is een scooterrijder in botsing gekomen met een auto. De verzekeraar van de auto heeft de aansprakelijkheid voor het ongeval erkend, met inachtneming van 25% eigen schuld van de scooterrijder. Volgens de scooterrijder was het ongeval niet zijn eigen schuld. Hij heeft in 2020 een deelgeschil ingediend bij de rechtbank en onder meer verzocht om voor recht te verklaren dat de verzekeraar voor 100% aansprakelijk is voor zijn schade. Dit verzoek is afgewezen. Bij de verdere schadeafhandeling heeft de verzekeraar inconsistenties en discrepanties geconstateerd in de verklaringen van de scooterrijder. De verzekeraar heeft onderzoeken uit laten voeren, waaruit volgens de verzekeraar blijkt dat de scooterrijder bij meerdere gelegenheden over meerdere onderdelen niet naar waarheid heeft verklaard met als oogmerk een schadevergoeding te ontvangen waarop geen recht bestaat. In 2022 heeft de verzekeraar de onderhandelingen met de scooterrijder ex artikel 10 lid 5 WAM formeel afgebroken. De scooterrijder verzoekt nu onder andere om voor recht te verklaren dat de uitgevoerde onderzoeken onrechtmatig zijn en als bewijs dienen te worden uitgesloten en om de verzekeraar te gelasten ex artikel 3:296 BW om de onderhandelingen verder op te pakken. Deze verzoeken worden niet toegewezen. Het is niet onredelijk of onaanvaardbaar dat de verzekeraar de onderhandelingen heeft afgebroken en de scooterrijder mocht er niet op vertrouwen dat de verzekeraar de onderhandelingen zou voortzetten. De verzekeraar heeft rechtmatig onderzoek laten uitvoeren en mocht de resultaten daarvoor gebruiken om de onderhandelingen af te breken. Dat zou anders kunnen zijn geweest als duidelijk was geworden dat de conclusies uit het onderzoek niet juist waren, maar dat is niet aangevoerd. De kosten van het deelgeschil worden niet begroot omdat het verzoek volstrekt onterecht is ingediend.