Vrouw op elektrische fiets komt met haar wiel tegen een stalen wegafscheiding van twee centimeter en komt ten val, met letsel tot gevolg. De vrouw stelt de gemeente aansprakelijk en stelt dat de gemeente verkeersdeelnemers had moeten waarschuwen voor de aanwezigheid van de stalen rand op het wegdek. De rechtbank oordeelt dat de kans dat fietsers ten val komen door dit hoogteverschil niet groot is. Fietsers dienen, zeker in het buitengebied, rekening te houden met hoogteverschillen in het wegdek en daar alert op moeten zijn, zeker indien zij voor de op de weg bestaande situatie duidelijk zijn gewaarschuwd. De gemeente is niet aansprakelijk voor de ongelukkige val die de vrouw heeft gemaakt.

Deelgeschil. Man loopt bij het verwijderen van wandpanelen van een trailer blijvend letsel op, te weten een lage dwarslaesie. Het transport van de wandpanelen is door een timmer- en onderhoudsbedrijf uitbesteed aan een transportbedrijf waar de man in dienst is. Primair vordert de man van het timmer- en onderhoudsbedrijf vergoeding van zijn schade ex artikel 7:658 BW. Subsidiair vordert de hij dat het timmer- en onderhoudsbedrijf aansprakelijk is ex artikel 6:170 BW. Vast staat dat tussen de man en het timmer- en onderhoudsbedrijf geen arbeidsovereenkomst bestaat en daarnaast behoort het transport van grote houten bouwonderdelen niet tot de werkzaamheden van de medewerkers van het timmer- en onderhoudsbedrijf. Het primaire verzoek wijst de kantonrechter af. Ook wordt het subsidiaire verzoek afgewezen, nu partijen verschillen over de feiten die betrekking hebben op de toedracht van het ongeval.

Deelgeschil. Verkeersongeval tussen bromfietser en automobilist, waarbij de bromfietser ten val is gekomen en letsel heeft opgelopen. De bromfietser stelt de verzekeraar van de automobilist aansprakelijk. De rechtbank oordeelt dat de automobilist een verkeersfout heeft gemaakt door de bromfietser, als rechtdoorgaand verkeer, geen voorrang te verlenen. Het beroep op eigen schuld slaagt, nu de rechtbank oordeelt dat het voor de bromfietser mogelijk was geweest om meer rechts aan te houden. De mate van aansprakelijkheid van de automobilist wordt vastgesteld op 90%, met 10% eigen schuld aan de zijde van de bromfietser. Met toepassing van de billijkheidscorrectie komt de rechtbank tot de slotsom dat de automobilist 100% aansprakelijk is voor de schade van de bromfietser, gelet op het letsel en de impact die het ongeval heeft gehad op de bromfietser.

Man is tijdens een coronademonstratie door de politie in zijn knie geschoten. In deze zaak staat de vraag centraal of de politie op grond van onrechtmatige daad, werkgeversaansprakelijkheid of het gelijkheidsbeginsel aansprakelijk is voor de schade die de man hierdoor heeft geleden. De rechtbank oordeelt dat de politie in strijd heeft gehandeld met de ambtsinstructie, maar dat aan haar een succesvol beroep op noodweer toekomt. De rechtbank acht het aannemelijk dat de politie, vanuit de maatschappelijke taak om te handelen als daartoe een noodzaak bestaat, zich gehouden voelde om de brandweer te blijven beschermen tegen de relschoppers. Nu er een rechtvaardigingsgrond is voor het handelen van de schutter en van de politie is geen sprake van een onrechtmatige daad. Omdat de schade van de man niet het gevolg is van een fout van de schutter, is de politie ook niet als werkgever aansprakelijk voor de schade. Ook is geen sprake van een situatie dat het rechtmatige handelen van de politie vanwege onevenredige gevolgen van dat handelen onrechtmatig is en dat die gevolgen gelijkelijk over de gemeenschap zouden moeten worden verdeeld. De vorderingen worden afgewezen.

Deelnemer aan obstakelrun, waarbij met lucht gevulde hindernissen die zich in het water bevinden moeten worden gepasseerd, loopt ernstig letsel op na mislukte sprong van een obstakel. De deelnemer stelt de organisator van de run aansprakelijk voor de geleden en nog te lijden schade. De rechtbank komt met toepassing van de Kelderluik-criteria tot de conclusie dat organisator niet onrechtmatig heeft gehandeld. Het obstakel is onderdeel van een parcours in het water waarbij hindernissen door deelnemers moeten worden overbrugd. Dat draagt naar zijn aard het risico in zich dat deelnemers uitglijden en ongelukkig terechtkomen, maar dat risico is evident en in redelijkheid niet te voorkomen. Bovendien was het risico niet zodanig dat de organisator maatregelen had kunnen en moeten treffen om te voorkomen dat de deelnemer besloot van het obstakel te springen en vervolgens uitgleed.

Deelgeschil. Deze zaak gaat over claims van een verzekerde met betrekking tot drie ongevallen (achteropaanrijdingen) waarbij hij betrokken is geweest. Bij het eerste ongeval is Allianz als zowel WAM- als SVI-verzekeraar betrokken. Bij het tweede ongeval is Univé betrokken als WAM-verzekeraar en Allianz als SVI-verzekeraar. Bij het derde ongeval is Achmea betrokken als WAM-verzekeraar. De rechtbank acht de verzoeken jegens Univé en Achmea prematuur, nu uit niets blijkt dat tussen de verzekerde en Univé of tussen verzekerde en Achmea enig relevant inhoudelijk contact is geweest over de aansprakelijkheid, omvang van de schade of de causaliteitsvraag. De verzoeken jegens Allianz voor het eerste ongeval worden ook afgewezen, nu onduidelijkheid bestaat over de feitelijke toedracht van het ongeval als gevolg waarvan Allianz niet kan worden aangewezen als ‘regelend verzekeraar’. Het is in ieders belang dat duidelijkheid komt over de (behandeling van de) claims van de verzekerde. De vorderingen worden afgewezen.

Benoeming orthopedisch chirurg. Achteropaanrijding met letsel tot gevolg. De aangereden automobilist wenst dat er een neurologische expertise wordt verricht, nu de WAM-verzekeraar van de aansprakelijke partij betwist dat de rug- en beenklachten gerelateerd zijn aan het ongeval. De rechtbank oordeelt dat er een orthopedische expertise moet worden verricht, omdat de klachten van de automobilist voortkomen uit de (lage) rug met uitstraling naar het linkerbeen. De beslissing op het verzoek tot het gelasten van een neurologische expertise houdt de rechtbank aan.

Dienstplichtige ontwikkelt als gevolg van uitzending naar Libanon PTSS. In deze procedure vordert de man vergoeding van de schade die hij heeft geleden als gevolg van deze uitzending. In de kern betreft deze zaak de vraag naar de hypothetische loopbaan in de situatie zonder PTSS en de daarbij te hanteren uitgangspunten. Het beroep wordt ongegrond verklaard door de rechtbank.

Deelgeschil. Inzet politiehond na melding woninginbraak met letsel tot gevolg. De man is tijdens de aanhouding in zijn linkerarm gebeten door de politiehond. In deze deelgeschilprocedure vordert de man dat de inzet van de politiehond een onrechtmatige daad oplevert en dat de onjuiste en/of onvolledige melding van het aangewende geweld een onrechtmatige daad oplevert, welke aan de politie kan worden toegerekend. De rechtbank concludeert dat de (wijze van) inzet van de politiehond voldeed aan de daarvoor geldende eisen en dus niet onrechtmatig is geweest. Tevens is geen sprake van handelen in strijd met artikel 17 ambtsinstructie.

Schone lei schuldsanering. Man is strafrechtelijk veroordeeld voor poging doodslag van baby. In de civielrechtelijke procedure is de man veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding, welke niet heeft voorgelegen in de strafprocedure. Ten aanzien van de man is de wettelijke schuldsaneringsregeling toegepast. Tussen partijen is in geschil of de vordering op de man na afloop van de schuldsaneringsregeling nog afdwingbaar is: valt deze onder de werking van de ‘schone lei’ ex artikel 358 Fw? De rechtbank oordeelt dat het eindigen van de schuldsaneringsregeling de afdwingbaarheid van de vordering niet aantast.