Conclusie advocaat-generaal (A-G) Lindenbergh. In deze zaak moet volgens A-G Lindenbergh niet de vraag worden gesteld of gemiste inkomsten uit zwart werk voor vergoeding in aanmerking komen. Deze vraag heeft het hof immers niet bevestigend beantwoord (anders dan de cassatiemiddelen stellen). Het standpunt van Achmea dat bij de schadebegroting door het verlies van arbeidsvermogen alleen mag worden gerekend met door de benadeelde in het verleden genoten inkomsten waarvoor belasting en premies zijn afgedragen, lijkt volgens de A-G niet goed vol te houden. De klachten falen. Subsidiair hebben de middelen betrekking op de vraag op welke wijze bij de vaststelling van de omvang van schade door verlies van arbeidsvermogen moet worden omgegaan met het feit dat de benadeelde aan zijn vordering mede ten grondslag legt dat hij werkzaamheden heeft verricht waaruit inkomen is genoten waarover geen belasting en premies zijn afgedragen. Door onder andere het arrest Zwarte inkomsten uit 2000 te bespreken, komt de A-G tot de conclusie dat ook deze klachten falen. Verwerping van het cassatieberoep.

Conclusie advocaat-generaal Lindenbergh. In de schadestaatprocedure tracht de werknemer zijn schade die het gevolg is van een val van circa twee meter hoogte vergoed te krijgen van degene van wie in de hoofdzaak is vastgesteld dat hij voor de helft van de schade aansprakelijk is. Bij zowel de rechtbank als het hof is een (klein) deel van de gevorderde schadevergoeding toegewezen, nu de werknemer niet heeft voldaan aan de stelplicht dat hij ook na zijn laatste behandeling nog steeds relevante klachten en beperkingen heeft. In cassatie wordt hoofdzakelijk geklaagd over het oordeel van het hof over de stelplicht. Het hof heeft afbreuk gedaan aan de onderbouwing van de stellingen van de werknemer. Het hof had onder andere een deskundige kunnen inschakelen over de (mate van) klachten en beperkingen van de werknemer na de laatste behandeling en de te verwachten ontwikkeling daarvan. Conclusie strekt tot vernietiging arrest.

Conclusie advocaat-generaal Lindenbergh. Bewijs- en procesrecht. Eigenaar van kartbaan wordt aansprakelijk gesteld voor een ongeval op de kartbaan. Rechtbank heeft geoordeeld dat de rem van de kart gebrekkig was ten tijde van het ongeval. Het hof heeft het vonnis van de rechtbank bekrachtigd en het aanbod van de kartbaaneigenaar tot het leveren van (nader) (tegen)bewijs door het horen van een nog niet eerder gehoorde getuige gepasseerd. Tegen die beslissing is het cassatieberoep gericht. Advocaat-generaal concludeert tot verwerping.

Conclusie advocaat-generaal Lindenbergh. Ex-rijschoolhouder wordt van achteren aangereden als gevolg waarvan hij letsel oploopt. Echter had de man voor het ongeval al pijnklachten en beperkingen van de nek, schouder en rechterarm, die werden toegeschreven aan een hernia, en is hij deels arbeidsongeschikt. Na het ongeval wordt de man volledig arbeidsongeschikt verklaard. Het hof is van oordeel dat niet is komen vast te staan dat sprake is geweest van een toegenomen arbeidsongeschiktheid als gevolg van de achteropaanrijding. Op de mogelijkheid van het bestaan van niet-medisch objectiveerbare, maar wel, reële klachten en causaal verband tussen het ongeval en deze klachten is het hof in het eindarrest niet nader ingegaan, terwijl het hof evenmin heeft overwogen dat de man hierover te weinig heeft gesteld. Daarmee is het oordeel van het hof volgens de advocaat-generaal onvoldoende gemotiveerd. De advocaat-generaal concludeert dat enkele subonderdelen van het cassatiemiddel gegrond zijn en concludeert tot vernietiging van het arrest van het hof met verwijzing.

Conclusie advocaat-generaal Lindenbergh. Letselschade ten gevolge van val door (enkel)glas van voordeur woning. Verhuurder is niet aansprakelijk op grond van artikel 6:174 BW of artikel 6:162 BW. Toepassing Kelderluik-criteria. NEN-norm over veiligheidsbeglazing in gebouwen niet beslissend.

Conclusie advocaat-generaal Lindenbergh. Huurder van een woning wordt getroffen door vallend kiepraam. De advocaat-generaal onderschrijft het oordeel van het hof dat het raam niet gebrekkig was ex artikel 6:174 BW dan wel artikel 7:208 BW.

Conclusie advocaat-generaal. Verzekeringsrecht. Schending inlichtingenplicht artikel 7:941 lid 2 BW. Hof acht persoonlijk onderzoek door verzekeraar niet onrechtmatig. Redelijk vermoeden van fraude in de zin van Gedragscode Persoonlijk Onderzoek. Conclusie strekt tot verwerping van het cassatieberoep tegen ’s hofs oordeel.

Conclusie advocaat-generaal. Verzekeringsrecht. Rechtsbijstandverzekering. Uitleg ‘gebeurtenis’ in polisvoorwaarden. Reeks met elkaar verband houdende voorvallen wordt als één gebeurtenis aangemerkt. Dat over de vraag wanneer sprake is van een reeks met elkaar verband houdende voorvallen, zodat deze als één gebeurtenis moet worden aangemerkt, discussie kan ontstaan, vloeit niet zozeer voort uit enige (on)duidelijkheid van het beding, maar uit het feit dat dit criterium in de praktijk aan de hand van een bepaalde feitelijke situatie of gebeurtenis moet worden toegepast.

Conclusie A-G’s Spronken en Lindenbergh. Veroordeling wegens moord en stalking. Middelen verdachte over afwijzing contra-expertise, horen getuige-deskundige, voorbedachte raad en schending redelijke termijn. Middel benadeelde partijen over niet-ontvankelijkverklaring van vorderingen wegens ‘shockschade’. Uitvoerige algemene beschouwing over civiele aansprakelijkheid voor schade door confrontatie met een schokkende gebeurtenis en aanbevelingen voor hervorming van de rechtspraak over vergoeding van psychische schade en de vaststelling van smartengeld in het strafproces.