Strafrecht. De verdachte wordt veroordeeld voor het overtreden van artikel 5 WVW 1994. De broer van het slachtoffer heeft een bedrag van € 15.000 aan affectieschade gevorderd. Zijn beroep op de hardheidsclausule van artikel 6:108 lid 4 onder g BW slaagt. Er was sprake van een bijzondere band die verder ging dan een normale relatie tussen broers.

Strafrecht. De verdachte wordt veroordeeld voor poging tot doodslag. Hij heeft zijn partner overgoten met frituurvet. De vrouw heeft als gevolg hiervan zeer ernstig letsel opgelopen. 20,5% van haar lichaamsoppervlak is verbrand, met wonden in het gelaat, de hals, de borstkas, een schouderblad, de borsten, de armen, de buik en op de bovenbenen. Ze heeft lang in coma gelegen en heeft meerdere medische operaties moeten ondergaan. De fysieke en psychische impact die dit alles heeft gehad en nog steeds heeft op het slachtoffer, is immens. De rechtbank wijst het slachtoffer € 11.661,47 toe ten aanzien van de materiële schadevergoeding. Daarnaast krijgt ze € 150.000 aan immateriële schadevergoeding op grond van artikel 6:106 sub b BW toegewezen.

Strafrecht. De verdachte heeft zich op minderjarige leeftijd schuldig gemaakt aan groepsverkrachting van een vrouw en het stelen van haar telefoon. Naar het oordeel van de rechtbank brengt de aard en de ernst van de normschending door de verdachte mee dat de relevante nadelige gevolgen daarvan voor de benadeelde partij zo voor de hand liggen, dat een bedrag aan immateriële schade passend is. De rechtbank heeft hierbij acht geslagen op ‘De Rotterdamse Schaal’ en aansluiting gezocht bij de categorie toekenning van smartengeld zonder aangetoond letsel bij seksuele misdrijven, specifiek verkrachting. Het toe te wijzen bedrag ligt meestal tussen € 4.000 en € 12.500. Gelet op de omstandigheden en de bedragen die in soortgelijke gevallen zijn toegekend acht de rechtbank vergoeding van een bedrag van € 15.000 billijk en wijst zij de vordering tot dit bedrag toe. Voor het overige wordt de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaard. De verdachte en zijn mededaders zijn jegens de benadeelde hoofdelijk aansprakelijk.

Deelgeschil. Een meisje is op 4-jarige leeftijd tijdens de gymles op school van een klimtoestel gevallen en hard op haar hoofd terechtgekomen. De moeder verzoekt in deze zaak vaststelling van de aansprakelijkheid van de school voor de geleden en nog te lijden schade van haar dochter. De rechtbank wijst dit verzoek af. Er is niet vast komen te staan dat de school haar zorgplicht heeft geschonden. De klimgymtoren en de matten stonden voor het bedoelde gebruik correct opgesteld. De lerares heeft voldoende toezicht gehouden en instructies gegeven aan de kinderen. De school is ook niet tekortgeschoten in de nazorg van het meisje.

In 2022 is een vrouw tijdens een bezoek aan een inkoopcentrum ten val gekomen. Voor de wijziging van haar verzoek verzocht de vrouw in deelgeschil voor recht te verklaren dat het inkoopcentrum haar schade volledig moet vergoeden, het inkoopcentrum te veroordelen tot betaling van een voorschot, buitengerechtelijke kosten en de kosten van het deelgeschil. Het inkoopcentrum heeft een verweerschrift ingebracht. De rechtbank heeft telefonisch contact opgenomen met de advocate van de vrouw met de vraag of de vrouw naar aanleiding van de informatie uit het verweerschrift misschien wenst dat een voorlopig getuigenverhoor wordt gelast en of zij de wens heeft haar verzoek in die zin te wijzigen. Beide partijen hebben ermee ingestemd het deelgeschil om te zetten in een voorlopig getuigenverhoor. Het verzoek voldoet aan de vereisten van de wet en het inkoopcentrum heeft geen verweer gevoerd tegen het verzoek. De rechtbank beveelt een voorlopig getuigenverhoor.

Deelgeschil. Een vrouw met een knieprothese stelt dat zij in 2022 tijdens het werk letsel aan haar knie en enkel heeft opgelopen omdat zij de deur van de opslagruimte dicht deed, de losse deurklink er toen uitschoot en zij daardoor viel. De vrouw vordert van de rechtbank een verklaring voor recht dat haar werkgever aansprakelijk is op grond van artikel 7:658 BW omdat hij zijn zorgplicht heeft geschonden. De rechtbank stelt dat de deur met losse deurklink van de opslagruimte een onveilige situatie op de werkplek oplevert. De werkgever heeft niet voldoende gesteld dat hij voor het gebruik van de deur met losse deurklink genoeg veiligheidsmaatregelen had genomen. Dat betekent dat hij niet heeft voldaan aan zijn zorgplicht voor de losse deurklink. Op de werkgever rust de stelplicht en bewijslast dat de deurklink niet de oorzaak van het letsel is. Dit heeft de werkgever onvoldoende gedaan. De verzochte verklaring voor recht wordt toegewezen. Omdat de vrouw voldoende heeft gesteld dat zij schade heeft opgelopen wordt ook de vordering voor een schadestaatprocedure toegewezen.

Ambtenarenrecht. Een man was in dienst bij Defensie. Gedurende zijn dienstverband is hij meerdere malen uitgezonden geweest en als gevolg daarvan heeft hij PTSS opgelopen. In 2017 heeft hij rugletsel opgelopen bij een bedrijfsongeval tijdens een skireis. In 2021 heeft de man Defensie aansprakelijk gesteld voor zijn PTSS en rugklachten. In 2022 is de man ontslagen wegens ziekte. Defensie heeft aansprakelijkheid erkend voor de PTSS maar niet voor de rugklachten. Defensie stelt alle redelijkerwijs noodzakelijke maatregelen te hebben getroffen die nodig zijn om te voorkomen dat men in de uitoefening van zijn of haar werkzaamheden schade lijdt. Daarnaast was de skireis op vrijwillige basis; er was geen sprake van verplichte deelname. De rechtbank is van oordeel dat Defensie inderdaad niet zijn zorgplicht heeft geschonden. De man heeft niet aannemelijk gemaakt dat de lessen niet zijn gegeven volgens de lesplannen en de TRA, zoals deze golden ten tijde van de reis. Het verzoek van de man om schadevergoeding wordt afgewezen.

In 2017 is een vrouw geopereerd door een plastisch chirurg omdat haar beide borstprotheses verwisseld moesten worden. In 2019 heeft de vrouw de plastisch chirurg en het ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor de door haar geleden en nog te lijden schade. De partijen zijn verdeeld over het antwoord op de vraag of de plastisch chirurg bij de behandeling van de vrouw in strijd met de medische professionele standaard heeft gehandeld. Om deze impasse te doorbreken hebben partijen gezamenlijk besloten een onafhankelijke deskundige te benoemen. In 2022 heeft het onderzoek plaatsgevonden en in 2023 heeft de deskundige een conceptrapportage toegestuurd aan de vrouw. De vrouw heeft op advies van haar medisch adviseur een beroep gedaan op haar blokkeringsrecht. De vrouw vraagt nu de rechtbank een voorlopig deskundigenbericht te bevelen. Het ziekenhuis stelt dat het verzoek misbruik van (proces)recht is en/of van de bevoegdheid om een deskundigenverzoek te verzoeken misbruik wordt gemaakt. De rechtbank wijst het verzoek van de vrouw af. De bezwaren van de vrouw tegen het conceptrapport zijn inhoudelijk van aard. Zij had inhoudelijk de discussie met de deskundige moeten aangaan door opmerkingen bij het conceptrapport te maken en vragen te stellen. Het blokkeringsrecht is hier gebruikt om het buitengerechtelijke deskundigentraject te doorkruisen en een nieuw deskundigenbericht te bewerkstelligen. Daarvoor is het blokkeringsrecht echter niet bedoeld.

Bij een worsteling heeft een man door een schot uit een jachtgeweer letsel aan zijn linkeronderarm opgelopen. Als gevolg daarvan heeft hij een onderarmamputatie moeten ondergaan. Bij het incident waren de man, de schoonvader van de man en een andere persoon aanwezig. Deze andere persoon heeft in detentie zelfmoord gepleegd. De man heeft in eerste aanleg gevorderd dat de rechtbank voor recht verklaart dat de andere persoon een onrechtmatige daad heeft gepleegd en dat de erfgenaam van deze persoon gehouden is tot vergoeding van de letselschade die hij heeft opgelopen. De rechtbank heeft de vorderingen afgewezen omdat niet is komen vast te staan dat de andere persoon degene was die het geweer heeft afgeschoten. Ook het hof kan op grond van de voorliggende bewijsmiddelen, in onderling verband en samenhang bezien, niet met een redelijke mate van zekerheid vaststellen dat de persoon de trekker heeft overgehaald. Het beroep op bescherming van de norm slaagt niet: het afgaan van het geweer is ook te wijten aan het gedrag van de man en zijn schoonvader. Zij hebben dezelfde norm geschonden, namelijk het deelnemen aan een worsteling waarbij een jachtgeweer betrokken is.

In 2019 heeft een verkeersongeval plaatsgevonden. Een betrokkene heeft opdracht gegeven aan een advocate om de door het verkeersongeval geleden schade te verhalen op grond van artikel 6:96 BW. De advocate vordert van de verzekeraar een bedrag van € 725 in totaal aan buitengerechtelijke incassokosten en expertisekosten. De advocate stelt haar vordering te baseren op de tarieven uit het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten. De kantonrechter is van oordeel dat in deze kwestie de omvang van de buitengerechtelijke kosten voldoende nauwkeurig kan worden vastgesteld, zodat toepassing van het forfaitaire systeem niet aan de orde is. De kantonrechter veroordeelt de verzekeraar om € 314,37 te betalen aan de advocate.