In 2022 heeft een verkeersongeval plaatsgevonden tussen een fietser en scooterrijder. De scooterrijder heeft onder meer ernstig traumatisch schedel-hersenletsel opgelopen. Op dit moment heeft de man 100% gehoorverlies rechts, is zijn evenwichtsorgaan rechts (blijvend) beschadigd en kan hij door de hersenschade prikkels niet goed verwerken, is hij snel moe en heeft hij nog altijd concentratieproblemen. De scooterrijder spreekt de fietser aan voor zijn letselschade. De rechtbank overweegt dat het geschil beoordeeld dient te worden aan de hand van artikel 6:162 BW en de reflexwerking van artikel 185 WVW. De scooterrijder erkent dat ook zijn wangedrag (volgens hem in zeer beperkte mate) heeft bijgedragen aan het ontstaan van het ongeval en heeft daarom geen beroep gedaan op overmacht. De rechtbank is van oordeel dat de fietser enige verkeersfouten heeft gemaakt, maar dat deze wegvallen tegen die van de scooterrijder. De scooterrijder (een beginnend bestuurder) had te veel alcohol gedronken (hetgeen de rechtbank afleidt uit de verklaring van de eiser en overige omstandigheden), reed te hard, anticipeerde/keek niet, hield niet goed rechts op fietsstrook en reageerde niet op de situatie, terwijl dat wel nog kon. Dat het de scooterrijder is die letsel heeft opgelopen en dat de fietser ongeschonden is gebleven doet niets af aan het gevaar dat in de situatie van de scooter uitging. De rechtbank komt tot de som dat de fouten van de scooterrijder voor 90% aan het ontstaan van het ongeval hebben bijgedragen en de rijwijze van de fietser voor 10%. De rechtbank overweegt verder dat de scooterrijder verplicht was een helm te dragen. Volstrekt helder is dat het niet dragen van een helm door de scooterrijder er in (zeer) belangrijke mate aan heeft bijgedragen dat hij zulk ernstig letsel heeft opgelopen. Naar het oordeel van de rechtbank overstijgt de bijdrage die de scooterrijder hiermee aan het ontstaan van de schade heeft geleverd ruimschoots de in de causaliteitsverdeling resterende 10%. De causale verdeling is daarmee dat de bijdrage die de scooterrijder aan het ontstaan van het ongeval en de schade heeft geleverd, op 100% moet worden gesteld. Hoewel de ernst van het letsel aanleiding zou kunnen geven de vastgestelde causale verdeling met toepassing van de billijkheidscorrectie in het nadeel van de fietser te verhogen, ziet de rechtbank daar in het onderhavige geval geen aanleiding toe.

Werknemer stelt schade te hebben geleden door koolstofmonoxidevergiftiging op het werk. De kantonrechter is van oordeel dat door de werknemer onvoldoende is aangevoerd dat er sprake is geweest van een koolstofmonoxidevergiftiging. Uit de door de werknemer overgelegde medische stukken volgt geen medische beoordeling met de conclusie dat er sprake is van een koolstofmonoxidevergiftiging. De in de verslagen terugkomende CO-intoxicatie (koolstofmonoxidevergiftiging) vindt telkens zijn oorsprong in anamnestische, dat wil zeggen door de werknemer verstrekte, informatie die niet medisch geobjectiveerd is. Hij heeft ook nagelaten om aan de hand van medische literatuur of een deskundigenbeoordeling het verband tussen de verschillende klachten en de gestelde koolstofmonoxidevergiftiging te onderbouwen. De vordering van de werknemer wordt afgewezen.

Deelgeschil. Meneer is in 2010 aangereden op zijn motor door een bestuurder van een personenauto die geen voorrang verleende. De verzekeraar heeft de aansprakelijkheid erkend met een gezamenlijk overeengekomen eigen schuld van 10%. Echter twisten de partijen nog over of de neurocognitieve klachten die de man sinds het ongeval ervaart hun oorzaak vinden in het ongeval, of in de depressie van de man. De rechtbank volgt een van de deskundigenrapporten en stelt dat uitgegaan kan worden van een neurocognitieve stoornis door traumatisch hersenletsel als gevolg van het ongeval, wat reactief heeft geleid tot een depressie en een paniekstoornis. Geen neurologisch substraat. 100% vergoedingsplicht ten aanzien van kosten als bedoeld in artikel 6:96 lid 2 BW op grond van de billijkheidscorrectie van artikel 6:101 lid 1 BW.

Arbeidsongeval. Werknemer krijgt een ratel van 1 kilogram van enkele meters hoogte op zijn nek. Er bestaan geen zwaarwegende bezwaren tegen de inhoud van het deskundigenrapport. Uit het rapport is voldoende gebleken dat werknemer lichamelijk en geestelijk letsel heeft opgelopen door het ongeval. Zowel de materiële als de formele werkgever is aansprakelijk.

Snorfietser rijdt vanuit uitrit doorgaande weg op. Bestuurder aanrijdende auto niet aansprakelijk, omdat geen rekening gehouden hoefde te worden met rijgedrag snorfietser. Wegbeheerder ook niet aansprakelijk, nu weginrichting – ondanks een haag die het zicht beperkte – aan de eisen voldeed.

Werkgever aansprakelijk voor door werknemer opgelopen letsel als gevolg ongeval tijdens werkzaamheden. Snijwond opgelopen bij het vervangen van kasruiten. Niet voldaan aan zorgplicht.

Een fietser komt ter hoogte van een over de weg gelegen kabelbrug ten val en spreekt het bedrijf aan dat de kabelbrug over de weg heeft gelegd. Een bewijsopdracht wordt niet gegeven, omdat, uitgaande van de door de fietser gestelde toedracht, onrechtmatigheid niet komt vast te staan. Beoordeling onrechtmatigheid aan de hand van de Kelderluik-criteria. Onrechtmatige daadsvordering afgewezen.