Bestuurder van een auto veroorzaakt onder invloed van alcohol een verkeersongeval, waarbij een inzittende letsel oploopt. De WAM-verzekeraar tracht de door haar aan het slachtoffer uitgekeerde schade op de bestuurder te verhalen op grond van artikel 15 WAM. Zowel de rechtbank als het hof wijzen de vordering van de verzekeraar af. Het hof ging ervan uit dat het bestaan van de alcoholclausules en de consequenties daarvan voor de dekking in 2014 niet dermate algemeen bekend waren dat gezegd kan worden dat de bestuurder niet te goeder trouw mocht aannemen dat zijn aansprakelijkheid door een verzekering was gedekt. Hiertegen stelt de WAM-verzekeraar cassatie in. Het middel slaagt. Het begrip ‘goede trouw’ in artikel 15 WAM is op dezelfde wijze te begrijpen als artikel 3:11 BW. Het hof heeft miskend dat goede trouw ook ontbreekt indien bestuurder goede reden had te twijfelen over de vraag of zijn aansprakelijkheid door een verzekering was gedekt.

Conclusie advocaat-generaal Harteveld. Strafrecht. Het oordeel van het hof dat sprake is van een aantasting in de persoon ‘op andere wijze’ ex artikel 6:106 sub b BW, welke het gevolg is van de meermaals gepleegde mishandeling, is niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd. De klachten van het slachtoffer worden als een PTSS met paniekaanvallen geclassificeerd.

Conclusie advocaat-generaal Rank-Berenschot. Valpartij over biggenrug op een privaat parkeerterrein, met incomplete dwarslaesie tot gevolg. Het hof heeft geoordeeld dat de eigenaar en exploitant (ABN AMRO) van het terrein aansprakelijk is ex artikel 6:174 dan wel 6:162 BW. In cassatie komt ABN AMRO tegen dit oordeel op met meerdere rechts- en motiveringsklachten. Het hof heeft onder andere onvoldoende gemotiveerd of de ‘niet verwaarloosbare’ kans op struikelen en vallen gering of groot is. Ook is het hof onvoldoende ingegaan op de in acht te nemen eigen oplettendheid en op de (on)gebruikelijkheid van markeringen en waarschuwingsborden. Klachten deels gegrond. De conclusie strekt tot vernietiging en verwijzing.

Conclusie advocaat-generaal Lindenbergh. Bewijs- en procesrecht. Eigenaar van kartbaan wordt aansprakelijk gesteld voor een ongeval op de kartbaan. Rechtbank heeft geoordeeld dat de rem van de kart gebrekkig was ten tijde van het ongeval. Het hof heeft het vonnis van de rechtbank bekrachtigd en het aanbod van de kartbaaneigenaar tot het leveren van (nader) (tegen)bewijs door het horen van een nog niet eerder gehoorde getuige gepasseerd. Tegen die beslissing is het cassatieberoep gericht. Advocaat-generaal concludeert tot verwerping.

Conclusie A-G Hartlief. Verzekeringsrecht. Verzekeraar gehouden tot bieden van dekking in verband met een ongeval tijdens een georganiseerde bosrit met paarden? Niet voldaan aan 'verhuurclausule'. Onderscheid tussen primaire dekkingsomschrijving en preventieve garantievoorwaarde en de ruimte voor toepassing van artikel 6:248 lid 2 BW bij ontbreken causaal verband tussen schending van polisvoorwaarde en intreden verzekerd risico. In onderhavige zaak heeft het hof volgens Hartlief ontoereikend gemotiveerd dat sprake was van een preventieve garantievoorwaarde. Mocht wel sprake zijn van een preventieve garantievoorwaarde, dan heeft het hof ontoereikend gemotiveerd dat het beroep op deze voorwaarde naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn.

Verzekeringsrecht. Verzekerde voldoet niet aan de mededelingsplicht ex artikel 7:928 BW. Artikel 7:929 lid 1 BW moet zo worden uitgelegd, dat de daarin genoemde vervaltermijn van twee maanden pas gaat lopen als de verzekeraar voldoende zekerheid heeft verkregen dat de verzekeringnemer diens mededelingsplicht niet is nagekomen. Het is afhankelijk van de omstandigheden van het geval wanneer de verzekeraar de bedoelde zekerheid heeft verkregen, en of en in welke mate van de verzekeraar mag worden verwacht dat hij onderzoek doet nadat hij aanwijzingen heeft gekregen dat de verzekeringnemer diens mededelingsplicht niet is nagekomen.

Artikel 81 RO. Werkgeversaansprakelijkheid. Werknemer valt bij afdalen twee treden na sluiten van deur nooduitgang. Werkgever mocht erop vertrouwen dat de werknemer bij het uitvoeren van zijn werkzaamheden de normale voorzichtigheid in acht zou nemen voor handelingen die men pleegt te kennen uit het dagelijks leven. Zorgplicht niet geschonden.

Strafrecht. Bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht. Medewerkster ziekenhuis (benadeelde partij) vordert vergoeding van immateriële schade: is sprake van een aantasting in de persoon op andere wijze ex artikel 6:106 sub b BW? Het hof heeft geoordeeld dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze en heeft daaraan het volgende ten grondslag gelegd: dat de benadeelde partij met een misdrijf tegen het leven gericht is bedreigd in een e-mail aan haar werkgever, dat de benadeelde partij als gevolg daarvan maatregelen heeft moeten nemen om zichzelf te beschermen en zich veilig te voelen, en dat deze bedreiging ‘grote impact’ had op de benadeelde partij, mede gelet op haar verantwoordelijkheid voor de veiligheid van haar personeel. Die vaststellingen kunnen het oordeel van het hof niet dragen, aldus de Hoge Raad, mede in aanmerking genomen dat het hof niet heeft vastgesteld waaruit die grote impact concreet bestond, terwijl uit het schadeformulier ook blijkt dat de benadeelde partij zich ‘thans weer redelijk veilig voelt’. Cassatiemiddel slaagt.

Werkgeversaansprakelijkheid bij arbeidsongeval. Spuiter valt tijdens werk in spuitcabine. Oordeel hof dat werkgeversaansprakelijkheid ex artikel 7:658 BW aan de orde is, blijft ex artikel 81 RO in stand.

Conclusie advocaat-generaal Wissink. Miragelplombe-zaak wordt voor de tweede keer aan de Hoge Raad voorgelegd. In deze cassatieprocedure gaat het om de vraag of het verwijzingshof kon oordelen dat de miragelplombe die het ziekenhuis heeft gebruikt bij de behandeling van de netvliesloslating destijds ‘state of the art’ was. Conclusie strekt tot verwerping van het cassatieberoep.