Klacht tegen een expertiserend orthopedisch chirurg. Man is in 2015 van een ladder gevallen. In 2018 verzocht een medisch adviseur aan de orthopedisch chirurg om hem te onderzoeken en zich daarbij te beperken tot het aangedane lichaamsdeel. Begin december 2018 stelde de orthopedisch chirurg een conceptrapport op. Eind december 2018 reageerde de man schriftelijk op het rapport en eind januari 2019 verstuurde de orthopedisch chirurg het definitieve rapport naar de man. Hij verwijt de orthopedisch chirurg dat hij een verkeerde conclusie heeft getrokken in de uitgebrachte rapportage. Ten onrechte is de conclusie getrokken dat de breuk in zijn nek niet door de val van eind december 2015 is ontstaan. De orthopedisch chirurg heeft volgens de man niet zorgvuldig gehandeld in de totstandkoming van de rapportage. In het conceptrapport stonden fouten en pas na het conceptrapport is medische informatie door het ziekenhuis overgelegd. De orthopedisch chirurg heeft niet alle benodigde medische informatie opgevraagd die nodig was voor een zorgvuldige rapportage. Het Regionaal Tuchtcollege acht de klacht kennelijk ongegrond. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep tegen deze beslissing.

Man heeft in 2015 met zijn scooter een aanrijding gehad met een auto. Op de naar aanleiding daarvan gemaakte röntgenfoto’s van nek, rug, ribben en knie waren geen afwijkingen te zien. De man is behandeld door een fysiotherapeut en een neuroloog. Om de mate van invaliditeit als gevolg van het ongeval vast te stellen heeft de orthopedisch chirurg op verzoek van zowel de man als de verzekeraar van de bij de aanrijding betrokken automobilist, de man onderzocht en een conceptrapport opgesteld. De man heeft gebruik gemaakt van zijn blokkeringsrecht en het rapport is niet aan de verzekeraars verzonden. De orthopedisch chirurg wordt onder andere verweten dat het onderzoek niet onafhankelijk, ondeskundig en incompleet is uitgevoerd. De had man de conceptrapportage geblokkeerd, omdat hij van oordeel was dat de conclusie hiervan was gebaseerd op ongefundeerde aannames en onvolledig onderzoek. Door deze blokkering kon de orthopedisch chirurg niet meer toekomen aan een mogelijke aanpassing van eventuele feitelijke onjuistheden. Het CTG toetst zakelijk of het rapport voldoet aan de door het CTG daarvoor aangelegde criteria. Klacht ongegrond.

De klacht gaat over de schade- en klachtafhandeling door een verzekeraar. Schaderegeling bij low-impactaanrijding. Niet staat ter discussie dat de verzekeraar tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld door tijdens de afwikkeling van de schade van klaagster gedurende ruim anderhalf jaar geen voorschot beschikbaar te stellen. Tijdens de zitting heeft de verzekeraar ten aanzien van het uitblijven van bevoorschotting toegelicht dat zij een strikt beleid heeft gevoerd bij low-impactaanrijdingen en dat dit beleid is aangepast. Verzekeraar heeft tijdens de zitting erkend dat het niet juist is om bij het doen van een regelingsvoorstel wel vervolgonderzoek aan te kondigen voor het geval het voorstel niet wordt geaccepteerd, maar daarbij niet te vermelden dat zolang de discussie tussen partijen loopt, recht op bevoorschotting bestaat. Aangeslotene heeft toegezegd een en ander intern te zullen bespreken. Op grond hiervan houdt de Tuchtraad rekening met de mogelijkheid dat de zaak van klaagster niet op zichzelf staat. De Tuchtraad is er nog niet van overtuigd dat het beleid van aangeslotene met betrekking tot klachtbehandelingen en bij low-impactaanrijdingen inmiddels afdoende is verbeterd. Gelet op de door de verzekeraar beloofde verbetering ten aanzien van de bevoorschotting bij een low-impactaanrijding laat de Tuchtraad het op dit moment bij een waarschuwing aan de verzekeraar voor het in strijd met de GBL achterwege blijven van bevoorschotting aan klaagster. De Tuchtraad zal een jaar na deze uitspraak informatie bij verzekeraar inwinnen over de schadebehandeling bij low-impactaanrijdingen en over de klachtbehandeling.

Ongeval tussen een voetganger en een taxibus. In een eerdere deelgeschilprocedure heeft de rechtbank geoordeeld dat de taxibus en de WAM-verzekeraar voor 50% hoofdelijk aansprakelijk zijn ex artikel 185 WVW voor de schade van de voetganger. In hoger beroep vordert de voetganger dat zij voor 100% aansprakelijk zijn voor het ongeval. Net als de rechtbank acht het hof de ernst van de fout van de voetganger vele malen hoger dan die van de bestuurder van de taxibus. De voetganger is overgestoken op een weg waar hij geen voorrang had terwijl hij zag dat de bestuurder met hoge snelheid de oversteekplaats naderde. Anderzijds had de bestuurder van de taxibus meer moeten anticiperen dan hij had gedaan door het gas los te laten, de cruisecontrol uit te zetten en zijn voet bij de rem te zetten. Het hof komt niet uit op een hogere vergoedingsplicht dan de erkende 50%. De billijkheidscorrectie van artikel 6:101 BW kan meebrengen dat de verplichting om de in artikel 6:96 lid 2 BW bedoelde kosten te vergoeden, niet of niet in gelijke mate als de primaire schadevergoedingsplicht wordt verminderd en volgens het hof geldt deze regel ook voor de kosten van het deelgeschil. De omstandigheden van deze zaak maken dat de kosten van het deelgeschil, conform het geldend uitgangspunt, in deze zaak voor 50% moeten worden gedragen door de aansprakelijke partij.

Kort geding. Eiser vordert voorschot van € 35.000. Kop-staartaanrijding met betrokkenheid van verschillende voertuigen. Een bestelbus botst achterop een automobilist, waardoor dit voertuig volgens eiser doordrukt op zijn auto (met paardenwagen). In deze procedure stelt de bestuurder van het voertuig met de paardenwagen de werkgever van de achteropaanrijder aansprakelijk. De bestuurder van de bestelbus betwist dat de auto voor hem is doorgedrukt op het voertuig met paardenwagen van eiser. Er bestaat nog veel onduidelijkheid over de toedracht van het ongeval. Naar het voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter is onvoldoende zeker dat de werkgever van de achteroprijder aansprakelijk moet worden gehouden voor de schade van de bestuurder van de paardenwagen. Daarvoor is nader onderzoek naar de feiten nodig, waarvoor in kort geding geen mogelijkheid bestaat. Voorlopige getuigenverhoren lijken hiervoor aangewezen. De vordering tot betaling van een voorschot wordt wegens het ontbreken van een spoedeisend belang afgewezen.

Deelgeschil. Passagier van een auto raakt betrokken bij een eenzijdig verkeersongeval waarbij de bestuurder de macht over het stuur is verloren waarna de auto in het water is beland. De passagier heeft hierbij ernstig letsel opgelopen. De bestuurder van de auto had lachgas gebruikt en is hiervoor strafrechtelijk veroordeeld. De passagier vindt dat NN als WAM-verzekeraar van de auto volledig aansprakelijk is voor de schade. Aanvankelijk was NN bereid om 75% van de schade te vergoeden vanwege het niet juist dragen van de gordel. Na de uitspraak in de strafrechtelijke procedure stelt NN zich op het standpunt dat sprake is van 50% eigen schuld aan de zijde van de passagier. In deze deelgeschilprocedure komt de rechtbank tot het oordeel dat het lachgasgebruik van de bestuurder in enige mate aan de passagier kan worden verweten en dat zij haar gordel niet op de juiste wijze heeft gedragen. De causale verdeling aan de bijdrage aan het ontstaan van het ongeval is 60% voor de bestuurder en 40% voor de passagier. Na toepassing van de billijkheidscorrectie, met inachtneming van het ernstige letsel en de blijvende lichamelijke en geestelijke klachten, stelt de rechtbank vast dat NN 70% van de schade moet dragen en de passagier zelf 30% van de schade moet dragen.

Tussenvonnis medische aansprakelijkheid. Deskundigenbericht traumachirurg. Partijen zijn het eens dat het nodig is dat nader deskundigenonderzoek wordt verricht naar de gezondheidsschade die is veroorzaakt door de medische fouten waarvoor het AMC aansprakelijkheid heeft erkend. Opnieuw benoeming van traumachirurg.

Deelgeschil. Klant struikelt in supermarkt over een droogloopmat en komt ten val. De supermarkt is niet aansprakelijk voor de (letsel)schade als gevolg van het ongeval. Er kan niet worden geoordeeld dat de supermarkt door de droogloopmat los op de tegelvloer te leggen een risico heeft geschapen dat onder de omstandigheden redelijkerwijs niet verantwoord was. De val is niet veroorzaakt door de mat, maar door de handelswijze en het gedrag van een voorbijlopende klant die de mat met haar voet kort heeft doen omhoog krullen. Volgens de rechtbank is sprake van een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Kort geding. Vrouw vordert een voorschot op de in de schadestaatprocedure vast te stellen schadevergoeding, bestaande uit wettelijke rente over het smartengeld, schade wegens verlies van arbeidsvermogen en vergoeding van de kosten voor mantelzorg. In de bodemprocedure heeft de rechter voor recht verklaard dat Aruba aansprakelijk is voor alle schade die de vrouw heeft geleden als gevolg van het ongeval. De vordering ten aanzien van wettelijke rente over het smartengeld wordt door het gerecht toegewezen. Ten aanzien van de schade wegens verlies arbeidsvermogen moet er voor vaststelling op de langere termijn een deskundige worden ingeschakeld. Het voorschot zal worden beperkt in tijd. Vergoeding van de kosten voor mantelzorg wordt niet toegewezen. De vrouw moet eerst de daadwerkelijk benutte mantelzorg in kaart brengen en deze moet ondersteund worden met een medische indicatie.

Eindvonnis na acht eerdere tussenvonnissen. De rechtbank begroot de schadeposten huishoudelijke hulp en zelfwerkzaamheid schattenderwijs.