Advocaten Y, Z en A vorderen van de heer X betaling van de facturen ter zake van de door hen verrichte diensten tijdens een geschil dat is ontstaan met een schadeverzekering. X betwist deze vorderingen.

De rechtbank kent een slachtoffer van wederrechtelijke vrijheidsontneming € 500 aan smartengeld toe, vanwege het feit dat het slachtoffer zeer angstig is geweest en de gebeurtenis impact op haar heeft gehad.

De rechtbank kent aan een slachtoffer van mensenhandel € 23.620,40 toe aan vergoeding van materiële schade (de aan verdachte afgedragen opbrengsten van het werk in de prostitutie) en € 2.000 aan vergoeding van immateriële schade. Daarbij wordt afgeweken van de berekening van inkomsten uit prostitutie zoals die volgt uit bijlage 1 bij de rapportage wederrechtelijk verkregen voordeel.

Verdachte is schuldig bevonden aan onder meer moord. Vader van overledene (het slachtoffer) voegt zich in het strafproces en vordert begrafeniskosten op grond van artikel 6:108 BW. Kosten van lijkbezorging zijn toegewezen, vliegtickets en hotelverblijf (Marokko) zijn afgewezen.

Aan twee slachtoffers van verkrachting wordt elk een vergoeding van immateriële schade ter hoogte van € 10.000 toegekend.

Aansprakelijkheid van Ikea voor een ongeval ten gevolge van gladheid direct voor de hoofdingang.

In dit arrest speelt de vraag of er sprake is van bevrijdende verjaring op grond van artikel 3:310 lid 1, 7:23 lid 2 of 7:761 lid 1 BW. Zowel de tweejarige als de vijfjarige verjaringstermijn zijn voltooid. Het hof heeft verzuimd om de aansprakelijkstelling in zijn oordeel te betrekken (artikel 24 en 149 Rv).

In dit kort geding gaat het om de invloed van het – definitieve – rapport van een gezamenlijk benoemde deskundige op de noodzaak van bevoorschotting. De voorzieningenrechter gebiedt Achmea zich te houden aan de berekening van de deskundige en veroordeelt Achmea tot betaling van een aanvullend voorschot.

Verdachte wordt veroordeeld wegens inbraak en diefstal. Vijf benadeelden voegen zich met hun vordering in het strafproces. Slechts de vordering van een van de benadeelden tot vergoeding van materiële schade wordt door de rechtbank toegewezen; de andere benadeelden worden in hun vorderingen niet-ontvankelijk verklaard.

In dit eindvonnis wordt Achmea veroordeeld de door de deskundige berekende schade van eiseres aan eiseres te betalen. De rechtbank passeert de stelling van Achmea dat sprake is van een door haar betaald voorschot, nu zij voldoende gelegenheid heeft gehad om daarvan opgave te doen aan de deskundige, en een nadere uitlating daarover en de kans dat opnieuw moet worden gerekend verdraagt zich niet met de eisen van een goede procesorde.