Deelgeschil. Verkeersongeval tussen bromfietser en automobilist. De bromfietser stelt de automobilist aansprakelijk voor zijn schade. De rechtbank oordeelt dat de zaak niet geschikt is voor een deelgeschilprocedure. Er is nader (getuigen)onderzoek nodig naar de feitelijke toedracht van het ongeval voordat de aansprakelijkheidsvraag kan worden beantwoord.

Deelgeschil. Man neemt duik in ondiep water en loopt als gevolg daarvan een dwarslaesie op. Na toetsing aan de Kelderluik-criteria oordeelt de rechtbank dat de zorgplicht door het Limburgs Landschap is geschonden. Onder andere is nagelaten geen waarschuwingsborden voor het ondiepe water te plaatsen, terwijl het water als onofficiële zwemlocatie werd gebruikt en er veel jongeren vertoefden. De rechtbank oordeelt dat de man 50% eigen schuld heeft aan het ongeval, omdat hij heeft nagelaten te kijken hoe diep het water was. Toepassing van de billijkheidscorrectie leidt ertoe dat de aansprakelijkheid van het Landschap op 80% wordt vastgesteld, waarbij de aard en ernst van het blijvende letsel en de jonge leeftijd in acht worden genomen.

Deelgeschil. Een van drie zaken van cliënten van eenzelfde onderneming (niet aangesloten bij een (beroeps)vereniging of keurmerk, waardoor volgens de kantonrechter geen sprake is van toezicht of kwaliteitswaarborgen) die een dispuut hebben over buitengerechtelijke kosten in letselschadezaken. In alle drie de zaken wordt gelijkluidend geoordeeld dat de in de betreffende zaak opgetreden belangenbehartiger niet heeft aangetoond over voldoende erkende expertise op het gebied van personenschade te beschikken. Belangenbehartiger heeft verklaard intern te zijn opgeleid en geen opleiding en cursussen op het gebied van personenschade te hebben gevolgd. Kennis van het personenschaderecht wordt van het internet en uit jurisprudentie gehaald. Belangenbehartiger kan daarom niet als personenschadespecialist worden aangemerkt. De kantonrechter ziet niet in waarom de uitgevoerde inhoudelijke werkzaamheden een hoger uurtarief dan € 80 rechtvaardigen. Hetzelfde geldt voor de administratieve werkzaamheden. Hiervoor wordt een uurtarief van € 50 redelijk geacht. De verzekeraar heeft weliswaar niet direct en niet in alle dossiers van de onderneming bezwaar gemaakt tegen het uurtarief van € 185, maar dat wil niet zeggen dat verzekeraar daarmee haar recht zou hebben verspeeld hier bezwaar tegen te maken. Uit de overgelegde jurisprudentie en literatuur blijkt dat er steeds meer aandacht is voor ongereguleerde belangenbehartigers en dat dit doorwerkt in het beleid dat verzekeraars hanteren.

Deelgeschil. Een van drie zaken van cliënten van eenzelfde onderneming (niet aangesloten bij een (beroeps)vereniging of keurmerk, waardoor volgens de kantonrechter geen sprake is van toezicht of kwaliteitswaarborgen) die een dispuut hebben over buitengerechtelijke kosten in letselschadezaken. In alle drie de zaken wordt gelijkluidend geoordeeld dat de in de betreffende zaak opgetreden belangenbehartiger niet heeft aangetoond over voldoende erkende expertise op het gebied van personenschade te beschikken. Belangenbehartiger heeft verklaard intern te zijn opgeleid en geen opleiding en cursussen op het gebied van personenschade te hebben gevolgd. Kennis van het personenschaderecht wordt van het internet en uit jurisprudentie gehaald. Belangenbehartiger kan daarom niet als personenschadespecialist worden aangemerkt. De kantonrechter ziet niet in waarom de uitgevoerde inhoudelijke werkzaamheden een hoger uurtarief dan € 80 rechtvaardigen. Hetzelfde geldt voor de administratieve werkzaamheden. Hiervoor wordt een uurtarief van € 50 redelijk geacht. De verzekeraar heeft weliswaar niet direct en niet in alle dossiers van de onderneming bezwaar gemaakt tegen het uurtarief van € 185, maar dat wil niet zeggen dat verzekeraar daarmee haar recht zou hebben verspeeld hier bezwaar tegen te maken. Uit de overgelegde jurisprudentie en literatuur blijkt dat er steeds meer aandacht is voor ongereguleerde belangenbehartigers en dat dit doorwerkt in het beleid dat verzekeraars hanteren.

Deelgeschil. Een van drie zaken van cliënten van eenzelfde onderneming (niet aangesloten bij een (beroeps)vereniging of keurmerk, waardoor volgens de kantonrechter geen sprake is van toezicht of kwaliteitswaarborgen) die een dispuut hebben over buitengerechtelijke kosten in letselschadezaken. In alle drie de zaken wordt gelijkluidend geoordeeld dat de in de betreffende zaak opgetreden belangenbehartiger niet heeft aangetoond over voldoende erkende expertise op het gebied van personenschade te beschikken. Belangenbehartiger heeft verklaard intern te zijn opgeleid en geen opleiding en cursussen op het gebied van personenschade te hebben gevolgd. Kennis van het personenschaderecht wordt van het internet en uit jurisprudentie gehaald. Belangenbehartiger kan daarom niet als personenschadespecialist worden aangemerkt. De kantonrechter ziet niet in waarom de uitgevoerde inhoudelijke werkzaamheden een hoger uurtarief dan € 80 rechtvaardigen. Hetzelfde geldt voor de administratieve werkzaamheden. Hiervoor wordt een uurtarief van € 50 redelijk geacht. De verzekeraar heeft weliswaar niet direct en niet in alle dossiers van de onderneming bezwaar gemaakt tegen het uurtarief van € 185, maar dat wil niet zeggen dat verzekeraar daarmee haar recht zou hebben verspeeld hier bezwaar tegen te maken. Uit de overgelegde jurisprudentie en literatuur blijkt dat er steeds meer aandacht is voor ongereguleerde belangenbehartigers en dat dit doorwerkt in het beleid dat verzekeraars hanteren.

Deelgeschil. Vrouw valt van op hol geslagen paard en loopt letsel op. Voorafgaand aan de val van het paard passeert de vrouw met een vriendin (ieder op een eigen paard) een aan de sloot grenzende tuin, waar kinderen vuurwerk aan het afsteken waren. De vrouw stelt de ouders van de destijds 9, 11 en 13 jaar oude kinderen pro se en q.q. aansprakelijk voor de schade. Aansprakelijkheid ex artikel 6:169 en 6:162 BW wordt afgewezen, omdat de kinderen er in de gegeven omstandigheden geen rekening mee hoefden te houden dat (mogelijk) verderop voorbij rijdende paarden daarvan zouden schrikken.

In een deelgeschilprocedure wordt de WAM-verzekeraar voor 65% aansprakelijk gehouden voor een verkeersongeval. De verzekeraar is het niet met dit oordeel eens, en vraagt de rechtbank in de bodemprocedure haar verlof te verlenen om tussentijds beroep in te stellen tegen de beschikking. De rechtbank oordeelt dat is voldaan aan het criterium uit de memorie van toelichting bij de Wet deelgeschilprocedure voor tussentijds beroep. De rechtbank is in principe gebonden aan de in het deelgeschil gegeven beslissing, hierdoor moet het doelmatig worden geacht dat over die beslissing eerst in hoger beroep een oordeel zal worden gegeven.

Deelgeschil. Kop-staartbotsing tussen auto en taxibusje. De feitelijke toedracht is niet vast komen te staan. De rechtbank wijst het verzoek dat de verzekeraar van het taxibusje aansprakelijk is voor de geleden en nog te lijden schade af. Geen kostenbegroting. Verzoekster had in redelijkheid kunnen voorzien dat het zou aankomen op bewijslevering, waarvoor in een deelgeschilprocedure naar haar aard in beginsel geen plaats is, zo ook in dit geval. Een verzoek tot te doen tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor had meer in de rede gelegen.

Rechtbank staat hoger beroep toe na deelgeschil waarin is geoordeeld dat de werkgever niet aansprakelijk is voor val van werknemer van een (bordes)trap.

Deelgeschil. Consultatie radioloog staat niet in de weg aan gebondenheid oordeel neuroloog ter zake van delay. Ziekenhuis is aansprakelijk voor de schade van de patiënt als gevolg van de gemiste diagnose. Echter is nog onvoldoende duidelijk welke schade de patiënt lijdt door de tekortkoming van het ziekenhuis. De rechtbank wijst een voorschot van € 7.500 toe als voorschot op de materiële en immateriële schade. Begroting kosten deelgeschil.