Regresvordering. Verzekeraar komt terug op een eerdere erkenning van aansprakelijkheid voor een verkeersongeval omdat volgens de verzekeraar duidelijk is dat de feitelijke toedracht anders was dan aanvankelijk aangenomen en dat het daarmee naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn wanneer zij aan haar erkenning(en) wordt gehouden. De rechtbank oordeelt dat zelfs als er inmiddels een andere feitelijke toedracht van het ongeval zou vaststaan dan de toedracht die ten grondslag lag aan de erkenningen dit op zichzelf onvoldoende reden is om de verzekeraar toe te staan om terug te komen op erkenning van die aansprakelijkheid. De onjuiste voorstelling van de toedracht komt dan, naar verkeersopvattingen voor rekening en risico van de verzekeraar. Het betreft hier een rechtsverhouding tussen aan beide kanten professionele WAM-verzekeraars, in een situatie waarin vanaf het begin onduidelijkheid bestond over de toedracht. Eventuele vergissingen aan de kant van de verzekeraar ter zake erkenning van aansprakelijkheid dienen voor haar rekening als professioneel WAM-verzekeraar te blijven, zeker nu geen sprake is geweest van een overhaaste beslissing. Niet is komen vast te staan dat zij tot die erkenning is gekomen onder invloed van bedrog (art. 3:44 BW). De verzekeraar is gehouden de WAM-schade te vergoeden.

Automobilist brengt auto plotseling tot stilstand omdat hij wordt geconfronteerd met een overstekende, loslopende hond. Deze plotselinge stop heeft een verkeersongeval tot gevolg. De rechtbank kan niet vaststellen dat sprake is geweest van een plotselinge stop vanwege verkeersnoodzaak, nu onder andere niet uit de stukken kan worden afgeleid waar de hond precies stond. De WAM-verzekeraar van de voorste auto is aansprakelijk voor de schade van de achterste automobilist.

Artikel 6:96 lid 2 sub b BW. Vordering tot hogere vergoeding van buitengerechtelijke kosten afgewezen. Redelijk uurtarief volgens hof ’s-Hertogenbosch (ECLI:NL:GHSHE:2017:1012). Vordering verzekeraar in reconventie eveneens afgewezen. PIV-staffel niet overeengekomen. Geen grond voor terugbetaling van de boven het staffelbedrag betaalde vergoedingen.

Artikel 6:96 lid 2 sub b BW. Redelijke kosten ter vaststelling van schade en aansprakelijkheid verkeersongeval. Onvoldoende onderbouwing van de werkzaamheden die noodzakelijk waren om de schade vast te stellen. Specialistentarief voor administratieve werkzaamheden. Geen redelijke kosten.

Verzoek tot het gelasten van een voorlopig getuigenverhoor. Belanghebbenden hebben geen bezwaar. Verzoek ten aanzien van vier getuigen afgewezen omdat deze getuigen niet kunnen verklaren over toedracht ongeval.

Hoger beroep tegen beschikking in deelgeschil. Ruiterongeval. Pony stopt plotseling vóór laatste hindernis van de dubbelsprong. Ruiter valt voorover, loopt letsel op en stelt de manege aansprakelijk. Naar het oordeel van het hof valt deze situatie, anders dan de rechtbank oordeelde, onder het bereik van de risicoaansprakelijkheid van artikel 6:179 BW. De weigering is een uiting van de eigen energie van de pony en is niet, en zeker niet alleen, ingegeven door een (foutieve) instructie van de ruiter. Volgt terugverwijzing naar de rechtbank. 

Geen aansprakelijkheid manege vanwege ontbreken eigen energie van het dier.