Corpocon staat slachtoffers van het schietincident in Alphen aan de Rijn in 2011 bij op basis van een no cure no pay-overeenkomst. In opdracht van Corpocon heeft Beer sinds 2012 de aansprakelijkheidsprocedure gevoerd van deze slachtoffers tegen de Nationale Politie in drie instanties. Na aansprakelijkheidsvaststelling door de Hoge Raad in 2019 heeft Beer een aantal slachtoffers, waaronder overgestapte cliënten van Corpocon, bijgestaan ter verkrijging van schadevergoeding. Die cliënten hebben hun overeenkomst met Corpocon opgezegd. Het hof komt – net als de voorzieningenrechter van de rechtbank in kort geding – tot het oordeel dat Beer deze slachtoffers mag blijven bijstaan.

Dienstplichtige ontwikkelt als gevolg van uitzending naar Libanon PTSS. In deze procedure vordert de man vergoeding van de schade die hij heeft geleden als gevolg van deze uitzending. In de kern betreft deze zaak de vraag naar de hypothetische loopbaan in de situatie zonder PTSS en de daarbij te hanteren uitgangspunten. Het beroep wordt ongegrond verklaard door de rechtbank.

Deelgeschil. Inzet politiehond na melding woninginbraak met letsel tot gevolg. De man is tijdens de aanhouding in zijn linkerarm gebeten door de politiehond. In deze deelgeschilprocedure vordert de man dat de inzet van de politiehond een onrechtmatige daad oplevert en dat de onjuiste en/of onvolledige melding van het aangewende geweld een onrechtmatige daad oplevert, welke aan de politie kan worden toegerekend. De rechtbank concludeert dat de (wijze van) inzet van de politiehond voldeed aan de daarvoor geldende eisen en dus niet onrechtmatig is geweest. Tevens is geen sprake van handelen in strijd met artikel 17 ambtsinstructie.

Passagier raakt aan boord betrokken bij een ongeval, waarbij hij stelt (knie)letsel te hebben geleden. In deze procedure stelt hij de luchtvaartmaatschappij aansprakelijk voor de materiële en immateriële schade. Op de rechtsverhouding tussen partijen is het Verdrag van Warschau van toepassing. De luchtvaartmaatschappij beroept zich op het in het verdrag vervatte vervalbeding, dat inhoudt dat een rechtsvordering binnen twee jaar na aankomst van de vlucht moet worden ingesteld. Het gerecht oordeelt dat het beroep naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet onaanvaardbaar is en slaagt, ook wat betreft de immateriële schade.

Schone lei schuldsanering. Man is strafrechtelijk veroordeeld voor poging doodslag van baby. In de civielrechtelijke procedure is de man veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding, welke niet heeft voorgelegen in de strafprocedure. Ten aanzien van de man is de wettelijke schuldsaneringsregeling toegepast. Tussen partijen is in geschil of de vordering op de man na afloop van de schuldsaneringsregeling nog afdwingbaar is: valt deze onder de werking van de ‘schone lei’ ex artikel 358 Fw? De rechtbank oordeelt dat het eindigen van de schuldsaneringsregeling de afdwingbaarheid van de vordering niet aantast.

Militair raakt tijdens recuperatie in Polen gewond tijdens een avond uit. Partijen verschillen van mening over de vraag of het gaat om een dienstongeval. De rechtbank is van oordeel dat geen sprake is van een dienstgeval. Recuperatie kan naar haar oordeel niet worden gelijkgesteld met een uitzending en er was geen sprake van buitengewone of daarmee vergelijkbare omstandigheden.

Man bijt (ex-)vrouw hard in haar vinger, met letsel tot gevolg. In de strafrechtelijke procedure is de man vervolgd voor zware mishandeling, maar is een geslaagd beroep op noodweer gedaan (OVAR). In deze procedure vordert de (ex-)vrouw een verklaring voor recht dat de man onrechtmatig heeft gehandeld en wordt veroordeeld tot vergoeding van de schade. Ook hier beroept de man zich op de rechtvaardigingsgrond noodweer. Het hof komt tot de conclusie dat, gelet op de feiten en omstandigheden, voor het bijten in de vinger een rechtvaardigingsgrond bestond. De man werd aangevallen door de vrouw en haar broer en probeerden hem te verstikken. Niet gesteld of gebleken is dat het bijten in de vinger disproportioneel zou zijn, gelet op de levensbedreigende situatie waarin de man zich bevond.

Regresvordering. Verzekeraar komt terug op een eerdere erkenning van aansprakelijkheid voor een verkeersongeval omdat volgens de verzekeraar duidelijk is dat de feitelijke toedracht anders was dan aanvankelijk aangenomen en dat het daarmee naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn wanneer zij aan haar erkenning(en) wordt gehouden. De rechtbank oordeelt dat zelfs als er inmiddels een andere feitelijke toedracht van het ongeval zou vaststaan dan de toedracht die ten grondslag lag aan de erkenningen dit op zichzelf onvoldoende reden is om de verzekeraar toe te staan om terug te komen op erkenning van die aansprakelijkheid. De onjuiste voorstelling van de toedracht komt dan, naar verkeersopvattingen voor rekening en risico van de verzekeraar. Het betreft hier een rechtsverhouding tussen aan beide kanten professionele WAM-verzekeraars, in een situatie waarin vanaf het begin onduidelijkheid bestond over de toedracht. Eventuele vergissingen aan de kant van de verzekeraar ter zake erkenning van aansprakelijkheid dienen voor haar rekening als professioneel WAM-verzekeraar te blijven, zeker nu geen sprake is geweest van een overhaaste beslissing. Niet is komen vast te staan dat zij tot die erkenning is gekomen onder invloed van bedrog (art. 3:44 BW). De verzekeraar is gehouden de WAM-schade te vergoeden.

Kort geding. Automobilist stelt nog steeds klachten aan zijn hoofd, nek, rug en mentale klachten te hebben als gevolg van een verkeersongeval. De aansprakelijkheid is reeds door de verzekeraar erkend, maar partijen twisten over de vraag of sprake is van klachten en beperkingen en zo ja of sprake is van causaal verband met het ongeval en of de klachten en beperkingen tot schade hebben geleid. In kort geding is voldoende aannemelijk gemaakt dat de klachten bestaan en dat die voor het ongeval niet bestonden. Dit betekent echter niet dat het causaal verband tussen het ongeval en de klachten vaststaat en dat klachten tot beperkingen en schade hebben geleid. Objectief medisch en arbeidsdeskundig onderzoek is nodig. Gelet op de omstandigheden dat gestelde klachten door de aanrijding kunnen zijn ontstaan, sprake is van financiële nood, de kosten voor een multidisciplinaire behandeling niet kunnen worden betaald en de verzekeraar niet voortvarend heeft gehandeld, kent de voorzieningenrechter een aanvullend voorschot toe van € 20.000.

Aansprakelijkheid Nederlands bedrijf voor diens ondergeschikte na ongeval van een werknemer van een Duits bedrijf op het terrein van het Nederlandse bedrijf. Vordering ingesteld door zowel de werknemer als diens Duitse werkgever (loonregres). Door het Nederlandse bedrijf is een vordering in reconventie ingesteld stellende dat de Duitse werkgever zijn zorgplicht heeft geschonden jegens diens werknemer en dat sprake is van medeaansprakelijkheid van de Duitse werkgever. In een (eerder) tussenvonnis heeft de rechtbank geoordeeld dat Nederlands recht van toepassing is en het Nederlandse bedrijf in beginsel aansprakelijk is. In deze uitspraak oordeelt de rechtbank dat het verweer van het Nederlandse bedrijf dat het Duitse bedrijf naar Duits recht aansprakelijk is jegens zijn eigen werknemer wordt verworpen en dat de Duitse werkgever dus niet tezamen met het Nederlandse bedrijf medeaansprakelijk is. De vorderingen van de Duitse werknemer en zijn werkgever worden toegewezen. De reconventionele vordering wordt afgewezen.