Appellant is een Afghaanse vluchteling die als fietser in botsing is gekomen met een auto. Appellant heeft hierbij een ernstige (hersen)kneuzing opgelopen, met ernstige en blijvende gevolgen. De letselschadezaak van appellant is door verschillende, elkaar opvolgende belangenbehartigers behandeld. Een van de belangenbehartigers (hierna: maat 1) trad eerst als advocaat van appellant op in de zaak tegen belangenbehartiger 1, en nadien ook in de letselschadezaak. Ook in de verhouding tussen appellant en maat 1 ontstaat een geschil, wanneer maat 1 in de zaak tegen belangenbehartiger 1 – daartoe niet bevoegd – cassatieberoep instelt. Het geschil met maat 1 betrof onder meer de tussen hen geldende honorariumovereenkomst, die – in strijd met Gedragsregel 26 – een no cure no pay-afspraak bevatte. Het hof concludeert dat maat 1 de gedragsregels heeft geschonden en dat appellant hierdoor schade ad € 58.518,25 heeft geleden.

Verkeersaansprakelijkheid. Motorrijder, rijdend op een fietsstrook, komt ten val wanneer de bestuurder van een op de gehandicaptenparkeerplaats geparkeerde auto van appellant zijn portier opent. De motorrijder valt met zijn motor tegen een bij verkeerslichten stilstaande auto en raakt gewond. Het hof oordeelt dat de bestuurder van de geparkeerde auto aansprakelijk is, omdat deze een bijzondere manoeuvre als bedoeld in artikel 54 RVV 1990 uitvoerde en daarbij al het overige verkeer voor diende te laten gaan. De bestuurder heeft zijn gedrag onvoldoende afgestemd op mogelijk passerend verkeer op de fietsstrook. Voor zover appellant al niet de mogelijkheid had om naderende verkeersdeelnemers op de fietsstrook tijdig waar te nemen, bijvoorbeeld als gevolg van een handicap, had appellant aan de andere kant van de auto moeten uitstappen of elders moeten parkeren. Mede gelet op het uitgangspunt dat appellant geïntimeerde had moeten laten voorgaan, valt niet in te zien dat geïntimeerde van zijn kant heeft gereden op een wijze die jegens appellant tot schadevergoeding verplicht.

Deelgeschil. Productaansprakelijkheid. Verzoekers hebben een waterballonpomp van producent Mascot gekocht bij Action. Deze waterballonpomp is aan de onderkant gebarsten, waardoor de zoon van verzoekers letsel aan het rechteroog heeft opgelopen en twee netvliesoperaties heeft ondergaan. Verzoekers vorderen schadevergoeding van de producent. De kern van het geschil is of de letselschade van de zoon het gevolg is van een gebrek aan de waterballonpomp.

Het hof overweegt dat appellant in zijn verzoekschrift heeft verzuimd duidelijk te onderbouwen dat hij bij zijn verzoek in wezen het oog heeft op een voortzetting van het leveren van tegenbewijs tegen het ensceneren van de aanrijding en daarmee het ontbreken van de onrechtmatigheid van het handelen van betrokkene ten opzichte van appellant. Toch gaat het hof hier veronderstellenderwijs van uit. Het hof weigert echter het verzoek tot gelasten van een voorlopig getuigenverhoor, omdat het afstuit op zwaarwichtig geoordeelde bezwaren.

Tussenuitspraak. Geschil over de vraag of een behandeling met autologe vettransplantatie (AFT/lipofilling) aan een borst onder de dekking van de basisverzekering valt. Nadat bij eiseres de diagnose borstkanker is gesteld, is zij geopereerd aan haar rechterborst en heeft zij een periode van bestralingen doorgemaakt. Is als gevolg daarvan sprake van een ‘verminking’ zoals bedoeld in de polisvoorwaarden van Zilveren Kruis? De kantonrechter oordeelt dat hierover een deskundigenbericht moet worden gelast en stelt partijen in de gelegenheid om zich hierover uit te laten.

Eisers vorderen van NAM een voorschot voor schade die zij lijden als gevolg van aardbevingen in het ‘Groningenveld’. De voorzieningenrechter acht het voldoende aannemelijk dat de bodemrechter een immateriële schadevergoeding zal toekennen. Uit het verslag van de psycholoog blijkt genoegzaam dat de aardbevingen en de daarmee gemoeide schade (afwikkeling) een grote druk op het gezin A heeft gelegd en bij de heer A tot psychische en lichamelijke klachten heeft geleid. De voorzieningenrechter wijst daarom voor de heer A en mevrouw A samen een bedrag van € 5.000 toe als voorschot op de immateriële schadevergoeding.

Gedaagde heeft in een televisieprogramma uitlatingen gedaan die eiser onrechtmatig vindt. De rechtbank oordeelt dat de drie feitelijke beweringen en een geuit waardeoordeel alle onrechtmatig zijn. Eiser heeft dan ook recht op een vergoeding van het nadeel (reputatieschade) dat hij heeft ondervonden door de onrechtmatige uitlatingen op grond van artikel 6:106 BW. De rechtbank wijst de vordering tot vergoeding van immateriële schade van € 10.000 toe. De gevorderde rectificatie wordt echter niet toegewezen.

Strafrecht. Veroordeling voor onder meer doodslag en brandstichting. Verdachte heeft het slachtoffer verwurgd. Daarna heeft verdachte de woning van het slachtoffer in brand gestoken en het slachtoffer daarin achtergelaten. De dochter van het slachtoffer vordert een schadevergoeding van affectieschade ad € 20.000. Deze vordering wordt door de rechtbank geheel toegewezen. De affectieschadevordering van de moeder van het slachtoffer wordt niet-ontvankelijk verklaard, omdat de rechtbank van oordeel is dat de affectieve relatie mogelijk anders beoordeeld dient te worden dan door de benadeelde partij gesteld is. De moeder kan dit slechts bij de burgerlijke rechter aanbrengen. Ook de affectieschadevordering van de broer van het slachtoffer wordt niet-ontvankelijk verklaard. De broer is namelijk geen ‘naaste’ zoals bedoeld in artikel 6:108 BW.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag op echtgenote en haar ongeboren levensvatbare kind. Verdachte heeft zijn echtgenote om het leven gebracht door wurging. Uit pathologisch onderzoek is gebleken dat zich in de baarmoeder van het slachtoffer een overleden maar normaal ontwikkelde foetus van 24 tot 28 weken bevond. Aan ieder van de twee zoontjes van de verdachte en het slachtoffer wordt € 20.000 immateriële schadevergoeding toegewezen.