De rechtbank veroordeelt een dominee wegens ontucht met een minderjarig meisje dat, na eerder seksueel misbruik door een andere man, hulp en pastorale zorg bij hem zocht. De rechtbank wijst een bedrag van € 5.000 toe en overweegt dat ander en eerder seksueel misbruik niet in de weg staat aan het causaal verband met – minst genomen – een gedeelte van de schade.

Het slachtoffer van seksueel binnendringen van het lichaam voor het bereiken van de leeftijd van twaalf jaren krijgt als benadeelde partij in het strafproces € 10.000 aan smartengeld toegewezen.

Verdachte wordt aansprakelijk gehouden voor mensenhandel, begaan tegen twee slachtoffers. Verdachte wordt als functioneel dader aansprakelijk gehouden voor de door de medeverdachte begane gedragingen. De vordering van de benadeelde partij wordt toegewezen tot € 160.000 aan verdiensten uit prostitutiewerkzaamheden en tot € 20.000 aan smartengeld.

Verdachte wordt veroordeeld wegens het plegen van ontuchtige handelingen, mede bestaande uit seksueel binnendringen bij een meisje dat reeds eerder te maken heeft gehad met seksueel misbruik. Gezien deze belaste voorgeschiedenis kan volgens de rechtbank niet zonder meer worden vastgesteld in welke mate het bewezenverklaarde (precies) heeft bijgedragen aan de hoogte van de ontstane (immateriële) schade.

De rechtbank kent een slachtoffer van wederrechtelijke vrijheidsontneming € 500 aan smartengeld toe, vanwege het feit dat het slachtoffer zeer angstig is geweest en de gebeurtenis impact op haar heeft gehad.

De rechtbank kent aan een slachtoffer van mensenhandel € 23.620,40 toe aan vergoeding van materiële schade (de aan verdachte afgedragen opbrengsten van het werk in de prostitutie) en € 2.000 aan vergoeding van immateriële schade. Daarbij wordt afgeweken van de berekening van inkomsten uit prostitutie zoals die volgt uit bijlage 1 bij de rapportage wederrechtelijk verkregen voordeel.

Aan twee slachtoffers van verkrachting wordt elk een vergoeding van immateriële schade ter hoogte van € 10.000 toegekend.

Verdachte wordt veroordeeld wegens inbraak en diefstal. Vijf benadeelden voegen zich met hun vordering in het strafproces. Slechts de vordering van een van de benadeelden tot vergoeding van materiële schade wordt door de rechtbank toegewezen; de andere benadeelden worden in hun vorderingen niet-ontvankelijk verklaard.

Een meisje van zes jaar wordt aangevallen door een hond en houdt daar enige verwondingen en angstgevoelens aan over. Haar moeder spreekt de bezitter van de hond aan op grond van artikel 6:179 BW (subsidiair artikel 6:162 BW) voor vergoeding van de materiële en immateriële schade. Het gevorderde, of althans een aanzienlijk deel daarvan, wordt door de kantonrechter toegewezen, waartegen de bezitter van de hond opkomt in hoger beroep. Centraal staat de waardering van het bewijs.

Gedaagde wordt door eiser aangesproken voor schadevergoeding wegens seksueel misbruik. Een beroep op verjaring slaagt niet nu eiser, doordat hij na een periode van dagbehandeling in een crisis is geraakt en opgenomen is geweest in een psychiatrisch ziekenhuis, niet vóór 2007 in staat was daadwerkelijk een rechtsvordering tot vergoeding van schade in te stellen. Ten aanzien van de vraag op welke leeftijd van eiser het eerste seksuele contact heeft plaatsgehad overweegt de rechtbank dat het in dit geval niet van belang is om de exacte periode van het seksuele contact vast te stellen, nu de handelingen, ook indien eiser destijds wel al 16 jaar zou zijn geweest, als onrechtmatig jegens hem dienen te worden aangemerkt. Dat eiser letsel heeft opgelopen als gevolg van het seksueel misbruik kan nog niet worden vastgesteld.