In deze zaak is de vraag aan de orde of bij de schadebegroting rekening mag worden gehouden met inkomsten die de benadeelde voor de aansprakelijkheidvestigende gebeurtenis ontving en waarover ten onrechte geen belastingen en premies zijn afgedragen (zwart werk). Bij de begroting van de omvang van schade door verminderd arbeidsvermogen kan – voor zover het gaat om werkzaamheden waarvan het verrichten als zodanig rechtmatig is – rekening worden gehouden met inkomsten uit zwart werk van de benadeelde in de periode vóór de aansprakelijkheidvestigende gebeurtenis. Dat de benadeelde vóór de aansprakelijkheidvestigende gebeurtenis dergelijke inkomsten had, duidt immers erop dat de benadeelde door arbeid inkomen kon verwerven, en zegt dus iets over zijn op dat moment bestaande arbeidsvermogen. Indien de benadeelde vóór de aansprakelijkheidvestigende gebeurtenis inkomsten had uit zwart werk waarvan het verrichten als zodanig rechtmatig is, dient te worden beoordeeld of, en zo ja, in welke omvang de benadeelde in de hypothetische situatie deze werkzaamheden zou hebben verricht, dan wel ter vervanging daarvan andere werkzaamheden zou hebben verricht, en welk netto-inkomen, na inhouding of afdracht van de verschuldigde belasting en premie, de benadeelde met de hiervoor bedoelde werkzaamheden zou hebben ontvangen. De klachten falen. De Hoge Raad verwerpt het cassatieberoep (art. 81 RO).

In tussenvonnis heeft de kantonrechter geoordeeld dat de benadeelde recht heeft op een schadevergoeding over de jaren 2009 tot augustus 2022. De schadeposten met betrekking tot eigen risico, de kosten van het opvragen van medische info en de immateriële schade zijn al vastgesteld in het tussenvonnis. In dit vonnis zullen het verlies van verdienvermogen, de pensioenschade en de kosten van hulp door de zus van eiser worden vastgesteld. De kantonrechter stelt schattenderwijs de begeleiding voor doktersbezoeken en de bezoeken aan de uitkeringsinstanties vast op gemiddeld 4 uur per maand over de periode van 2009 tot 2016.

Deelgeschil. Persoonlijk begeleider schiet collega te hulp bij het fixeren van een bewoner op de woongroep en stoot vervolgens zijn rechterknie aan een metalen hoekprofiel dat aan het bed van de bewoner was gemonteerd, met letsel aan zijn knie tot gevolg. Hij stelt zijn werkgever aansprakelijk voor de geleden en nog te lijden schade als gevolg van het incident op grond van artikel 7:658 BW en/of artikel 6:170 BW. De rechtbank oordeelt dat de werkgever met het monteren van metalen hoekplaatjes een nieuwe onveilige situatie heeft gecreëerd. In een ruimte als de kamer van deze bewoner die daar regelmatig gefixeerd moest worden, kon van de werkgever redelijkerwijs worden gevraagd om de hoekplaatjes in te frezen. Door dit na te laten is de zorgplicht van artikel 7:658 BW geschonden.

Ambulancemedewerkster stelt haar werkgever (GGD) aansprakelijk voor de gezondheidsschade die zij stelt te hebben opgelopen tijdens haar werkzaamheden en vordert vergoeding van de restschade. Feit dat sprake is van een dienstongeval houdt geen erkenning in van aansprakelijkheid. Gelet op de brief van de bedrijfsarts, staat het causaal verband tussen de gezondheidsschade en het tilincident volgens de rechtbank vast. Uit het onderzoek uit 2007 van Locomotion volgt dat een meer fundamentele herbezinning over de wijze waarop een patiënt in en uit de ambulance wordt gereden en aandacht voor nieuwe technieken nodig zijn. Gelet op die conclusies had het op de weg van de GGD gelegen om onderzoek te doen naar de mogelijkheden van alternatieve systemen of andere hulpmiddelen. De GGD heeft geen gegevens overgelegd uit de periode 2007 tot en met 2010, waaruit volgt dat zij enige actie heeft ondernomen naar aanleiding van de conclusies uit het rapport van Locomotion. Volgt gegrondverklaring en schadestaatprocedure.

Strafrecht. Veroordeling voor artikel 6 WVW: het veroorzaken van een ongeval met drie doden en één zwaargewonde tot gevolg. De broer van een van de slachtoffers doet een geslaagd beroep op de hardheidsclausule van artikel 6:108 lid 4 sub g BW. Broer en zus hadden onweersproken een zeer goede band en de jonge leeftijd van beiden doet ook verwachten dat de relatie tussen hen nog meerdere jaren op dezelfde wijze zou voortduren.

Werknemer loopt naar eigen zeggen in de uitoefening van zijn werkzaamheden, bestaande uit het legen van zakken zout in een vat, letsel op. De kantonrechter heeft de vorderingen jegens de werkgever afgewezen, vanwege het feit dat door het inroepen van het blokkeringsrecht door de werknemer ten aanzien van het rapport van de orthopedisch chirurg, de als gevolg van het ongeval gestelde verlammingsverschijnselen over de gehele rechterzijde van het lichaam en de gestelde rolstoelgebondenheid niet zijn komen vast te staan. Verder is het causaal verband tussen de gestelde cognitieve klachten en beperkingen en het ongeval niet vast komen te staan. Het hof oordeelt dat sprake is van schending van de waarheidsplicht van artikel 21 Rv en wijst de vorderingen af. De presentatie van de klachten strookt niet met de werkelijkheid en er is geen enkel aanknopingspunt om te kunnen veronderstellen dat de man, zonder de informatie uit het persoonlijk onderzoek, uit eigen vrije wil meer openheid van zaken dan wel nadere nuancering heeft willen geven. Ook indien voorbij wordt gegaan aan het processuele gevolg van artikel 21 Rv, komen de vorderingen alsnog niet voor toewijzing in aanmerking. Het beeld dat naar het oordeel van het hof uit de deskundigenrapporten oprijst is dat de gestelde klachten niet of onvoldoende worden ondersteund door gegevens verkregen na medisch onderzoek.

Man is tijdens een coronademonstratie door de politie in zijn knie geschoten. In deze zaak staat de vraag centraal of de politie op grond van onrechtmatige daad, werkgeversaansprakelijkheid of het gelijkheidsbeginsel aansprakelijk is voor de schade die de man hierdoor heeft geleden. De rechtbank oordeelt dat de politie in strijd heeft gehandeld met de ambtsinstructie, maar dat aan haar een succesvol beroep op noodweer toekomt. De rechtbank acht het aannemelijk dat de politie, vanuit de maatschappelijke taak om te handelen als daartoe een noodzaak bestaat, zich gehouden voelde om de brandweer te blijven beschermen tegen de relschoppers. Nu er een rechtvaardigingsgrond is voor het handelen van de schutter en van de politie is geen sprake van een onrechtmatige daad. Omdat de schade van de man niet het gevolg is van een fout van de schutter, is de politie ook niet als werkgever aansprakelijk voor de schade. Ook is geen sprake van een situatie dat het rechtmatige handelen van de politie vanwege onevenredige gevolgen van dat handelen onrechtmatig is en dat die gevolgen gelijkelijk over de gemeenschap zouden moeten worden verdeeld. De vorderingen worden afgewezen.

Ongeval aan boord van zeegaand containerschip in de haven van Rotterdam. Tijdens sjorwerkzaamheden valt een metalen uitschuifladder op een sjorder, met ernstig letsel tot gevolg. Het sjorbedrijf spreekt de scheepseigenaar aan om regres te nemen voor de uitkeringen die het sjorbedrijf heeft gedaan aan diens werknemer. Het sjorbedrijf beoogt met haar vorderingen de vaststelling van de aansprakelijkheid van de scheepseigenaar uitsluitend jegens het sjorbedrijf. De vordering wordt gegrond op de stelling dat de scheepseigenaar jegens de werknemer aansprakelijk is uit schadevaring door een zeeschip (art. 8:541 BW) en stelt dat zij verplicht is op grond van artikel 6:10 jo. 6:101 jo. 6:102 BW bij te dragen aan de schade die de werknemer als gevolg van het ongeval heeft geleden. Met toepassing van het arrest Casuele/De Toekomst oordeelt de rechtbank dat de scheepseigenaar op grond van artikel 8:541 BW aansprakelijk is jegens de werknemer. De rechtbank komt tot het oordeel dat de scheepseigenaar op grond van artikel 6:10 BW is gehouden voor 100% bij te dragen aan de aan de werknemer te betalen schadevergoeding.

Medische aansprakelijkheid. Informed consent. Absolute bevoegdheid. Kantonrechter is niet bevoegd bij de vordering van onbepaalde waarde. Er zijn geen duidelijke aanwijzingen dat de vorderingen geen hogere waarde vertegenwoordigen dan € 25.000 (art. 93 Rv).

Werknemer loopt in de uitoefening van zijn werkzaamheden, bestaande uit het losmaken en verplaatsen van zekeringspaaltjes op treinwagons, letsel op. Hij stelt zijn werkgever aansprakelijk voor de geleden en nog te lijden schade. Het staat vast dat de werknemer in het geheel niet bekend was met de werkzaamheden en hij voerde deze voor het eerst uit. Daarnaast is relevant dat de werknemer laagopgeleid is, hij de Nederlandse taal niet machtig is en er enkel een Nederlandstalige instructie voorhanden was. De rechtbank oordeelt dat indien er al van uit zou worden gegaan dat de betreffende instructies daadwerkelijk zijn gegeven, de werkgever onder de gegeven omstandigheden volstrekt onvoldoende toezicht heeft gehouden op het opvolgen van de instructies door de werknemer. De werkgever heeft zijn zorgplicht geschonden en is aansprakelijk ex artikel 7:658 BW. Verwijzing naar schadestaatprocedure.