Man is tijdens een coronademonstratie door de politie in zijn knie geschoten. In deze zaak staat de vraag centraal of de politie op grond van onrechtmatige daad, werkgeversaansprakelijkheid of het gelijkheidsbeginsel aansprakelijk is voor de schade die de man hierdoor heeft geleden. De rechtbank oordeelt dat de politie in strijd heeft gehandeld met de ambtsinstructie, maar dat aan haar een succesvol beroep op noodweer toekomt. De rechtbank acht het aannemelijk dat de politie, vanuit de maatschappelijke taak om te handelen als daartoe een noodzaak bestaat, zich gehouden voelde om de brandweer te blijven beschermen tegen de relschoppers. Nu er een rechtvaardigingsgrond is voor het handelen van de schutter en van de politie is geen sprake van een onrechtmatige daad. Omdat de schade van de man niet het gevolg is van een fout van de schutter, is de politie ook niet als werkgever aansprakelijk voor de schade. Ook is geen sprake van een situatie dat het rechtmatige handelen van de politie vanwege onevenredige gevolgen van dat handelen onrechtmatig is en dat die gevolgen gelijkelijk over de gemeenschap zouden moeten worden verdeeld. De vorderingen worden afgewezen.

Deelgeschil. In een strafrechtelijke procedure is een man veroordeeld voor mishandeling van een andere man. De man heeft zich in die procedure gevoegd als benadeelde partij, maar is in zijn vordering tot schadevergoeding niet-ontvankelijk verklaard. In deze deelgeschilprocedure vordert de benadeelde een verklaring voor recht dat hij als gevolg van het geweldsincident een studievertraging heeft opgelopen van twaalf maanden. De rechtbank oordeelt dat voldoende vaststaat dat de benadeelde door de mishandeling een hersenschudding heeft opgelopen. Echter kan op dit moment het causaal verband tussen het letsel en de studievertraging van de benadeelde niet worden aangenomen. Ten eerste slaagt het beroep op de omkeringsregel niet en ten tweede staat niet vast dat het niet halen van de twee tentamens tot een jaar studievertraging heeft geleid.

Deelgeschil. Inzet politiehond na melding woninginbraak met letsel tot gevolg. De man is tijdens de aanhouding in zijn linkerarm gebeten door de politiehond. In deze deelgeschilprocedure vordert de man dat de inzet van de politiehond een onrechtmatige daad oplevert en dat de onjuiste en/of onvolledige melding van het aangewende geweld een onrechtmatige daad oplevert, welke aan de politie kan worden toegerekend. De rechtbank concludeert dat de (wijze van) inzet van de politiehond voldeed aan de daarvoor geldende eisen en dus niet onrechtmatig is geweest. Tevens is geen sprake van handelen in strijd met artikel 17 ambtsinstructie.

Man vordert in de hoofdzaak vergoeding van de geleden en nog te lijden schade als gevolg van een mishandeling. De rechtbank oordeelt dat de wederpartij onrechtmatig heeft gehandeld jegens de man door een ijzeren stoel naar hem te gooien. De stoel heeft de hand van de man geraakt waardoor hij letsel heeft opgelopen. Een klein deel van de schadeposten staat in causaal verband met het letsel als gevolg van de mishandeling. De aansprakelijke partij wil de schade verhalen op zijn verzekeraar. In de vrijwaringszaak oordeelt de rechtbank dat de verzekeraar niet gehouden is de schade aan de aansprakelijke partij te vergoeden, omdat de vordering is verjaard ex artikel 7:942 BW.

Man bijt (ex-)vrouw hard in haar vinger, met letsel tot gevolg. In de strafrechtelijke procedure is de man vervolgd voor zware mishandeling, maar is een geslaagd beroep op noodweer gedaan (OVAR). In deze procedure vordert de (ex-)vrouw een verklaring voor recht dat de man onrechtmatig heeft gehandeld en wordt veroordeeld tot vergoeding van de schade. Ook hier beroept de man zich op de rechtvaardigingsgrond noodweer. Het hof komt tot de conclusie dat, gelet op de feiten en omstandigheden, voor het bijten in de vinger een rechtvaardigingsgrond bestond. De man werd aangevallen door de vrouw en haar broer en probeerden hem te verstikken. Niet gesteld of gebleken is dat het bijten in de vinger disproportioneel zou zijn, gelet op de levensbedreigende situatie waarin de man zich bevond.

Vordering tot vergoeding van de schade wegens mishandeling door een echtpaar. De vrouw is veroordeeld voor mishandeling en vergoeding van de immateriële schade. Enkele jaren later overlijdt de vrouw. Haar man zit in een verzorgingstehuis en is psychisch onvoldoende in staat is om mee te krijgen wat er op een zitting besproken zou worden. In deze procedure vordert de benadeelde schadevergoeding van de man. De kantonrechter oordeelt dat vaststaat dat de man de benadeelde meermaals heeft geslagen met een stok die was voorzien van iets scherps en dat de benadeelde als gevolg van de mishandelingen is verwond aan zijn linkerhand en -arm. De immateriële schade begroot de kantonrechter op € 5.000, nu het evident is dat de benadeelde ernstig beperkt is in het gebruik van zijn linkerhand. Toekenning van materiële schadeposten.

Mishandeling door portier bij café? Man vordert in deze procedure vergoeding van de geleden en nog te lijden schade als gevolg van een mishandeling door een portier bij een café. Hij stelt dat hij hardhandig naar buiten is gewerkt en daardoor ten val is gekomen. Het glas bier in zijn hand is kapotgegaan, waarbij hij letsel heeft opgelopen. De rechtbank oordeelt dat de man het handletsel heeft bekomen als gevolg van een struikeling en niet door onrechtmatig handelen van de portier. Bovendien kunnen het fysiek ingrijpen, vastpakken en geven van een enkele duw op grond van de rechtspraak tot de bevoegdheden van een portier worden aangemerkt. Geen onrechtmatig handelen.

Twee afzonderlijke geweldsincidenten tussen twee vrienden monden uit in twee strafrechtelijke veroordelingen. Vriend 1 is veroordeeld voor een poging tot zware mishandeling van vriend 2. Twee jaar later wordt vriend 2 veroordeeld voor een poging doodslag van vriend 1. In hoger beroep richten de grieven zich tegen over en weer deels toe en deels afgewezen vorderingen van zowel materiële als immateriële schadevergoeding. Het hof bekrachtigt het vonnis van de kantonrechter. Beroep op verjaring afgewezen met verwijzing naar artikel 3:310 lid 4 BW. Een civielrechtelijke vordering verjaart pas als het recht tot strafvordering is verjaard (verlengde verjaringstermijn) en niet als om andere redenen (zoals een onherroepelijke veroordeling) het recht tot strafvordering vervalt. Ratio: betere bescherming slachtoffers van een misdrijf.

Fietser komt ten val en wijt de val aan gevaarlijk wapperende cadeaulinten aan een stoepbord van de winkeleigenaar. Anders dan de rechtbank, is het hof niet van oordeel dat sprake is geweest van een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Volgens het hof hebben de linten een gevaar in het leven geroepen dat zich heeft verwezenlijkt, zonder dat is gebleken van onverantwoord of onoplettend rijgedrag van de fietser. De aansprakelijkheid van de winkeleigenaar moet worden aangenomen, omdat de linten aan de kant van het fietspad aan het bord waren bevestigd terwijl er een stevige wind stond. Het risico kon eenvoudig worden voorkomen door de linten aan de andere zijde van het bord te bevestigen, zodat ze niet over de weg zouden waaien. Het beroep op eigen schuld slaagt niet. Het hof oordeelt dat de winkeleigenaar aansprakelijk is voor de geleden en nog te lijden schade.

Man vordert € 4.500 schadevergoeding op grond van onrechtmatige daad, omdat hij van een vriend een klap op zijn bovenlip heeft gekregen na een woordenwisseling. De man wil het litteken op zijn lip laten herstellen door een plastisch chirurg. Volgens de kantonrechter is sprake van een onrechtmatige daad. Het beroep op noodweer(exces) door de vriend slaagt niet, nu niet is gebleken dat de situatie dermate dreigend was dat verdediging noodzakelijk was. De rechtbank stelt de schade schattenderwijs vast op € 2.500, waarop het reeds ontvangen van € 1.000 van het Schadefonds Geweldsmisdrijven in mindering wordt gebracht.