Deelgeschil. Een man is geraakt door een schot hagel bij een ongeval met een jachtgeweer. Dit ongeval heeft ernstig beenletsel veroorzaakt. De eigenaar van het jachtgeweer heeft aansprakelijkheid erkend. De kwestie die wordt voorgelegd aan de rechtbank is of de eigenaar van het jachtgeweer een vergoeding dient te betalen voor de platformlift en het voor de revalidatie bedoelde overdekte zwembad die de man heeft laten plaatsen. De man met het letsel stelt dat hij door de lift en het zwembad zich ten tijde van COVID-19 zo optimaal mogelijk heeft kunnen herstellen door thuis te revalideren. De rechtbank stelt dat een traplift een redelijke voorziening is, maar dat er had kunnen worden volstaan met een reguliere traplift. De rechtbank veroordeelt de eigenaar van het jachtgeweer tot betaling van € 10.000 voor de kosten van de lift. De kosten van het zwembad hoeft de eigenaar van het jachtgeweer niet te vergoeden omdat het plaatsen van het zwembad geen verantwoorde maatregel was aangezien de man andere, mindere kostbare, mogelijkheden had om te werken aan zijn herstel.

Deelgeschil. Zorgschade betreffende verleende mantelzorg aan kind met gebroken been na ongeval. Niet in geschil is dat het kind na beide operaties thuis is verzorgd door zijn moeder en pleegvader. Echter kan de rechtbank de omvang van de schade niet begroten gelet op de discussie tussen partijen omtrent de post huiswerkbegeleiding. Het antwoord op de vraag of er sprake was van huiswerkbegeleiding of het geven van thuisonderwijs is van invloed op het aantal uren dat ermee gemoeid is en ook op de vraag of het een taak betreft die normaliter door een professionele hulpverlener wordt verricht, alsmede op het uurtarief wat daarbij in aanmerking moet worden genomen. Op dit punt bestaat dan ook behoefte aan deskundige voorlichting, waarvoor gelet op het karakter van de deelgeschilprocedure in het kader van deze procedure geen ruimte is. Het verzoek de verzekeraar te verplichten haar medewerking te verlenen aan de totstandkoming van een deskundigenbericht wijst de rechtbank toe.

Deskundigenonderzoek door verzekeringsarts en arbeidsdeskundige in letselschadezaak met whiplashklachten. De rechtbank oordeelt dat de milde belemmeringen die de benadeelde partij ervaart toe te schrijven zijn aan de eerder door de neuroloog gediagnosticeerde whiplash waarvan bij de benadeelde partij sprake is. Aangenomen moet dan worden dat behandeling door een psycholoog niet tot een verbetering zou hebben geleid. De schadebeperkingsplicht is volgens de rechtbank niet geschonden. Uit het rapport van de arbeidsdeskundige volgt dat de klachten waaraan de benadeelde partij ten gevolge van het ongeval lijdt, leiden tot een arbeidsongeschiktheid van 40%. De rechtbank beoordeelt vervolgens de afzonderlijke schadeposten, waaronder verlies aan arbeidsvermogen, huishoudelijke hulp en smartengeld. Gelet op de klachten als gevolg van het ongeval, namelijk een chronisch geworden pijnsyndroom, en de gevolgen daarvan op het leven van de benadeelde partij acht de rechtbank een immateriële schadevergoeding van € 10.000 passend. Ten aanzien van de posten verlies aan arbeidsvermogen en pensioenschade stelt de rechtbank partijen in de gelegenheid om zich uit te laten met betrekking tot de te benoemen rekenkundige.

Kort geding. Achteropaanrijding met schade tot gevolg. De verzekeraar van de schadeveroorzakende partij heeft aansprakelijkheid voor het ongeval erkend en heeft voorschotbedragen uitgekeerd aan de benadeelde. Deze zaak gaat over de vraag of de verzekeraar verplicht is aan de benadeelde een aanvullend voorschot toe te kennen op de schade die is geleden als gevolg van de aanrijding. De voorzieningenrechter oordeelt dat bij de huidige stand van zaken onvoldoende duidelijk is dat de persoonlijke schade van de benadeelde hoger is dan het bedrag dat de verzekeraar tot nu toe al heeft uitgekeerd. Dat deel van de vordering wordt daarom afgewezen. Voor wat betreft de vergoeding van buitengerechtelijke kosten (medisch adviseur en advocaat) zijn er naar het oordeel van de voorzieningenrechter gegronde twijfels over de redelijkheid van die kosten, maar brengt een belangenafweging mee dat de benadeelde toch recht heeft op een aanvullend voorschot. Ten slotte is de voorzieningenrechter van oordeel dat Allianz op dit moment niet verplicht is te beginnen met een re-integratietraject. Prioriteit moet nu worden gegeven aan een onderzoek door een verzekeringsarts en een arbeidsdeskundige.

Ernstig geweldsincident waarbij een man een vrouw in haar woning door het hoofd schiet. De rechtbank heeft de man veroordeeld voor het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan de vrouw en het betalen van een bedrag van in totaal € 668.350,11, bestaande uit onder andere het verlies van arbeidsvermogen en immateriële schadevergoeding. Het gaat in hoger beroep enkel over de hoogte van het verlies aan arbeidsvermogen, inclusief pensioenschade en de fiscale component daarvan. Volgens het hof mogen er niet al te strenge eisen worden gesteld aan wat de vrouw stelt ter onderbouwing van haar verlies aan verdienvermogen. Dat geldt ook met betrekking tot het door haar genoten fiscaal loon over 2020 en het bewijs dat door de vrouw dienaangaande wordt overgelegd. In dat verband acht het hof verder van belang dat uit de weergave door het expertisebureau van de genomen uitgangspunten blijkt dat niet de maximale claim is berekend. Het expertisebureau heeft in zijn berekening immers niet meegenomen de mogelijkheid dat de vrouw periodiekverhogingen zouden zijn toegekend, welke mogelijkheid naar het oordeel van het hof niet op voorhand illusoir is te achten. Ook de mogelijkheid dat de vrouw zou zijn doorgegroeid naar een beter verdienende andere functie binnen de zorg is door het expertisebureau niet in de berekening meegenomen, terwijl die mogelijkheid naar het oordeel van het hof evenmin illusoir is te achten, mede gelet op de jonge leeftijd van de vrouw. Alle grieven falen, het hof bekrachtigt het bestreden eindvonnis.

Schadebegroting na achteropaanrijding. Het hof komt niet terug op bindende eindbeslissingen. Het gaat om whiplashklachten die passen bij een aanrijding van achteren en waarvoor geen andere verklaring aangewezen kan worden. De levensloop van mevrouw ná ongeval is volstrekt niet te rijmen met het verweer van de verzekeraar dat er geen sprake is van een consistent, consequent en samenhangend klachtenpatroon bij het in aanmerking genomen causaal verband. Het lagesnelheidsverweer van de verzekeraar wordt verworpen. Ten aanzien van de gestelde arbeidsvermogensschade is het hof van oordeel dat het feit dat zij geen betaalde arbeid heeft kunnen vinden, rechtstreeks het gevolg is van haar klachten. Omdat die klachten ongevalsgevolg zijn, zal het hof bij de schadebegroting uitgaan van de daadwerkelijke situatie. Daarbij betrekt het hof ook dat de schadeafhandeling inmiddels meer dan twinitg jaar sinds het ongeval heeft geduurd en dat de verzekeraar van de wederpartij ook nauwelijks heeft ingezet op re-integratie, daar waar mevrouw wel gemotiveerd was om te re-integreren en daarvoor zelf moeite heeft gedaan. Het hof gaat ervan uit dat mevrouw, die een afgeronde havo-opleiding heeft gevolgd en een hbo-studie was aangevangen (die zij na het ongeval heeft gestaakt) in de situatie zonder ongeval een mastergraad zou hebben behaald en – mede vanwege de specifieke affiniteit met deze studie en (top)sport – zou zijn gaan werken als sportfysiotherapeut met een werkweek van 40 uur. Tot 1 januari 2024 gaat het hof uit van de feitelijke situatie (geen resterend verdienvermogen). Vanaf 1 januari 2024 gaat het hof mede op basis van de uitkomst van het rapport van een arbeidsdeskundige uit van een resterend verdienvermogen van 115% van het minimumloon, te bereiken binnen vijf jaren na 1 januari 2024. Het hof wijst re-integratiekosten die mevrouw zal moeten maken – gelet op de afstand tot de arbeidsmarkt – in die vijf jaren toe tot een bedrag van € 25.936. Bij de berekening van de schade dient rekening te worden gehouden met terugvordering van de ontvangen bijstandsuitkering. De immateriële schadevergoeding begroot het hof op € 20.000.

Letselschade na mishandeling. De strafrechter heeft beide mannen onherroepelijk veroordeeld wegens de tegen het slachtoffer gepleegde mishandeling. Het slachtoffer vordert in hoger beroep, dat de mannen hoofdelijk zullen worden veroordeeld tot onder andere vergoeding van de schade wegens verlies aan verdienvermogen. Verder heeft hij verzocht om een deskundigenbericht te gelasten door een orthopedisch chirurg om de klachten en beperkingen in kaart te brengen. De rechtbank heeft deze vorderingen voor een belangrijk deel afgewezen, evenals het verzoek tot het gelasten van een deskundigenbericht. De schadeposten zijn ook in hoger beroep onvoldoende onderbouwd. Wat betreft de medische expertise oordeelt het hof dat hier geen behoefte aan is, nu de schade die uit die beperkingen voortvloeit niet nader zijn onderbouwd door het slachtoffer. Het hoger beroep slaagt niet.

Mishandeling tijdens vechtpartij tussen twee buren. Met betrekking tot de beoordeling van de aansprakelijkheid stelt de rechtbank vast dat met de strafrechtelijke veroordeling vaststaat dat de schadeveroorzakende partij de benadeelde heeft mishandeld. De benadeelde heeft voldoende gemotiveerd onderbouwd dat hij als gevolg van het incident klachten en beperkingen heeft opgelopen. Met betrekking tot de gebroken neus en vinger stelt de rechtbank vast dat het causaal verband met het incident is gegeven, gelet op onder andere het deskundigenrapport. Ook neemt de rechtbank aan dat de schade als gevolg van de whiplashgerelateerde klachten in causaal verband staan met het incident. De rechtbank beoordeelt in hoeverre elke afzonderlijke schadepost in causaal verband staat met de klachten en beperkingen van de benadeelde, waaronder medische kosten, verlies aan verdienvermogen en smartengeld. Het beroep op eigen schuld door de schadeveroorzakende partij slaagt niet.

Vordering tot schadevergoeding na geweldsincident. Partijen hadden een zakelijk geschil over de betaling van facturen. Op enig moment heeft dit tot een fysieke confrontatie tussen hen geleid. Bij vonnis van de politierechter is de man veroordeeld voor mishandeling van de andere man en heeft de politierechter hem ook veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding. In deze procedure vordert de benadeelde partij vergoeding van zijn (nog te lijden) schade. Op grond van het strafvonnis van de politierechter staat vast dat een onrechtmatige daad is gepleegd tegenover de benadeelde partij. Verwijzing naar schadestaatprocedure. De gevorderde voorschotten op onder andere vergoeding voor gederfd inkomen en een smartengeldvergoeding wijst de rechtbank af.

Tussenvonnis. In een eerder tussenvonnis heeft de rechtbank geoordeeld dat een man jegens een andere man onrechtmatig heeft gehandeld door hem met een mes te steken en gehouden is tot vergoeding van de geleden schade. Het slachtoffer heeft een aanzienlijke schadevergoeding gevorderd, stellende dat hij blijvend arbeidsongeschikt is geraakt. De man die met het mes heeft gestoken heeft de vordering gemotiveerd betwist. De rechtbank heeft behoefte aan voorlichting door een of meer onafhankelijke deskundigen. De rechtbank benoemt één verzekeringsgeneeskundige en één arbeidsdeskundige. Partijen mogen zich uitlaten over de voorgestelde vraagstelling.