Aansprakelijkheidsrecht. Geschil tussen WAM-verzekeraar en slachtoffer kop-staartbotsing – na erkenning aansprakelijkheid verzekerde automobilist – over vergoeding van immateriële schade en gederfde inkomsten c.a. (81 RO).

Verlies van arbeidsvermogen bij ondernemer. Schadevergoeding belast?

Manege Bergemo

Vordering slachtoffer paardrijdongeval tegen manege. Buitengerechtelijke kosten, matiging bij vermindering van primaire schadevergoedingsplicht wegens eigen schuld; verhouding tussen redelijkheidstoets art. 6:96 lid 2 en billijkheidscorrectie art. 6:101 lid 1 BW.

Rijnstate/Reuvers

Onrechtmatige daad. Geschil over letselschade als gevolg van medische kunstfout; abstracte schadeberekening; maatstaf; kosten van professionele huishoudelijke hulp voor werkzaamheden die benadeelde ten gevolge van het letsel niet langer in staat is zelf te verrichten.

Sulma/Winterthur

Verbintenissenrecht. Toerekening aan dader van als gevolg van verkeersongeval door slachtoffer geleden inkomensschade. Onvoldoende motivering oordeel over einddatum vergoedingsplicht. Schadebeperkingsplicht.

Zwolsche Algemeene/Vormenfabriek Tilburg

Loondoorbetaling bij ziekte. Verhaalsrecht werkgever. Kosten ter vaststelling van schade en aansprakelijkheid. Buitengerechtelijke kosten. Civiel plafond.

Strafrecht. Conclusie advocaat-generaal. De vordering benadeelde partij mag worden toegewezen in Britse ponden (vgl. art. 6:123 BW), de schadevergoedingsmaatregel moet worden toegewezen in euro’s (vgl. HR 13 juli 2010, ECLI:NL:HR:2010:BL1454).

De Jonge/Scheper Ziekenhuis

Procesrecht; artikel 6:96 lid 2 BW; redelijke kosten ter vaststelling schade en aansprakelijkheid en ter verkrijging voldoening buiten rechte. Wijze van berekening kosten. Maatstaf; omstandigheden van het geval. Kostenberekening op basis van overeenkomst met rechtsbijstandverlener (no cure no pay-schaderegelingsovereenkomst).

Socialezekerheidsrecht. Vaststelling FML. Voldoende procesbelang. Appellant heeft procesbelang als het bestreden besluit een rechtstreeks feitelijk gevolg heeft waarvan betrokkene in een andere rechtsverhouding nadeel zal ondervinden en de in de voorliggende zaak op bestuursrechtelijke gronden te nemen beslissing voor het al dan niet intreden van dit gevolg beslissend is. Dit is het geval. Appellant heeft belang bij een juiste vaststelling van de FML met het oog op een correcte verdere re-integratie en ook in het kader van de schadebeperkingsplicht. De Centrale Raad van Broep vernietigt de aangevallen uitspraak maar verklaart het beroep tegen het besluit ongegrond. De FML is juist vastgesteld.

Socialeverzekeringsrecht. Beëindiging WIA-uitkering. Appellant, laatstelijk werkzaam als lasser, heeft zich op 22 mei 2006 ziek gemeld met klachten als gevolg van een auto-ongeval (honderd procent arbeidsongeschikt). In het kader van een herbeoordeling is appellant onderzocht door een verzekeringsarts. Na een arbeidskundig onderzoek heeft de arbeidsdeskundige functies voor appellant geselecteerd op grond waarvan de mate van arbeidsongeschiktheid is berekend op nul procent. Medisch onderzoek is zorgvuldig geweest. De rechtbank heeft terecht overwogen dat er geen aanleiding is voor het oordeel dat bij het vaststellen van de beperkingen van appellant onvoldoende rekening is gehouden met zijn klachten als gevolg van de psychische problematiek dan wel met de lichamelijke klachten. Op de datum in geding geen aanknopingspunten om de conclusies van de verzekeringsartsen en de op basis daarvan opgestelde FML voor onjuist te houden. Appellant is in medisch opzicht geschikt voor de aan de schatting ten grondslag gelegde functies. De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.